Evet dayanamadım dostlar, geceyi bekleyemedim.

Demiştim ya size kendimi insanlardan soyutladım her zaman diye bunun etkisiyle hiç bir zaman adı aşk olan illet duyguyu tam olarak yaşayamadım ben. Çok istedim birine aşık olmayı, piyasadan çekilip varımı yoğumu ona ayırmayı, her geçen gün o güneş tekrar doğduğu zaman dünyadaki en güzel manzaranın gün doğumu eşliğinde onun gözlerine bakmak olduğunun bilincinde olmayı çok istedim. Sevmek istedim ya dostlar, sevmek ve sevilmek ama hiç bir zaman bunu yaşayamadım. Şimdi tabi ki ilişkilerim oldu onlara da değineceğim ama hani burada anlatmak istediğim gerçekten aşık olmamış olmama yaptığım sitem. Bir sürü kişiyle tanıştım, iyi kötü anılar edindim, o ilişkiden bu ilişkiye atladım ama farkettim ki ben bunları istemiyorum ya; bu devrin sevgisini istemiyorum ben, 80lerin-90ların sevgisini, saygısını istiyorum be dostlar...

Bir kız vardı üniversiteye ilk başladığım zamanlar pandemiye denk geldiği için online takılıyorduk herkesle haliyle. Okula yeni kaydolanlar için bi wp grubu açmıştı öğrenciler, e bende merak edip damlamıştım tabi sonuçta artık üniversiteye geldik artık eskisi gibi insanlardan soyutlamayacaktım kendimi; yeni insanlar tanıyıp, yeni anılar dinleyecektim, yeni dostluklar edinip, yeni kazıklar yiyecektim(dur bunu tahmin etmemiştim).

Neyse işte o zaman wp grubunda lise 5 edasıyla konuşan insanları görünce "hay ananı avradını soyunu sopunu yine mi lan, yine mi çoluk çocuklarla aynı ortamdayım ben" diye söylenip duruyordum. O zamanlar bi discord ortamım var, yayın falan acıyorum her gün 20-30 kişi sabit takılıyoruz. Among us diye bi oyun patlamisti o zamanlar ve hani o gün de oynamak için sozlesmistik arkadaşlarla, yeteri kadar kişi katılım saglamadi ve toplananlara da ayıp olmasın diye birilerini arıyordum. Lan dedim ki çoluk çocuk dolu ama belki eğlenecek birileri çıkar yazdım o wp grubuna (yazmaz olaydım), böyle böyle dedim oynayacak var mı? Bir kız yazdı ben gelirim diye, e dedim iyi gel.