Sen her zaman bize güvenmiştin atam.. Verdiğin emanete sahip çıkacağımızı düşünmüştün.. Olmadı atam, yapamadık biz bunu..

Düşmanların yavaş yavaş senin kurduğun ülkeyi ele geçirirken, hergün bir parçan silinirken, senin izinde olduğunu iddia eden gençlik onlara boyun eğdi atam.. Seni seven gençliğin yapabildiği en büyük şey facebook profiline arada bir senin fotoğraflarını koymak oldu..

insan gibi yaşama hakkı verdiğin, dürüst, çalışkan zannettiğin Türk halkı sana düşman oldu..

Kurduğun okullar, halk bilgilensin diye harcadığın çabalar boşa gitti.. Gün geçtikçe daha da aptallaştık, kimimiz sahtekar, kimimiz hırsız, kimimiz huur çocuğu olduk atam..

Artık ne senin gibi akıllı, ne Reşat Çiğiltepe gibi şerefli, ne kazım karaberik paşa gibi vatansever adamlar kaldı atam.. Artık herkes kendi derdine düştü.. Söz konusu vatan ise gerisi teferruattır demiştin.. Vatan bizim için en son düşünülecek şey oldu atam.. En iyi yaptığımız şey bindiğimiz dalı kesmek oldu..

O güvendiğin gençlik şu an ne halde.. iyi ki onları görmeden ölmüşsün atam, onları bu halde görsen acı çeke çeke ölürdün zaten..

Ben bugün 20 yaşımdayım.. Her zaman ilkelerine sadık kalmaya çalıştım.. ama düşmanların seni yok ederken engel olamadım..

şu anda sevdiğim bir kız var, hayatım eğlenceden ibaret, zamanım boşa mı geçiyor bilmiyorum.. Genç bir insanın bunları yapması normal sayılabilir.. ama sen bizim yaşımızdayken bunları yapmamıştın atam.. o yüzden utanıyorum..

Senden af dilemeye bile yüzüm yok atam..