Boşver sildim bile zaten. Yaşamak bir fırsat neden değerlendirmeyeyim. Sözün hz. Ali'nin olduğunu biliyorum zaten.

Rezil rüsva biriyim konuştukça batıyorum.

başlamadan önce bu bende alışkanlık yapar mı diye düşünmek. Ben yer yer çok iradesiz bir insanım. Ama instagram, tiktok, sigara, alkol vb. Hiçbir bağımlılığım yok. Çünkü bunu ciddi ciddi kullanmaya başlarsam bende bağımlılık yapar diye düşünüyorum ve benim gözümde bağımlılığın her türlüsü kötüdür.

Tek bağımlılığım bu site. Bundan da eskiye oranla büyük ölçekte kurtuldum ve kendime silik attırıp
komple kurtulacağım.

Bir de ferre bağımlılığım vardı onu da yeniyorum.

Ne yapayım?

Silik yemek istiyorum. Daha önce Mesaj attım yetkililere başlık da açmıştım. Hadi artık silin beni lütfen.

Adamdır. 🙂👍

Namık'a yazdım ama sanırım görmeden çıktı. Havadayuzenadam'a da geçen gün mesaj atmıştım ama herhalde o silik atmıyormuş. Onun gibi bir şey yazmış olanbitene. Biri bana silik atsın.

Samimiyetten sorun doğuyor genelde.

(Yeah fuck you too)

To all the friends i used to have
(yo i miss my past)
But the rest of you assholes
(can kiss my ass)

Vakit öldürüyorum.

Son entrym.
1 haftadır entry siliyorum. 5 bin entry sildim. Daha önce böyle toplu silmeler filan yapmıştım. Yaklaşık 300 günde 10 bin küsür entry girip sildim yani sanırım.

Bir daha dönmem. Bir daha sosyal hiçbir şey yapacağımı da sanmıyorum. Huzurumu yeniden buldum. Tüm gün sessizce çalışıp evde de duvarları izliyorum. Düşünüyorum. Söylenecek çok şey var da çok bir şey de yok. Bu entry için bilerek başlık açmadım. Merak eden görsün bunu, merak etmeyen görmesin.

https://youtu.be/uS4zNbLszEo

https://youtu.be/9nVndXnhDBQ

https://youtu.be/9PkI6aWFMFg

Zehir soluma pahasına zafer.

Başkomiser orhan ve komiser selimle birlikte bir köydeki festivale gidiyoruz. Lunaparklar filan kurulmuş, akşama kadar insanlar eğlenmiş biz de oturuyoruz. Sonra ben ayağa kalkıp 2. Dünya savaşı için hazırlanmış birkaç siperin içinde yürüyorum. Yolun sonunda maskeli ve kara çarşaflı bir adam yerde yatıyor. Başka bir adam da oraya doğru yürüyor. Sonra bir anda kara çarşaflı adam kalkıp diğerini öldürüyor.

Birden etrafta insanlar beliriyor ve hepsi sağa sola kaçışıyor. Siyah kıyafetli adam hepsini tek tek avlıyor. Ben de bir tarlanın ortasından koşarak ıssız bir eve saklanıyorum. Saatlerce orada durduktan sonra kara çarşaflı adam yanıma beni korkutarak geliyor ve bana "seni özellikle öldürmedim. Ah ohtan iyidir." diyip kahkaha atıp koşarak gidiyor.

Komiser selim ve orhanla birlikte bu katili bulmaya çalışıyoruz. Sonra buna benzer, hatta tıpatıp aynısı bir olayın 200 yıl önce ingiltere'de de yaşandığını okuyoruz. Katili bulmak için çok uğraşıyoruz ama bulamadan uyanıyorum.

Bir şey gördüm ama çok iyi hatırlamıyorum. Tek hatırladığım, müslüman bir arap kızının önünde bir duvara sprey boyayla, şekilli, desenli bir şekilde "Sieg Heil" yazıyordum. Sonra da "Araplardan nefret etmek, insanlık görevidir." yazıyordum. Atatürk ile Hitler'in resmini çiziyordum.

Bir de rüya mı gerçek mi anlamadığım şeyler yaşıyorum şu sıralar. Özellikle uykudan uyanıp uyanmadığımı anlayamayabiliyorum. Değişik şeyler ya neyse anlat anlat bitmez. Rüyada rüya görmeler vs.

Yıkık bir evin içinde kapalı bir odada bir erkekle birlikte yatıyorum. Sonra kalkıp okula gidiyorum. Okulda birisiyle kavga ediyorum. Öğretmenler görüyor ama ayırmıyor. Sonra üstümün çıplak olduğunu fark edip sınıfa doğru koşuyorum.

