anlatıyorum bir kitap gibi yalnızlığımı

Yalnızsan yalnızsındır. Her dakika yaşayamadığım şeyler hatırlatıyor bunu bana. Sevgilim vardı bir zamanlar konuşmak istiyordum onla. Ama konu bulamıyordum ne konuşabilirim ki? Ağzımdan çıkan cümleleri ne zaman biri anladı ki o anlasın. Benden tek duymak istediği şey her üç dakikada bir ona seni seviyorum demem. Sevgi o kadar basit değildi benim için. Sevgiyi nadir görüyorsan değerini çok iyi bilirsin. Sürekli kullanarak bitirmezsin. Doğru zamanda doğru kişiye söylemeyi istersin. Ama yalnızsan hala o doğru zaman gelmemiş ve o doğru kişi yüzüne gülüp kalbini yerinden çıkartacak gibi çarptırmamıştır. Umudum ve gücüm olmadığı için artık aramıyorum o doğru kişiyi. Bekliyorum sadece çünkü en iyi ve tek yapabildiğim şey bu. Belki çıkar gelir bir gün zili hiç kullanılmamış kapımı çalar. ilk şoku atlattıktan sonra gider kapıyı açarım onu görürüm karşımda beni anlayacak o insanı. Gerçi bu hayalimsi şeyi her yıl düşünürüm ama sonuçta yine kendimi boş şişeler ve dolu kül tablasının yanında bulurum.