afedersiniz ben bok yiyici bir koprofilim

yeter artık herşeyi açıklamak istiyorum. bu sırrı artık daha fazla saklayamayacağım.

5 yıl kadar önce internette surf yapıyordum. ferre sitelerde gezinirken koprofil.com sitesi dikkatimi çekti. sayfadaki linkler videoydu. gayri ihtyari videolardan birisinin üzerine tıkladım. aman allahım. bir adam bir kadını domaltmış takunu yiyordu. midem bulandı. güç bela birkaç dakika daha seyrettim. gördüklerim tek kelimeyle iğrençti.
ertesi sabah uyandığımda ilk aklıma gelen -nedensiz- o iğrenç görüntüler geldi.
işyerimde çalışırken de o pis görüntüler bir türlü aklımdan çıkmıyordu.

öğle yemeğinden sonra (yemekte kuru pilav vardı) tuvalete gittim.
pantolonumu sıyırdım, sıçmaya başladım.
başımı eğdim ve nazlı nazlı deliğe düşen takumu seyrettim. ilginçti.
aniden elim apış arama doğru gitti. kontrolden çıkmış gibiydim.

parmaklarımın ucunda tatlı bir sıcaklık hissettim.

avucumu açıp içine sıçmaya başladım. kalbim küt küt atmaya başlamıştı. çok heyecanlıydı. olanlara bir türlü anlam veremiyordum. şaşkınlığım had safhada, biraz daha ıkındım.

sonra bir gün facebook'da tak ile ilgili bir video seyrettim. bu seferki bilimseldi. takun faydalarından bahsediyordu. sanırım sizlerde seyretmişsinizdir. tuvaletin kapısına çizilen tak grafitisi ile başlar. işte o video. neyse... tak hakkında hazırlanmış çok iyi bir belgeseldi. video bitiminde yüzümde belli belirsiz bir tebessüm belirdi. ateş basıyordu her yanımı. yüzümün kızardığını hissettim. uçsuz bucaksız yemyeşil ovalarda kalbim güm güm dört nala koşturuyordu. yoksa ben aşık mı oluyordum???

avucum tak dolmuştu. dün gece yediğim yaprak dolmalarının prinçlerini hissettim. o tatlı sıcaklığı mıncıklamaya başladım. karımın memeleri bile beni bu kadar heyecanlandırmaıştı. neredeyse kalbim ağzımdan çıkıp gidecekti. soluk soluğa kalmıştım

1.5 porsiyon bol rokalı adana, 3 ayran, üstüne de fıstıklı baklava yediğim bir gün takumun güzelliği karşısında küçük dilimi yutacaktım.
takum aşık olunmak için yaratılmıştı sanki.
ilahi bir spiral şeklinde, rengi yanardağ kahve siyahı, kokusu muhteşemdi. tadı ise tarif edilemeyecek kadar eşsiz ve lezzetliydi.
o günü ölümsüzleştirmek istiyordum.
alelacele izmirli modacı zuhal yorgancıya gittim ve takum için bir gelinlik satın aldım.
artık telli duvaklı takumla evlenecektim

karım bendeki değişikliğin farkındaydı. her gün kuru fasulye, kara şimşek mercimek, nohut ve kayısı hoşafı pişirmekten anası ağlamış, bitkin düşmüştü. ayni tür yemekleri yeme konusunda sık sık tartışma çıkarıyor, hep şikayet ediyordu. ben de ona lifli yiyeceklerin faydalarından sık sık bahsediyordum.

günler bu şekilde akıp giderken bir gün...

ne takmuş arkadaş bi yiyemedin aq can yücele bağladı adam

bir gün karım işten eve geldi. her zamanki gibi asık suratlı ve mutsuz görünüyordu. burun deliklerini açarak "bu ev tak kokuyor" dedi. karımın takumu aşağılayıcı sözleri bardağı taşıran son damla olmuştu. "artık bu evlilik yürümez" dedim. karım "biliyorum, hayatında başka birisi var" dedi ve gözyaşları içinde kapıyı çarpıp çekip gitti.

