kitabımı bastırmadan incide paylaşıyım dedim

Paltomu aceleyle giyip , şemsiyemi de yanıma alarak dışarı fırladım. Yoo hiçbir şey yoktu. Hatta derin bir sessizlik vardı. Aynı sesin çıkma ihtimaline karşın 5 dakika kadar yağmurda bekledim. Hayır hiçbir şey olmamıştı. Kasvetli akşamda yağmur hala usulca yağıyordu. Tek çarem ise eve girmekti. Yemek stoğumu tüketmemek için televizyonla uyumayı düşünüyordum ama illa ki acıkmış mideme bir şeylerin tıkıştırılması gerektiği kanaatine vardım. Yoksa açlık yorgun beynimi gece boyu zorlayacak gibi gözüküyordu. Dolaba doğru yöneldim. Epey eski olan dolabım şahane bir görüntü sergilemese de , içindeki besinlerden çok umutlu olmasam da dolabı açmaya yeltenecektim bir kere. Elim soğuk dolaba uzandı bir ses adeta boynumdaki tüylere kadar ürpertmişti beni. Bedenim korkuya hayasızca hapsolmuştu: