Neyse işte şuan çok detaylara girmeyeceğim sadece bugün düşündüğüm şeyleri konuşacağım bugünlük sonrasını sonra şey ederiz.

Dedim ya bir şeyler yazmak istiyorum ama nasıl yazacağımı bilmiyorum bile diye dün gittim 2-3 kitap aldım şiirler ve yazım teknikleri adına. Bugün tuttum okulun yolunu sabah güneşliydi hava açtım şiir kitabının birini okuya okuya ilerledim yolun bir kısmını sonra biraz etrafa bakayım dedim güneş, deniz, insanların telaşı bu manzaraya yaktım sigaramı yolumu yürüyorum diyorum ki "hayat güzel be oğlum aslında, biz sadece olumsuzluklara yöneltiyoruz kendimizi. Bizi aslında biz üzüyoruz, elimizde olmayan şeyler yaşandıkça onları düşünmekten elimizden geleni yapmadığımız için daha da taktan hissediyoruz." Yol boyu düşündüm bunu, uzun zaman sonra gittiğim yolları yüzümde hafif bi tebessüm ile gidiyordum.

Vardım okula salak saçma bi dersin finaline de girdim diyorum "lan uzun zaman sonra gülerek yürüyebiliyorsun yolları" bi mutlu oldum aslında sonra yakın zamanda yol verdiğim, hangi yüzüne bakacağımı şaşırdığım insanları görünce çıtırdan gitti mutluluk. Ha o insanlar da bir süre önce kıçımdan ayrılmayan insanlardı, ederlerini gösterdiler diye vermiştim yolu o yüzden görür görmez bi tiksinti gelmişti bile o sebeple de ister istemez tiksinti etkisiyle olumlu düşüncelerim elendi gitti.

Neyse işte çıktım okuldan geçtim sporuma (hani derler ya bi seçim yapmam gerekti ya kendime kıyacaktım ya spor yapacaktım diye bu ara instada dolaşıyor o hesap başladığım spor) verdim kendimi ağırlıklara, bazen fiziksel ağrılar gerçekten ruhsal ağrıları düşünmeni kısa süreli de olsa engelliyormuş, denedim. Yakın zamanda size ilk anlatacağım ilişkimi yaşadığım kıza yazdım gecenin bi vakti aklıma düştü (hep de böyle olur ya gece o yalnızlığın, soğuğun, karanlığın verdiği mentalite ile kendimizi üzmek isteriz ya) beraber valorant oynardık çok severdi zalımın kızı, numarasını silmemiştim daha o da engellememişti zaten. "Bi ara valo ?:)" yazdım, niye böyle bir şey yazdım onu da bilmiyorum önceki günler sadece hal hatır sormak istiyordum belki de içimde kalan son ümidi öldürmek istiyordum çünkü o kalbimin bir köşesinde zehirli bir tohumdu, onu sökersem saldığı kökler yüzünden kalbimin bir parçası da onunla beraber sökülecekti bunu biliyordum. Korktum bu sebepten dolayı, zaten kırılmaktan bıkmayan kalbi bir de kendi ellerimle parçalamak istememiştim o sebeple daha masum olur hem belki bunu yanlış anlayıp direkt kapatmaz konuyu diyerek valoya çağırmıştım onu (keşke yapmasaydım demem gereken şeylerden biriydi). yaklaşık bi 5 dk sonra mesaj geldi, heyecanlandım bi açtım baktım o yazmış, mesaja girdim:
-Numaramı sil artık lütfen

Lan dünya başıma yıkıldı dıbına koyayım. Hayır yani ben seni rahatsız edecek bir şey mi yaptım, sapık gibi peşinden mi koştum en son doğum gününü kutlamışım onun dışında yazmamışım bile (evet ayrıldıktan 6 ay sonra -2 ay önce konuşmuştuk kısa süre sonra haberim olmadan takipten falan çıkıp mesajlara dönmemişti- doğum gününü kutladım -o benimkini kutlamamıştı-.) "Tamamdır" diyebildim sadece. Numarasını da, tüm mesajları ve fotoğraflarını da sildim.

Konuya dönelim o "numaramı sil artık lütfen" mesajını sürekli gözümün önüne getire getire vücudumu ağırlıklar altında harap ettikten sonra spordan da çıktım tuttum evin yolunu, Allah'tan kitap okumamış ben o şiir kitabını almıştım da yol arkadaşım olmuştu nasıl geçti anlamadım zaman bi baktım evdeyim. Dedim kendi kendime ya olum artık düşünme sadece eyleme geç bir şeylerde; yazmak mı istiyorsun yaz amk, dans etmek mi istiyorsun et amk, gezmek mi istiyorsun gez amk (yok bunu sonradan düşündüm onun vakti var, o biraz lüks oldu), biriyle mi tanışmak vakit geçirmek istiyorsun git tanış amk dedim ki tam farkettim ki ben biriyle tanışamıyorum artık ya sanki o yeteneğim elimden alınmış, sanki biriyle tanışsam beni yiyecek amk niye hoşuma giden birinin yanına gidip de 2 kelime konuşamıyorum anlamıyorum işte. En iyisi, şuan yapabileceğim ve beni rahatlatacak şey yazmak anlaşılan dedim ve işte buradayım. Anlatacağım daha bir çok şey var ama her şeyinde bi zamanı var, buraya kadar okuyan ve ilerisinde de yanımda olup okuyacak, dertleşecek, fikir verecek herkese teşekkürler yarın görüşmek üzere. Hayırlı geceler panpalar seviliyorsunuz.