o gün hayatımın en güzel günüydü. midem de mutluluktan gurul gurul gurulduyordu.

tuvalete doğru yöneldim. ayaklarıma hükmüm kalmamıştı artık. aşka doğru dört nala koşturuyordum. klozetin kapağını kaldırdım. elimi apış arama doğru yavaşça uzattım. bir süre bekledim. bütün vücudum zangır zangır titriyordu.

o gün dört tabak mercimek yemiştim. midemde tatlı bir oynaşma vardı. yediklerim ve üstüne içtiğim sinemiki çayı etkisini göstermeye başlamıştı. midemden bedenime yayılan tatlı bir rehavetle gevşedim. mutluluk kemençeleriyle bütün duygularım horon tepiyorlardı. biçare kalbimin aşk çekici heyecan örsünü acımasızca dövüyordu. "allahım" dedim haykırarak. nedir bu heyecan fırtınası, nedir bu mahşer ateşi? bendini aşmış azgın yanardağ lavlarında eriyordum...

... ve evde yanlızdım.

ciddi pozlu politikacılar, meşhur film yıldızları, devlet başkanlarını sıçarken hayal ediyordum artık.
"dünyayı ben yarattım" edalı narsist suratları helada ıkınırken düşünürken yüzümde gülücükler beliriyordu.
ey tak... sen nelere kadirsin.

... evet o gün... hayatımın dönüm noktası, mutluluğun nirvanasına çıktığım o an.

müsaade edersiniz sizlerle paylaşmak istiyorum panpalarım.

@42 @45 panpalar tak yüzünden kavga etmeyin.

bugün takun için ne yaptın?

pis kavramı bizlere bebekliğimizde öğretildi.
bebekken bezimizi değiştiren annelerimiz şaka ve sevgi dolu sözlerle "üöfff çok pis kokuyo" diyerek kıçımızı temizlemedi mi? veya saçlarımızı koklayıp gene pis kelimeler kullanarak banyo yaptırmadı mı bizlere. annem beni çok severdi. bebekliğimde altımı temizledikten sonra bana sımsıkı sarılır, "oğlum seni çok seviyorum. senin takunu bile yerim" derdi. beynimin en ilkel bölümü olan limbik alanımın kıvrımlarına işleyen bu sevgi dolu sözler yıllar sonra beni bir taksever yapacaktı.

kötü tad veya koku kavramları bizlere dışarıdan empoze edildi. aslında iyi ve kötü yoktur, toplumun kötülediği her kavramı bizler hep kayıtsız şartsız kabul ettik. çocukluk çağlarımda çevremdekiler tak için de hep karalayıcı kelimeler kullanıyorlardı. ben de takun pis ve çirkn birşey olduğunu zannetmiştim. Yanıldığımı ileride anlayacak ve takuma aşık olacaktım. Hayat ne kadar ilginç değil mi?

yeryüzündeki her nesnenin göreceli olduğunu yıllar sonra anladım. artık kavram ve nesneleri yargılamaktan vazgeçmeliydim.

neyse... konuyu dağıtmayalım şimdi...

karım evi terk etmek üzereydi. mutlu sona az kalmış, takumla evimde artık başbaşa kalacaktım.

bedenimden çıkan kutsal ruhumsun
kalbimin pusulası aşk kutbumsun
sana pis diyen kem gözler kör olsun
hayatımsın her şeyimsin takumsun

yeryüzündeki bütün kavramlar zıddı ile tarif edilir.
bana salt beyazı tarif edebilir misiniz? boşuna uğraşmayın.
beyaz siyahla
acı tatlıyla
mutluluk kederle
allah şeytanla anlam kazanır.

artık benim için aşkın tarifi sadece tak ile mümkündü.

lütfen beni yargılamayın...