alternatif evrende zombi istilasına uğradık

ucak sonunda inmisti arkadasimin yanina gittik ve onu takip etmemizi soyledi sifreli 5-6 kapidan sonra yerin altinda kapalı bir yere girdik kapıları kilitledik stok falan burda vardi 14 gün geçmişti elimizde radyo vardi artik radyodan ses gelmiyordu kanımca herkes zombiye dönüşmüştü sonra arkadasimin garip davrandigini farkettim gözlerinde kırmızılıklar vardı zombiye dönüşmüştü haşmetli 22 cm damarlı zombi yaragini çıkarttı sevgilimle bi aydir sevismiyorduk yanimda arkadasim vardi cunku sevgilim zombi yaragina yapistigi gibi yalamaya başladı ben de dayanamadım zombi arkadasimi gibmeye başladım zombi zütü bi farklı oluyor picler kesinlikle denemelisiniz

5dk ya başlıyorum

her zamanki gibi elimde kahvemle birlikte incideki başlıkları okumaktaydım. eşim içerde televizyon izlerken birden bağırmaya başladı tedirginlikle yanına gittim. yüzü bembeyazdı ne oldu dedim eliyle televizyonu işaret etti. haberlerde yeni bir salgın hastalığından bahsediyordu. haberde anlattığına göre yeni bir tür grip insanları çok kısa bir sürede insanları öldürüyormuş ama gripten çok olayın anlatılış biçimi beni etkilemişti zombi istilası gerçek mi oluyor? şeklinde başlık atmışlardı.ilk olarak şaka zannetsemde diğer ülkelerden gelen birkaç videoyu izleyince dehşete kapıldım

uyandığımızda nerdeyse öğlen olmuştu bizden önce john çoktan kalkmıştı. aslında yediğim bu kadar kazıktan sonra eşimden başkasına güvenmezdim ama bu adam hayatımı kurtarmıştı. dün topladığımız erzaklardan bazılarını açıp yemeye başladık. birbirimize stoğu idareli kullanımdan bahsettik. yedikten sonra telefonla arkadaşımı bir kez daha arayacaktım ama şarjı bitmişti bile. pencerelerden sokağa baktım. ortalıkta herhangi birşey yoktu şu an için güvendeydik. radyoda yayın var mı sinyal aramaya başladık. sonuç aynıydı hiç yayın yoktu.

neredeyse arabanın arka koltuklarını tamamiyle bisküvi makarna dondurulmuş yiyecekler konservelerle doldurduk aysonu hesap ödemeyeceğim için hepsinden bol bol aldım bu zombi istilası gerçek olsa iyi olurdu yoksa kredi kartının limiti zütüme girecekti.
eve geri dönüp eşyalarımızı hazırlamaya başlayalım dedik ama nerden başlayacağımız hakkında en ufak bir fikrimiz yoktu nerden başlamalıydık bir zombi istilasında kullanılması gerekenler gibi bir listemiz yoktu mümkün olduğunca bavula eşya doldurduk kıyafetten sonra sıra korunmak için alınacak eşyalara geldi. eskiden kalma bir tabanca vardı daha önce birkaç kez atış yapmıştım ama hepsi bu hemen sandıktan bu silahı çıkartıp şarjore mermilerini doldurduktan sonra emniyeti kontrol edip silahı polat alemdar edasıyla belime geçirip üstünü örttüm artık hazırdık şimdi geriye kalan tek ve en önemli sorun nereye gidecektik?

sonraki 1 hafta boyunca hep aynı şeyi yaptık. etrafı kolaçan edip dışarıya çıktık yiyecek ve benzin aradıktan sonra yine eve döndük. aramalarımız sırasında buraya ait bir harita bulmamız da işimizi büyük ölçüde kolaylaştırdı. her dışarıya çıkışımızda sınırlarımızı biraz daha genişleterek çevreyi tanıdık ve zombi gruplarının daha da kalabalıklaştıklarını gördük.bu kadar kalabalık grupların olduğunu görünce hastalığın burdan yayıldığını düşünmeye başladım. bu salgından kaçmaya çalışırken tam da ortasına düşmüştük. günler bu şekilde devam etti ve ben eşim ve john neler yapacağımızı kararlaştırıyorduk. çevreyi iyice tanımıştık ve etrafta stok bulma ümidimiz de yoktu. burda bekleyip yiyeceklerimizin bitmesini bekleyemezdik 1 haftanın sonunda son bir kez etrafta yiyecek ve benzin arayıp stokladık ertesi gün yola çıkmak üzere kalan eşyalarımızı arabaya yükleyip haritayla şehrin ana yoluna ilerledik. yolda gördüğümüz tablo gerçekten kötüydü
ana yolun soldaki şeriti komple arabayla kapanmıştı. anlaşılan insanlar burdan ayrılamadan istila başlamıştı. biz ise tam tersi istikamette yola devam ettik

