kıyıya vuruyordu cesetlerim

Ertesi sabah evine bıraktım Fulya’yı..
insan uçurumdan düşerken mutlu olur mu?
Sanırım ben mutluydum ve gerçekten uçurumdan düşüyordum..
Ölsem bile ne değişirdi ki, ben birçok kez ölmüştüm zaten..
Haftasonu Yasemin gelecekti ve ben her şeyi anlatacaktım ona..
Başımdan geçen her şeyi ve Fulya’yı, ait olduğum yeri, teslim olduğum kadını..
Kırmak istemiyordum onu, hakkı vardı her şeyi öğrenmeye..
Tek tek anlatacaktım ve anlayışla karşılamasını bekleyecektim; aynısını Fulya da yapacaktı..
iple çektim Cumartesi gününü; daha 1 hafta önce evlilik teklif etmeyi düşündüğüm kadından ayrılacaktım ve bunu yapmak için sabırsızlanıyordum..
Hiçbir soru işareti yoktu kafamda, tek dileğim Fulya ile beraber olmaktı, hiçbirşey düşünmeden, arkamda hiçbir ekgib bırakmadan kollarına bırakmak kendimi..
ve o gün geldi..