Hava -20 derece, dizlerinize kadar kar içindesiniz. Tipi var ve göz gözü görmüyor. Metrodan çıktım ve alt geçidi kullanarak, otobüs durağına yaklaştım.

Hava o kadar kötü ki, önümdeki insanları görmedim ve arkadan çarptım. Hemen özür falan diledim. Millet o soğukta, otobüs durağında otobüse sırayla binmek için sıraya geçmiş, arkadan gelen bir teyzemiz 102 numaralı otobüsümü bekliyorsunuz diye sordu. Evet teyzecim buyrun geçin önüme falan dedim. Bir şaşkınlıkla geçti.

Neyse bekliyorum otobüsün gelmesini, birde ne göreyim. Otobüs gelmiş, millet sıra mıra gibtir etmiş. Binmişler otobüse ve o demir koltuklarda zütlerini ısıtıyorlar. Bende dururmuyum bindim otobüse, ayaktayım tabi. Her para uzatana, anlamıyorum dilinizden diyip gibtiri çektim. Buda bir anımdır

gir bak suanda Twitter da 1. Sırada TT de

uplayalım beyler herkes görsün

Şuanda Türkiye TT de 1.sıraya yükseldik

#ufoattacktoturkey
Olayımız şu;
Twitterda herkes, bulunduğu şehri ve ufo gördüğü ile ilgili bilgileri de ekliyor. Türkiye de şuan her şehirde görülen ufo ışıkları olduğunu iddaa ediyoruz.Bir çok şehirden gece fotoğrafları toplayıp onların içine photoshop ile ufolar yerleştirdik,2-3 tane videomontaj yapıp ufoları kaydettik,bir tane profesyonel röportaj hazırladık. Postun altında sizin şehrinize ait resimleri de paylaşacağız,siz de o resimleri twitterda yine bu başlık altında paylaşın. Sürekli gördüğünüze ve şaşırdığınıza dair twitler atın,biz de gördük bakırköy civarlarında,şu tarafa doğru gidiyorlardı neler oluyor?ya da başımıza gelmeyen bir ufo saldırısı kalmıştı,o da tam oldugibi şeyler. Türkiyede herkese hitap edebilmek için, mutlaka gördüğünüz şehri falan da yazın ki olayı ulasal boyuta taşıyabilelim.
Bu hashtagi türkiyede TT yapmaya çalışırken bir yandan da çince, ingilizce,almanca, rusça,fransızca, ispanyolca twitler ve resimler de atacağız. Başlığı ingilizce açmamızın sebebi bu.Bu dünyada da ses getirebilecek bir olay. Daha önce elbette ufo konusu bir çok kez işlendi,ama bütün bir ülkenin ufo gördüğünü iddaa edip resim ve video paylaşması daha önce görülmedi.Çok ses getireceğini düşünüyoruz.Ama en önemli nokta bu olayın bu gruptan çıktığını ya da bir grup olduğumuzu kesinlikle ifade etmiyoruz, herkes bireysel olarak görüyor ve paylaşıyormuş gibi gibi yapıyor. fotoğraf paylaşmayanlar da paylaşılan fotoğrafları RT yaparak hashtagin üstüne taşıyor.Bir de kimseye hakaret etmeden, kimseyi korkutmadan, abartmadan tatlı tatlı saf goygoyumuzu yapalım,tek beklentimiz bu.
Bu eğlenceli gecede bize yardım eden, eğlenceye ortak olan, herkese teşekkürlerimi sunuyorum.

al knk +380938268716

1 senelik bir ilişki içindeyim kendileri ile
iflagımı gibtirdim kız için, ama neymiş efendim onu çok sıkıyormuşum, bre huurnun sıçtığı iki gün önce az ilgi göster bana diyen anan mıydı huur

neyse sakinim. eve çağırıyoruz, tamam gelicem diyor. hep bir bahane üretip gelmiyor. eve geldiği zaman ise adetim diyor. Ananın dıbına koyayım huur

sabah uyandığımda, o bomboş odada tek başıma yatıyordum. loş, kasvetli odada. Fazlada arkadaşım yoktu, tek bir dostum vardı, bende onu aradım. işteydi, işten sonra görüşelim dedim.

Bir kafeye oturup olanları anlattım. Hala yanarım, bir gün rakı sofrasında annem ile oturuyorduk. Baş başa içip dertleşiyorduk, babamdan bahsediyordu. Bize ne kadar zor baktığını anlatıyordu. Konu dönüp dolaşıp evlilik mevzularına geldi. içim sızladı. Gelinimin o kız gibi olması isterdim dedi, o sıra radyoda ÜÇ HÜREL çalıyordu.

