üniversite de tüm hayatımı değiştiren kadın

gece boyu ders çalıştım.. yaşayan var mı bilmiyorum göz yaşınız kitaba damlıyor.. içiniz yanıyor ama o lanet şeyi okumaya devam etmeye çalışıyorsunuz.. gözlerim kan çanağı.. (bu arada yurttan ayrıldım ben) 4 kişi bir eve çıktık kalkınma da 3+1 zemin kat sobalı taktan bir daire ama görseniz ne mutluyum bir yatağım bir masam bir sandalyem bir de bezli dolabım var.. Babamın durumu gittikçe iyileşti.. ama cebimde çok para bulundurmamaya özen gösteriyorum. bankaya gelen parayı 20 20 çekiyorum ki çok harcamayayım.. bir ara arkadaşın biri yanıma geldi.. olum neyin var dedi. kitaba mı hüzünlendin yok dedim.

çocuk ısrar ettikçe ediyor. ben terör olaylarında ya da kan organ bağışlarında göz yaşımı tutamam. ya da fedakar bir baba anne birşey yapmışsa bir başarı çocukla duyulan gurur varsa bile ağlarım. Olum çok mu hüzünlü lan derslerin diyor yok diyorum bir filozof vardı tanrı öldü (nietzche) diyor ya ona üzüldüm dedim telaşla amk. aklıma birşey gelmedi.

olum ilk defa seni bu kadar mantıksız bir açıklamayla bırakıyorum dedi hiç unutmam bana karşı kullandığı en ağr cümle budur. ki sonra anlattım ona..