elanes

Vakit, dökülme vaktidir.

Ömrünce bir kere sevmiş olan adamlar,bir başkasını tekrar sevmekten ölesiye korkarlar.Ve karşısına “seni seviyorum” diyen kadını ,canını çıkarana dek yorarlar. Zira bu adamlar, sevgiyi görmeyecektir ve bir daha hiç sevmeyecektir.. Canının yandığıyla kalacaktır kadın. Böyle adamları seven kadınlar da karşısına çıkan diğer adamların canını çıkaracak,bir avuç kuru toprağı üstlerine salacaktır. Herkes sevdiğini öldürecek ,ardından ağıtlar yakacaktır. Herkes bildiği din de hristiyan olacak ve dövülmeyi göze alarak müslüman mahallesinde salyangoz satacak ..

Bilemiyorum.. Bugün değişik birgün sanki. Tuhaf gibi sanki. Mesela kirpiklerime fön çektim, saçlarıma makyaj yaptım. Ucube gibi baktılar, tepemde kızıl bir bulut, beni kendinden bir nebze uzak tut. Deliriyor muyum ne? Nasıl da bir saçmalama bu?

Sadece çok seviyorum…Yani sınavdan kalmayı göze alarak, annemle konuşmayarak, babamı hiçe sayarak…Sadece iyi olmak istiyorum işin aslı. Sinirlerime biraz hakim olmak istiyorum. Kalp kırmak istemiyorum sadece.25 yaşında genç bir insanın çökmesi ruhen ,bu olmamalı.Bu ağır.Bu bir yerden sonra seni elden ayaktan düşürecek ve yanında kimsenin kalmayacak derecede uzaklaşması senden demek.

Yani.Bu işin de yanisi yok. Sadece bir insan tarafından çok sevilmek istiyorum. Hayata “am-züt-meme” olarak bakan adamlardan, yattığın insan sayısı, taktığın sütyen numaranla ya da bacak boyunla ilgilenen insanlardan uzak durmak istiyorum. Evet ben bu yüzden yalnızım. Bakışları üzerine topldıbının en “etkili” yolu bir karış etek giymek olan bir toplumdan artık bir beklentim yok.Hem ben güzel değilim, bakılacak bir yanım bir parça fiziğim belki.O da mini etek giyersem ya da göğüs çatalımı gösterebilirsem hafiften. Anladın mı şimdi bu insanlar nasıl bir huurçocuğu_? Öyledir işte.