kitabımı bastırmadan incide paylaşıyım dedim

bölüm 1

zihni kontrolsüzlük

Yağmur damlacıkları kısa ve küt kesilmiş saçlarımı inceden inceye yokluyordu. O gece bir umutsuzluk bürümüştü bedenimi. insanın babasını kaybetmesi pek hoş bir şey değildi. Geleceğe doğru tek başıma yönelmek , sönmüş kıvılcımlarımla korların üstüne yürümek epey zor gözüküyordu… Yaşım 16 olmasına rağmen lütuf edilmiş gençlik halimi pekte refah yaşayamayacak gibiydim. Mezarlıktan dönerken kafamda böyle bin bir düşünce vardı işte. Akşam vakti mezarlığa uğramak çılgınca gelse de evde süren yalnızlığımı bu yolla tüketmek bir yönden huzur vericiydi. Sessizlik ve toprak kokusuyla arkadaşlığımı sürdürür olmuştum.