anayolun bitiminden sonra caddelere doğru ilerledik arabayı yavaşça etrafa bakınarak kullanıyordum. yolun ilerisinde cadde üzerinde duran tankı gördüm. demek ki askerler de bu duruma karşı koyamamışlardı. caddeden hızla geçerken ara sokağın koskoca bölümünün zombilerle dolu olduğunu gördüm yiyecek aramak için bile durmadık. cadde üzerinde hızla ilerlerken. ileride birlikte hareket eden 5 kişiyi gördük. ilk başta zombi zannetsek de bize el kaldırıp bağırmaya başladılar. arabayla önlerinde durduk. sarışın bir kadın çinli olduğunu düşündüğüm ufak-tefek bir genç iri zenci bir adamla 40-larına gelmiş saçları hafif beyaz atletli bir adam. böylesine farklı bir grubun nasıl bir araya geldiğini merak ettim doğrusu. tanışma faslından sonra nerden gelip nereye gittiğimizi sordular dağlara yakın bir noktada kurdukları kamptan bahsettiler. aslında insanlara yaşadığım şeylerden sonra bir gruba katılmayı hiç istemedim ama yiyeceğimiz de neredeyse hiç kalmamıştı.o yüzden grupla birlikte etraftaki marketleri kontrol ettikten sonra söz ettikleri kampa doğru yola çıktık

hemen detaylı araştırma için laptop'ın başına koştum google'a girip o gibko ingilizcemle zombi attack zombi virüs yazdım bi kaç video izledim ama bi tak anlamadım o an gözüme açılmış olan inci sözlük sekmesi geldi. hemen gireyim bizimkiler ne yazmış diye bakayım dedim. inci sözlük her zamanki gibiydi olayı taşşağa alıyolardı yakalayıp gibtiğim zombi beyler gelin zombiden kurtulma yöntemleri beyler zombiler çömelince saldırmıyomuşş
gibi başlıkları görmem bana yetti zaten dünyanın sonu bile olsa inci sözlükten hiç kimsenin ciddiye almayacağını anladım içimden serkana küfür edip amerika'da mühendis olan arkadaşımı aramak için telefona sarıldım

sabah uyandığımızda saat 9 civarıydı ve birden evde daha az kişi olduğunu fark ettik gece bazı kişiler burdan ayrılmıştı ve kapıda yarı açık konumda kalmıştı bu sorumsuzlar hayatlarımıza mal olabilecek birşey yapmış olmalarına rağmen gitmelerine sevindim. kalanlarla birlikte önce evde kendimiz için korunabileceğimiz bir kaç eşya bulmak için evi aradık mutfaktan bir kaç bıçak masaların ayaklarını kırıp sopa yaparak en azından kendimizi koruyacağımız birşeyler edindik. dışarı çıkmadan önce birbirimize mümkün olduğu kadar yakın kalmayı tembihledik. daha sonra evde bulduğumuz radyoyla frekansları denedik ama hiçbir yayın yoktu. evden çıkıp yola koyulduk. yolda telefonum hala çalışıyo iken arkadaşımı aradım ancak cevap vermedi daha sonra birkaç kez daha arasamda aramalarım sonuçsuz kaldı. hiç bilmediğimiz bu yerde bir market bulmayı ümit ediyorduk biraz ilerledikten sonra önümüze bir benzin istasyonu çıktı karnımız çok açtı ve gerçekten yiyecek birşeye ihtiyacımız vardı içeriye girmeden önce dikkatli olmaları için uyardım elimizde bıçaklarla korka korka ilerledik kapıyı açtım içerde yerde yatan bir adam vardı ölü olup olmadığını kontrol etmek için dürttüm birden hareketlenip üstüme doğru geldi bıçakla üstüne gidip göğsüne sapladım hiç tepki vermeden üstüme çullandı ve yere düştük üstümden atmaya çalışmama rağmen yoğun bir şekilde beni ısırmaya çalıştı daha sonra gruptaki bir adam bana yardıma koştu ve bıçağı alıp zombinin kafasına sapladı. zombiyi üstümden atıp ayağa kalktım bana iyimisin diye sordu içimden bırakın bu amerikan repliklerini az daha ölüyodum demek geçse de adama teşekkür ettim.bu şekilde değil kafalarından öldürebilirsin dedi. evet aslında bunu biliyordum onun işini bitirmem için kafasına saplamalıydım ama daha önce hayvan kesilmesine bakamayan benim için büyük bir şoktu dona kaldım ve adam belki de vaktinde müdahale etmese ölmüştüm