çıktım dışarı, yürüdüm tekrar. Evine kadar yürüdüm. Kapısının önünde bağırdım, ağladım. Pencereye dahi çıkmadı. Sonradan öğrendim ki, ogün o çocuğun evindeymiş...

komşulardan birisi uyardı beni, hemen yan dairede ki komşusuydu. Daha önce görmüştüm ama tam çıkaramadım. Nerden bilebilirdim ki o kız benim hayatımı değiştirecekti.

Cebimde ki son paramı o çiçeklere harcamıştım. Ulan metroya dahi binemiyordum. Yürüdüm, yaktım bir sigara, ağlaya ağlaya yürüdüm. Soğuk iliklerime kadar işlesede, içimde ki o öfkeyi ve acıyı dindiremedi..

Eve girdim. Ceketimi çıkardım ve uzandım yatağa. Onunla yattığımız, bedenlerimizi paylaştığımız o yatağa. Ağladım. Tutamadım kendimi. Buzdolabının kapağını açtım, geçen haftadan kalma 70 likten koydum bardağa. içtim.

Bu olaydan tam 1 sene sonrasına gidiyoruz...

Son 1-2 ayda aramız hep kötüydü. Olur olmadık şeylere kavga edip, günlerce görüşmüyorduk. işim var diyordu, hastayım diyordu, görüşemiyorduk. Çalıştığı yere gidip, kahve içiyordum ve sadece 30 dakikalığına onu görüyordum. Çok kötü hissediyordum.

Doğum günü yaklaşmıştı, aramızı düzeltmek için tam zamanıydı. Kafamda onca plan yaptım. Doğum günü geldi çattı. Çalıştığı yere gittim, habersizce. Elimde bir buket çiçek...

Saat 10.00 da mesaisi bitiyordu. Bekledim. Mesaisi bitti ve o kapıda duran çocukla sarıldılar birbirlerine. Öptü onu. O dudakları o çocuğun dudaklarına değdi. Birşey yapamadım. Kalktım ve sadece yürüdüm. Elimde çiçekle, -15 derece havada...

Küçücük bir filikada, loş bir ışık altında, rakı sofrasında oturuyorduk onunla, hiç birşeyden haberi yoktu.

Uçsuz bucaksız mavinin ortasında, zifiri karanlıkta içip eğleniyorduk.
En doğru anını kolladım, tam gözlerimin içine bakarken, çıkardım o yüzüğü.

Bu uçsuz bucaksız mavinin ortasında zifiri karanlıkta, o mavi gözlerinle benim hayatımı aydınlatır mısın dedim. Afalladı, ağladı. Tam korkmaya başlamıştım ki, evet dedi. Sarıldım, mutluluktan gözlerim doldu...

Cebimde ki son paramı o çiçeklere harcamıştım. Ulan metroya dahi binemiyordum. Yürüdüm, yaktım bir sigara, ağlaya ağlaya yürüdüm. Soğuk iliklerime kadar işlesede, içimde ki o öfkeyi ve acıyı dindiremedi..

Eve girdim. Ceketimi çıkardım ve uzandım yatağa. Onunla yattığımız, bedenlerimizi paylaştığımız o yatağa. Ağladım. Tutamadım kendimi. Buzdolabının kapağını açtım, geçen haftadan kalma 70 likten koydum bardağa. içtim.

terk edeceğim bu şehri, yoksa unutamam onu. unutamam o yaşadıklarımızı. evet belki 1-2 aya hersey değişecek, ama ben buyum be usta, benim karakterim bu. Ben herkese aşık olmam...

sıkacağım ulan kafama

içim yanıyor lan. az önce son kez mesaj attı. Lütfen artık fotoğraflarımı ve paylaştığım şeyleri beğenme. Sevgilim var, bana daha yazma dedi.

cevap bile atamadım. evleneceğim kız, belki de şuan bir başkasının elini tutuyor, bir başkasının koynunda uyuyor, bir başkasının gözlerinin içine bakıp gülüyor.

ne diyeceğim ulan ben anneme. onunla evlenmemi istiyordu. daha ayrıldığımızı bile söyleyemedim... vay be

hani derler ya, her şey den bir ders almak lazım, istemiyorum be usta, almak
istemiyorum ders mers.

zaten aşklar hep böyle be.

bazen düşünüyorum, ben bir hatamı yaptım, ama sonra farkına varıyorum, ulan benim bu kıza verdiğim degeri başka kimse vermeyecek.

o ellerine dokunmaya kıyamadığım kız, o çocuğun ellerini tutarken, ben burda parçalanıyorum...

yoruldum be usta, üzülmekten yoruldum...

