kıyıya vuruyordu cesetlerim

Akşam buluştuk Yasemin’le, öpmek için uzandı yanaklarıma ben kendimi geri çektim.. Anladı ters giden bir şeyler olduğunu..

-Nereden başlayacağımı bilmiyorum Yasemin..ama bir yerden başlamalıyım
-dinliyorum..
-Ben başka birine aitim ve sen onu hiç tanımadın, kimse tanımadı.. bugüne dek karşıma çıkan en asil kadındın sen ama ben senin için en doğru adam olmadım, olamadım
-Çok sıkma kendini, ne söylersen söyle acımayacak canım, meraklanma.. dürüst ol sadece..
-Yapamayacağım ben, başka bir kadın var kafamda ve onunla beraber olacağım.. birtek orada mutlu olabilirim ben ve sana bu noktada riyakarlık yapmayacağım..
-Hep ‘bir kişi’ olur insanın hayatında, benim için o ‘sen’din aslında ama görüyorum ki gerçek değilmiş düşündüklerim..Ne yapacaksın şimdi?
-O’na gideceğim..
-Kendine iyi bak.. umarım mutlu olursunuz..
-Sen bizden daha çok mutluluğu hak ediyorsun..
-Bunu bilemeyiz.. hoşçakal
-Hoşça kal..

Ve kalktım gittim masadan..
Yasemin mekanda kaldı; birazdan Mehmet ve Eylül gelecekti yanlarına ve onlara anlatacaktı olan biteni..
Dağ evinin yolunu tuttum, votkamı açtım ve içip Fulya ‘nın aramasını beklemeye koyuldum…