beyler bugünlük yazdım akşam belki devam ederim olmadı yarın

herkes ayrı bir yöne dağıldı ben ve eşimle birlikte arkamızdan gelen yaklaşık 10 kişiyle ara sokaklara girdik önümüzde çıkan ilk eve girip kapıları kitledik. eve girmemiz çok kolay olmuştu çünkü kapı açıktı görebildiğimiz her ev bu durumda terkedilmiş haldeydi herkesin terkettiği bu yerde biz sığınmaya çalışıyorduk etrafta yiyecek varmı umuduyla mutfağı karıştırdık sonuç nafileydi. yine de kimsenin dışarı çıkmaya zütü yemediği için bu gece burda uyuyacaktık bir günde ne olaylar yaşamıştık ve bu son da değildi yarın çok daha zorlu bir gün olacaktı

hikayenin sonu
uçağın yolcu kapasitesi aşıldığı için uçak düşer ve sizin bilmediğiniz sadece zombilere etki eden nükleer bir bomba vardır uçakta. bomba patlar ve bütün zombiler ölür.ama uçak düştüğü için sizde geberirsiniz. Sonuç olarak mutsuz bi son -.-

biraz ben ve eşimden bahsedeyim ben arkadaşım gibi makine mühendisiyim ancak bu çokta istediğim bir meslek değildi sınav sonuçlarım buna yettiği için bu mesleği seçmiştim neticede iyi bir kazancım vardı halimden memnundum eşim ise hemşirelik okumuştu bir an onun yanımda olması bana güven verdi çünkü ondan başka kimsem yoktu ailem ben küçükken ölmüşlerdi ve hiç tanımadığım bir kaç akraba böyle sıkıntılı düşüncelerle uyuya kaldım uyandığımda 6 saat geçmişti ve yaklaşık 8-10 saatlik yol daha kalmıştı uçakta biraz insanları izledim hepsi çok endişeli ve tedirgindi kimbilir belkide ailelerini akrabalarını bırakmışlardı. biraz daha uyumaya çalıştım. nihayet illunios'e vardık ancak beklenmedik bir gelişme oldu havaalanı bize iniş izni vermedi evet vermedi zaten hava trafiği allak bullak olmuştu daha sonra pilot illinois üzerinden devam ederek iniş yapabileceği biryer bulmaya çalıştı ama gidilen her yer doluydu her hat kilitlenmişti bu şekilde ararken atlanta'ya kadar gittik ve orda bir hava alanında nihayet inmeyi başarabildik

cok guzel de biraz ozenti olmus bee. azcik degişik bisiyler olsa hani.

upupupupup

azcık burda olduğunuza dair sinyal verin lan

caddeyi dolduran kalabalıkla sanki mitinge gider gibi açık hedef olarak yürüyorduk içimden eylemler bizi yıldıramaz gezi parkı diren diye bağırmak geçse de bu gergin ortamda böylesi gereksiz bir şakayı yapmak istemedim daha sonra ilerden yaklaşık 8-10 kişilik bir grup uzaktan göründü biz bunlara elimizi kaldırdık ama garip bize tepki vermeden üstümüze doğru geliyorlardı biraz daha yaklaştıklarında bunların birer zombi olduklarını anladım eşimi kolundan tuttuğum kalabalığın arkasına çektim ama arkamı dönünce caddenin diğer ucundan çok daha kalabalık bir zombi topluğunun üzerimize geldiğini gördüm ne kadar kalabalık o kadar riskti insanlar 2 zombi topluğunun arasında kalacaktı insanlar bir anda kaçışmaya başladı zombiler bazı insanları ısırmaya başlamıştı bile insanlar karşı koymaya çalışsa da silahsız olduğumuz için kaçmaya başlamıştık

