bir insanın iç acılarının toplamı

"yalnız kalmalısın, hayatın ne kadar iki yüzlü olduğunu görmüyor musun"

böyle başlar kafanın içindeki sisli fikirler. arada kalmanın verdiği kararsızlık zamanla isyana döner, isyan edemeyecek kadar da gururlu ve vicdan sahibisindir aynı zamanda. isyanının yakınlarına verebileceği zararı düşünürsün önce ve kendi içinde neyle savaştığını bile bilmeden yıllarını verirsin, seni uzaktan uzağa kıskanan, başarmandan korkan insanlara. kendi başarılarını senin üzerinden yakalayan insanlara. istemeden o figüranlardan biri olmuşsundur yılların ardından. kendine olan saygını yitirip başkaları için yaşamaya başlarsın. o başkalarının kendi için yaşadığını anlayana dek.

dönüp arkaya bakmaya cesaret bulduğunda sinirden ağlayasın gelir, kafanı duvarlara vurasın gelir, buna sebep olanların yüzüne küfür edesin gelir yine vicdanın engeller seni. ve yine sarhoş bir figüran olursun. rolünü bilen ama uygulamaya bir türlü geçemeyen.

bu karmakarışık hayatta öğrendiğim 3 şey var. birincisi; kendi kararlarını kendin ver, ikincisi; dilinin nelere sebep olacağını iyi bil, kendin için kullanacaksan mutlaka haklı olan sen ol. yoksa şeytanın avukatı olursun. üçüncüsü ; hangi sesin vicdanın, hangi sesin şeytanın olduğunu iyice anla ki başkalarının seni yönlendirmesine izin verme.

en önemli öğreti diline sahip çıkmaktır. haksızken haklı çıkmak çok da zor değil bana göre. bir kaç cümle, biraz pgiboloji, biraz edebiyat, az da oyunculuk. zamanla kendi yalanına kendin de inanırsın. diliyle gözlerini kapatan insanlar, hala bunun farkında olmayanlardır benim süzgecimde.

kader sadece filmin konusudur, replikleri sen yazarsın? kafana bir taş geldiğinde ister bunu yapanı bulur cezalandırırsın, ister affeder yoluna devam edersin ama o taşın gelmesini asla engellemeyezsin. sebep olduklarından sorumlu olduğun kadar olmadıklarından da sorumlusu

http://fizy.com/#s/3wklee <<< zakkum yüzük