kıyıya vuruyordu cesetlerim

Arka Nizamiye’nin yanındaki nöbet bölgelerinde daha önce bahsettiğim gibi Komandolar nöbet tutuyordu.
Ben de sıklıkla nöbetçi subay olduğum için, bunları denetliyordum.
Bir gece acı bir bağırış sesinden sonra seri ateş sesi geldi.
Bölüğe doğru ateş açılmıştı, baskına uğradığımız açıktı, silah ve yeleğini kapan aşağı koşturuyordu bilinçsizce.
Nöbetçiler benim timden değildi ve vukuat subayı olarak anılmaktan öte birilerinin ölmesini de istemiyordum.
O nöbet yerinde 2 asker görev yapıyordu ve birinin bağırışlarından vurulduğu belliydi. Diğeri ise dimdik ayakta duruyordu.

-Asker! Yere yat!
-Yere yat!