bu gecede ben anlatcam beyler

ertesi günün akşamı hastaneden çıktık, benimde okuduğum üniversite hastaneyle yakın. o gün okula gidip o kafayla bide derse girdim. dersten çıkıp annemleri aldım eve gittim. adam hiç bişey olmamış gibi, kalkmış kahvaltsını yapmış, üstünü giymiş çekmiş gitmiş evden. zaten o günden beri oturup doğru dürüst konuşmadık. aradan biraz zaman geçti, evde bi huzursuzluk, sürekli tartışma havası, karşılıklı boşanma tehditleri. bu sırada, bizim durumumuzu soran yok. peder eve gece 2-3-4 gibi geliyor. bi ihtiyacınız var mı diye sormuyor. nasılsınız diye sormuyor...

biraz zaman geçtikten sonra, bi işe girip çalışmaya bi yandan da okula gitmeye başladım. sonuçta bu adamdan medet ummanın bi mantığı yok. kendi harçlığı kendim çıkarıyım diye düşündüm. bi gün ben işteyken kardeşim yine havale geçiriyor. annem babamı arıyor, telefonu kapalı. hemen bi taksi çağırıp hastaneye gidiyor. kardeşimin sebebini anlamadıkları bi şekilde sürekli kusması oluyo. beyler günlerce kustu. ne verdiysek, ne içirdiysek 15 dakka karnında durmadı. sürekli kustu.