0 dan yükseklere doğru hayat hikayem

Sınav sonunda askeri okullar sınavını iyi yapmadığım için bi tak olmadı haliydi ilk defa babamı hayal kırıklığına uğrattığımı gördüm. eğitimi orta düzeylerde olan bir anadolu lisesine puanım yetiyordu. benden büyük biri olmadığı ya da okuyan biri olmadığı için lise kayıt işimi de kendim halledecektim. aldım sınav sonuç belgesini okula gittim (hiç bir evrak yok kendi çapımda kayıt olacam aklım sıra) okulla evin arasında anasının amı gibi yol var. zaten normalde de otobüse para vermeyi seven biri değildim yürürdüm heryere. okula giderken dönüş yolunu yürüyüp kalan parayı cebe atma planları yapıyordum. neyse efendim okula vardım gittim bi lavuk çıktı karşıma sonradan öğrendim ki müdürmüş. dedim ben kayıt olmaya geldim kayıt et beni belgem de bu. güldü hafiften ailen yok mu senin muhabbeti yaptı. dedim yok kendim kayıt olacam aileye ne gerek var. bir kağıda belgeleri yazdı dedi bunları kendi başına hazırlayıp gel ön kayıt işlemini yapayım. azımdan ilk çıkan ilk cümle şu para gerekir mi? yine güldü bin yanında biraz bulunsun dedi çıktım gittim okuldan. daha sonra vakti zamanı gelince kayıt işlemlerimi kendim yapıp bitirdim. bu da bir anımdır anlatayım mezuniyet zamanı o bin müdür benimle yaşadığı diyologu anlatıyordu yeni gelen öğrencilerin ailelerine. bütün öğrencilerimin böyle olmasını isterim diyerek hafiften gururlandım lan.