Canan'ın ameliyat olacağı hastaneye geldiğimiz için bilgileri zaten kayıtlıydı ve onu direkt yoğun bakıma aldılar, biz ise mal gibi dışarıda beklemeye başladık. Bir doktor bize "Hanımefendi'nin ameliyatı sabah 6da başlayacak, şu anda ameliyata alırsak ölüm riski çok yüksek" dedi ve gitti, sağol abi zaten moralimiz yerindeydi sen de sıçtın ağzımıza. Sessiz bir ortam varken bir telefon çalmaya başladı, Arda'nın telefonu. Açtı telefonu, Furkanmış arayan, bir süre konuştuktan sonra kapattı.

A: Bro Furkan Salı günü burada olacakmış
Ba: Uçuş bulamadığı için dimi
B: Aynen uçuş bulamamıştır yoksa ameliyat gününde buraya gelirdi
Arz: Gelsin de önemli olan o ama sağlam gelsin
N: Evet sağlam gelmesi önemli, gönül isterdi ki bugün gelsin ama yok olmayınca olmuyor.

Onlar aralarında konuşurken ben kalktım yerimden, yoğun bakım kapısının önüne geldim ve dayandım kapıya. Bir yandan içeriyi dinlemeye çalışırken diğer yandan içimden "Lütfen bizi bırakma" demeye başladım. O an bir şey garibime gitti, Matthew ortalıkta yoktu. Bu çok garipti ama umursamadım "giberler Matt'i ya, gelmesin huur evladı" dedim sesli şekilde. Bartu kalktı geldi yanıma

Ba: Ne oldu lan
B: Bir şey yok, söyleniyorum öyle kendi kendime
Ba: iyi misin
B: iyi olmasam bile iyi gibi görünmek zorundayım değil mi
Ba: Allah kahretsin ki evet
B: Neden Canan, neden kanser onu buldu, neden bir başkası değil de Canan, neden abi neden ya neden

Ellerim titremeye başladı olduğum yerde, diğerlerine bakıyorum hepsinin gözü dolu ve sağa sola bakıyorlar. Bartu bana "Dışarı gelsene sigara içelim" dedi, şaşırdım ilk başta ama tamam dedim.