beyler son 4 yılımı anlatıyorum gelin

benim için o 3-5 tl önemli değildi. çünkü gibertmeyi tamamlamıştık. kamerle aramızda ne olursa olsun hocalara ötmek yok diye sözleştik.
aradan geçen bir kaç günün ardından selin depresyondan kurtulmuştu tamamen. yüzü gülüyor, arkadaşlarıyla rahatlıkla sohbet edebiliyordu. ben de verdiğim sözden dolayı onunla arada konuşuyordum. (o zamanlar acaba ben gerçekten pişman mıyım diye düşünür dururdum) onun her halinden pişman olduğu belliydi. peki ya ben???

ve beklenen an beyler... emre artık okula gelmeye başladı (hangi yüzle geliyo oç hala anlamıyorum) ama yurttan ayrıldığını duydum. sanırım bi arkadaşında kalıyormuş.