kıyıya vuruyordu cesetlerim

Telefon cebimdeydi ve içimde kuşlar , dizkapaklarımda kelebekler uçuşuyordu sanki..
Gece kendisini göstermeye başlamıştı , verandaya çıkıp oturdum..
Bir titreşim hissettim cebimde, mesaj gelmişti ve açmaya cesaret edemedim mesajı..
Elim gitmedi cebime..
Olacakları tahmin ettim sanki, sanki ne yazdığını biliyordum o mesajda..
Karanlığın içindeydi orman ve ben geceydim..
Asla ulaşamayacaktım o ormana, gündüz elde edecekti onu, gündüz gösterecekti güzelliklerini…
Sigaramı yaktım, cesaretimi topladım ve okumaya başladım mesajı;

‘ imkansızım,

Olmayacak bu, yapamayacağım..
bir geleceğimiz yok bizim..
Çok küfür edeceksin, çok kızacaksın bana biliyorum ve haklısın da bunda..
Ben de nefret ediyorum kendimden ama aklıma geldikçe gelecekteki beraberliğimiz, her şeyi sorgulayacağız biz, uçlarda olmaya devam edip aynı şeyleri yaşayacağız..
Küfürler savur bana ve öldür sonra beni, ne olur öldür ve kaldırma yerden..
Çok üzgünüm, arama ne olur..’