sonraki birkaç gün boyunca bize çok iyi davranıp burda kalıp kalmayacağımızı sordular
biz de burada akrabalırımız var onları bulmalıyız gibi bir yalan söyleyerek yakında gideceğimizi söyledik. hemen hemen hepsiyle iyi anlaşıyorduk sarışın kadın andrea ve onun kardeşi. neredeyse zamanının tamdıbını karavanının üstünde oturarak geçiren yaşlı adam dale ve çinli çocuk glenn. burada sorun çıkartan tek kişi bizi kampa getiren kişilerden olan bu 40 yaşlarındaki adamdı. adı merle olan bu adam hemen hemen herkese ve herşeye sinirlenirdi
merle ve kardeşi insanlara biraz soğuk davransa da benim en tehlikeli bulduğum kişi vurulan polisin arkadaşı shane idi. shane hemen hemen hiç kimseyle konuşmuyor ve sessiz bir tipti bana sürekli bir işler karıştırıyor gibi geldiği için onu izlemiştim. eşim de bu durumu fark etmiş ve shane'in vurulan polisin eşiyle sık sık konuştuğunu ve beraber ormana ilerlediklerini görmüştü. eşimin birden dedikodu yapma duyguları kabarmıştı.onu suçlayamazdım o bir kadındı ve türktü. bu özellik onun genlerinde vardı dünyadaki insan nüfusunu yok eden büyük bir salgın karşısında biz böyle saçma şeylerle uğraşıyorduk.bir kaç gün daha böyle devam ettikten sonra ayrılacağımız gün geldi. bize birazcık erzak ve konserveyle birlikte bir tane eski bir tabanca verdiler. şarjorune baktığımda 4 mermisi olduğunu gördüm. aslında taşşak mı geçiyolardı anlamış değilim ama geri vermek isteyince
bunlar zombiler için değil dedi. ne demek istediğini anlamıştım. bizimle birlikte andrea glenn ,sinirli adam merle ve birkaç kişi daha o gün etrafta keşif yapmak için gideceklerdi. yolu bilmediğimiz için arkalarından gidecektik hazırlıklar tamamlandı arabalar hareket etti. arkamızdan el sallayan insanlara son bir kez bakıp yola koyulduk

kampa vardığımızda ilk dikkatimi çek beyaz karavanın üzerinde elinde uzun namlulu tüfeği ve şapkasıyla duran yaşlı bir adamdı. yeni insanlar gördükleri için insanlar biraz sevinmişlerdi. burda fazla kalmaya niyetim yoktu zaten erzağım olsa hiç gelmezdim. tanıştıklarım arasında bir kadın adının lori grimes olduğunu söyledi. bu ismi sanki biryerden duymuştum. sonrasında hatırladım bu gazetede vurulan polisin eşi olmalıydı. bunu söyleyince arkalardaki bir adam hemen yanıma koştu onu gördünüz mü diye sordu. sadece gazetedeki haberi gördüğümü anlattım.bu adam polisin görev arkadaşıymış. hatta vurulduğunda yanında olduğundan bahsetti. salgın başladığında o hastanede komadaymış. bende bizim o hastaneye gittiğimizi hatta orada ilaç aradığımızı ve orda kimsenin olmadığını söyledim. polisin eşi hüngür hüngür ağlamaya başladı ve arkadaki çadırlara doğru ilerledi.
nedense polisin arkadaşı o kadar üzülmüş görünmüyordu hatta gözleri parladı diyebilirim.
insanlar zor durumda kalınca birbirlerini öldürmeye hazırdılar bunu görmüştüm bu yüzden burdan mümkün olan en kısa sürede ayrılacaktım

bundan sonra hayatımız böyle mi olacaktı sürekli tetikte ve vahşice biçimde daha önce yaşamış insanların kafalarına bıçak mı saplamak zorunda kalacaktık karamsarlığa düşmemeliydim kendime bir daha böyle bir durumda donup kalmayacağıma söz verdim kontrolü elime almalıydım grup olarak ben ve eşim dahil 6 kişi olmamıza rağmen sadece bir kişi bana yardım etmişti. eşim ve diğer insanlar donup kalmıştı aslında haklılardı böyle birşeyle daha önce karşılaşmamış olsalarda birbirimizi kollamak zorundaydık. içeriyi aradık pek birkaç bisküvi ve konserve dışında birşey kalmamıştı ama hiç yoktan iyiydi. daha sonra yerde yatan az önce beni öldürmeye çalışan zombi dikkatimi çekti tişörtünün üstündeki deliklerden kan akmıştı belli ki göğsünden vurulmuştu. acaba salgında öldükten sonra mı olmuştu yoksa birileri bu adamı stoğu için öldürmüş müydü ikinci durumu düşünmek istemedim
benzin istasyonundan aldıklarımız bize en fazla 1 öğün yeterdi ilerleyip daha fazla yiyecek bulmalıydık