Bir evin içindeyim, küçük çocuklar filan var. Bunlar benin akrabalarımmış. Hepsini seviyorum, çikolata filan veriyorum sonra bunların hepsinin babası geliyor. Benim annemle bir şeyler filan konuşuyor.

Sonra bu kişi birden koridorda süpürge yapmaya başlıyor. Ben de kapıyı kapatıyorum, sonra açıyor kapıyı. Sonra kapı rüzgardan kapanıyor, ben de geri açıyorum. Bu sefer de kapatıyor kapıyı suratıma dik dik bakıyor. Bana futbol oynayalım mı filan bir şeyler diyorlar. Ben de hayır diyorum.

Sonra bir amahalleye gidiyorum. içeride zombiler dışında kimse yok. Benim de bir takım görevlerim var orada. Zombileri öldürerek onları tamamlıyorum.

Eve geri geliyorum. Sınıfımızdan Bir tane birisinin babası bizim eve gelmiş bana kızıyor. Hiçbir şey demeden bilgisayar oynamaya gidiyorum.

Call of Duty MW3 oynuyorum. Bir bölümü 2 kez oynuyorum bölümün içeriği değişiyor. Sonra oyum gerçek oluyor. Kendimi Rusya-Ukrayna savaşındaki bir keskin nişancı olarak buluyorum. Yaklaşık 50 kişiyi öldürüyorum. ileride modifiye bir araba filan da gördüm ama hatırlamıyorum.

1:) Ne pahasına olursa olsun zafer.

2:) Her bedelde zafer.

Mutfağa geçip yemek yiyordum. Evimiz çok farklıymış. Mutfakta eve giriş kapısı var ama kullanılmıyormuş, bozukmuş. Bazı duvarlar çatlak. Bazı yerler gereğinden fazla yüksek. Evde yokuş var.

Neyse ders çalışıyorum. Sonra yemek geçip yemek yiyorum. Karşımda ilk kez gördüğüm güzel yiyecekler var. Yemek yemekten zevk alıyorum, daha fazla yiyorum. Sonra eve hırsoz giriyor. Ama hırsıza kimse kızamıyor. Korkuyorlar. Annem hırsıza hadi yavrum git filan diyor. Sonra ben tümsekteyken bana bakıyor. Ben de tabağa gömülmüş bir şekilde yemek yiyorum. O da tam altımda. Göz göze geliyoruz. Sonra arkamdan gidip evi terkediyor. Arkamdan giderken ben çaprazımdaki aynaya bakıyorum. Giderken bir tane kalem çalıyor. Gidip anneme söylüyorum, duymuyor.

Sonra o bozuk kapıya gelip üstünde yazanları okuyorum. Çok çok büyük bir dedem yazmış tam hatırlamıyorum ama şöyle bir şey:

Huzurumuzu kaçıranın da
Derdimize dert ekleyenin de
Yeter yeter yeter artık vs.vs.

Böyle bir şey. Ama kafiyeliydi, şiirdi. 4 satırdı.

Sonrasını hatırlamıyorum.

Bir şey nasılsa öyle olmaya devam etme olasılığı değişme olasılığından yüksektir. Kötü bir durumdaysa bu kötü durum başka kötü durumları tetikleyebilir. iyi bir durumdaysan bu da diğer şeyleri iyi anlamda etkiler. Örneğin yakışıklıysan, özgüvenin artar, özgüvenin arttıkça hitabetin güçlenir, paran varsa para kazanman daha da kolaylaşır gibi...

Bu da böyle hep aklımın köşesinde bulunan bir şey.

Üniversite sınavına yeniden hazırlanıyorum. Elimde kitap var deli gibi çözüyorum. Bu kitap 5 güne bitecek sonra şuna geçilecek filan diye hayaller kuruyorum. Çözdüğüm kitap kimya kitabı.

Sonra okulda oturuyorum. Herkes çok zengin olmuş. Hocalar bana kötü davranıyor ve not defterimi birisi kurcalamış oraya yazdığım bazı saçma şeyleri kopartmış elinde bana gösteriyor. Tenefüste yanıma geliyor bu. Bu çocuk daha önce okuduğum okullarda gördüğüm bir çocuktu. Benimle dalga geçiyor. Hemen elinden kağıtlarımı alıyorum. Sonra geri almaya çalışıyor ben de alamasın diye kağıtların üstüne yatıyorum.

Sonra eve gidiyorum. Okuldan çıkarken yolda bir kitap görüyorum, "ayt 2040 matematik" vay aq şimdiden her şeyi hazırlamışlar diye düşünğyorum. 2040'ts sınava girecek kadar genç olan çocukları düşünüyorum. Keşke ben de 10 yıl filan geç doğsaydım diyorum.

