1. 26.
    0
    ertesi sabah oldu. ama ben o gece sabaha kadar uyuyamadım. sanki üzerimde 4 5 çift göz vardı. tavana gözlerimi dikmiş yatıyordum. karanlık odanın içinden bana bakan gözler görüyor gibiydim. sağıma soluma bakıyordum, görünürde bişey yoktu. sabah ezanı okuyana, hava hafif ışıyana kadar uyuyamadım. dün gece noldu öyle? diye soruyorum kendime. neyse kalktık, kahvaltı hazırlıyoruz. teyzem bana çok kötü bakıyordu. annem de teyzemle göz teması kuruyordu sanki bişey anlatmak ister gibi. ben konuyu açmak için uygun zamanı kolluyordum. kahvaltıdan sonra dışarda oturuyorduk. tam zamanıdır, daha ne kadar bekleyecem lan? diyerek dün gece olanlar neyin nesiydi? diye sordum teyzeme. "her şeyi mahvettin." diye bağırdı bana. anlamadım neden bahsettiğini. sonra annem beni aldı, salona geçtik. "n'oluyo? bişey anlamadım. dün gece ölüyodum korkudan. şimdi de suçlu oldum. biri anlatsın. burada neler dönüyor?" diye bağrınıyorum. "tamam, sus. geç şöyle. anlatıcam" dedi annem.
    ···
   tümünü göster