Başlık tutar tutmaz umurumda değil. Sadece bir iki kişi okusun ve derdimi anlasın...

2 sene, 2 koca sene, bir kıza aşık oldum. Onun için herşeyi feda ettim ulan bu hayattan. Ailemi karşıma aldım, çalışıp uçak bileti parası biriktirdim ve memleketime getirdim kızı. Küçük bir apart ev tuttum ve orada kaldık. Annem kızı çok sevdi be. Geçen rakı sofrasında bana o kızla evlenmeni isterdim dedi. Yüreğim parçalandı...

Gözümü yumdum herşeye. Evet belki 1-2 hatam oldu. Ama inanın hepsini telafi ettim. Ulan senin için ben benliğimi değiştirdim be. Koskoca 2 sene birlikteydik, ama sen benden bir telefon aracılığıyla ayrıldın. Az erkek ol bin, diyeceksiniz. Bu mu lan çektiğin acı diyeceksiniz, ulan sevdim be sevdim. Yüreğim yanıyor anlamıyormusunuz...

Benim meleğim, canım, tek bir sözüne öleceğim kız, o çocuk ile fotoğraf atınca, ben ölüyorum be ölüyorum.

Yanıma gelmişti, yeni taşındığımız eve. Ben yatıyordum. 39 derece ateşim vardı. Kavga ettik, ben yorgunluktan uyuya kaldım. O ise mutfakta saatlerce ağlayıp en sonun taksi arayıp eve gitmişti.
Gece saat 1 gibi uyandım. Yoktu. Saçının kokusuna kurban olduğum yoktu. Gece o saatte taksi aradım. Evinin önüne geldim, bana ayrıldık dedi. içim kanadı be abi. Gittim bir sigara yaktım, son paramla aldığım sigaraydı. Eve dönecek param kalmamıştı. Evinin önünde ki banka oturdum ve sigaramı içip, 39 derece ateşle oturdum. Bir zaman sonra aşşağı indi. Yanıma oturdu. Sigarasını yaktı, ağlamaya başladı. Sarıldım. Sıkıca sarıldım. Kulağına yaklaşıp, özür dilerim dedim.

Affetti. Eve geri dönemeyeceğimi söyledim. Evine davet etti. O gece ona sımsıkı sarılıp uyudum...

Üniversiteden bir grup arkadaş ile anlaşarak bir ev bulduk. Hep beraber oraya taşınacaktık. Ben ve ev arkadaşım bir daireye, iki arkadaşımız bir daireye ve bir arkadaşımız karısı ile birlikte başka daireye taşınacaktı. Aynı apartmanda olacaktık. Her şey çok iyi bir şekilde ayarlanmıştı.

Ev arkadaşım, kendi kafasında senaryolar üreterek, ailesine, tirintirinsinan benimle eve çıkmak istemiyor diyerek, ailesini bana karşı cephe aldırdı. Tabii doğal olarak aramız bozuldu ve ben kendime yeni ev arkadaşı buldum. Neyse bu gibindirik konuları hızlıca geçelim.

Yeni ev, yeni düzen, yeni hayat. Eve taşınmamızın şerefine evde parti verdik. Kız arkadaşım, artık sevgili olmuştuk. internete beraber fotoğraflar atılmıştı, eski sevgililer engellenmiş, yeni bir ilişkiye başlamıştık.

Herşey çok güzel gidiyordu. Ta ki o güne kadar...

Neredeyse her gün buluşuyorduk. Her gün eve geliyordu. Sabah kalkıp gidiyordu. Ev arkadaşım ile aramız zaten bozuktu son zamanlarda ve bu olayların üstüne daha çok bozuldu. Eve kız getirdiğim ve kendisi bulamadığı için, kıskanarak, aileme bu durumu anlatıp, buna engel olacağını düşündü. Belki haklıydı, belki haksız. Ama o çocuk benim orada ki 1 aylık hayatımı bana zehir etti.

Neyse; Kız sosyal paylaşım sitesi olan Vkontakt hesabında, çok sevdiği bir çantanın fotoğrafını paylaşmış ve çok istiyorum diye yazmıştı fotoğrafın altına. inanırmısınız, koskoca Kiev de o çantayı buldum ve aldım. Hediye paketi yaptırdım. Ve bir sonra ki buluşmamızda ona hediye ettim. Kız şok geçirdi. Daha önce bana kimse böyle bir şey yapmamıştı dedi.

Hemen gururlandım. Tabii olum biz Türküz, sevdiğimize değer veririz... ah be ah.