Eve gelip masamda oturuyorum uzun bir süre. Hiçbir şey yapmıyorum. Rüyamda müzik çalıyor. Çalan müzik de "CoD MW2 The enemy of my enemy is my friedind soundtrack". Sonrasını hatırlamıyorum. Sanırım uyandım.

Ha bir de babamla telefonda mı konuşuyorum öyle bir şey vardı ama hatırlamıyorum.

Önce babamla arabada bir yolculuk yapıyoruz. Çocukluğumun geçtiği yerleri vs. görüyorum. Sonra Babamla birlikte yolda yürüyoruz. Babam yolda gördüğü pet şişelere tekme atıyor benim ayağıma doğru ittiriyor onları. Ben de ayağımla onları havya kaldırarak hatırlamadığım bir sloganı bağırarak söylüyorum.

Sonra bize birkaç kişi daha ekleniyor. Sonra babam duruyor ve etraftaki insanlara bir şeyler anlatmaya başlıyor. Ben de bir kamyonetin kasasına oturmuş dinliyorum.

Sonra yine birlikte yürümeye başlıyoruz. Bir giyim mağazasına giriyoruz. Üstüme tişört alacakmışız, orada istediğimizi bulamayıp başka bir tanesine giriyoruz. Sonra birinin doğum günü varmış. Babamın buna yetişmesi lazımmış.

Ben koşarak merdivenleri çıkıyorum. Bir canavar gelip bana "geç kaldın ama 2 kat daha yukarıya 10 saniyede çıkarsan hatanı telafi edeceksin." diyor. Çıkıyorum. Bir daha aynısını söylüyor, yine çıkıyorum. Bu 5-6 kez tekrarlanıyor. Artık zaman yavaşlamaya başlıyor.

Sonunda yetişiyorum. Bir kızın doğum gününü kutluyorum. Sonra ortam değişiyor ve kız bir dergiden bana bir geometri sorusu soruyor. Ben de geometri sorusunu 2 bilinmeyenli denkleme çeviriyorum ve çözüme ufak bir işlem kala çözmüyorum.

Camdan dışarıyı izliyorum.

Üzerinden birkaç gün geçtiği için çok net hatırlamıyorum.

inci sözlük bir apartmanmış. Bu apartmandakilerin birbirleriyle konuşmasıyla inci sözlük oluşuyormuş. Ben de bu apartmana taşınıyorum. Apartman terk edilmiş, çernobildeki apartmanlar gibi bir yer. Sonra birkaç yazarı görüyorum. En sonunda da 9. katta sefaleti görüyorum. Sonrasını hatırlamıyorum.

Bugün çok özendiğim birini rüyamda gördüm. onu çok sık görüyorum zaten. Rüyamda ondan başka bir şeyi hatırlamıyorum.

Dün de yine selim komiser ile orhan başkomiseri gördüm. Çoook uzun bir rüyaydı ama kısaca ben bedenlerden bedenlere geçiş yapabiliyordum. 2 tane çocuk var biri yetim yoksuk ama fiziksel olarak güçlü, diğeri aşırı zengin anne babası var ama fiziksel olarak çok zayıf. Bu yetim çocuk diğer çocuğa arkadaş olarak eve (villaya) alınıyor. Ben de arada bir bu yetim çocuğu, arada bir de hizmetlileri canlandırıyorum.

Çok korkunç şeyler görüyorum. Uyanırken özellikle önümde sadistçe dans eden zenginler filan vardı.

Olayın cinayetle ve orhan başkomiserle ilgisi yok ama onları da görmüştüm rüyamda. Ayrıca ne zaman rüyamın başında bunları görsem o rüyamda cinayet filan oluyordu, ekipler araştırıyordu. Bu rüyamda böyle olmadı. Ama bu rüyamda da gözlemciliği iliklerime kadar tattım. O cinayet rüyalarımda da beden değiştiremesem de gözlemler yapıyordum.

Buraya 2 yıllık düşünmemin ardında üye oldum. ilk geldiğimde 7/24 aktif olmama rağmen günde 3-5 entry girerdim. Çünkü entrylerimin üzerine saatlerce düşünürdüm kötü bir durum olmasın diye. O yüzden nickaltım da (kimse online listesinden görüp açmadı da) ben geldikten çok sonra açıldı.

ilk zamanlarımda 2 kez sözlüğü bırakmaya çalıştım. 2'sinde de tüm entrylerimi silmiştim.

Sonra yeniden gelip ufak ufak yazdım. Eskiden burada pnp bile yazamazdım insanlara alınmasınlar diye. Yapılan ironileri bile ciddiye alırdım. Hatırlayanlar bilir zaten bunları.

Şu an çok rahatım, açıldım. Küfür bile edebilecek durumdayım. Bu verdiğiniz özgüven mutlaka gerçek hayatıma da yansıyacaktır.