16 yaşındayken amcam tarafından

derken benim için kötü bir gün yaşandı. annem ve yeni tanıştığı ileride ve şimdi üvey babam olacak olan o adam benimle konuşmaya geldiler.

babamdan yavaş yavaş ne kadar uzaklaşsamda -burada mesafe değil, bağdan bahsediyorum- bir gün tekrar aile olacağımızı içten içe hep düşünüyordum ve inanın dostlar her çocuk bunu düşünür, düşünmüyorum desede.

o yüzden ilk tanışmamızda üvey babama karşı çok soğuk davrandım. konuşmadım pek. yalnız o çok iyi bir insan bunu söylemeden edemeyeceğim. anneme o kadar kibar ve nazik davranıyordu ki. benim bu soğuk tavırlarıma karşı bile o kadar güleryüzlüydü ki.