altına yapmalık cinli perili hikaye toplanınnn

hayatım boyunca hep utanacağım, hayatım boyunca birine yapıp yapabileceğim en büyük sucu, bir dosta hele de bir kzuene yapılabilecek en kötü fenalığı nasıl dile dökebilirdim ki, bunu dile dökmek en büyük korkularla yüzleşmekten daha ağır değil miydi.

o an tüm yüzler bana döndü, öylesine şaşırmıştım ki o yüzleri daha önce farketmediğime. hepsinin yüzü beni evden buraya getirenin yüzüyle aynıydı, ayın işığından seçilebildiği kadarıyla elbiseleri herşeyi tıpatıp aynıydı. beyazlık öylesine belirgindi ki, ama bildik açık bir beyaz değil, hafif kirli kirçe bezer bir beyazlık ve sanki yüzlerine yapışmış o anlamsız tebessüm. biran yaşadığım hiçbirşeyin normal olmadığını, neden ve niçin orada olduğumu farkedince korkuyla birlikte etrafta neler olduğunu da görmeye başladım.

korkudan değil, sanki bana bir şey söylemeye çalışan ama bir türlü söyleyemeyen kuzenin, o tahrip olmuş, yeryer morluklar barındıran gözleri yarı açık yüzün karşısında kim olsa nutku tutulurdu zaten.

iki adet bemebeyaz, suda kanı çekilmiş buruş buruş ayak gözlerimin önündeydi. ev o an örtünün gerisini açmaya dair tüm cesaretim yok olup gittiğinden bir adım geri çekildim. beni oraya kadar getirip eşlik eden varlık hemen arkamda dikiliyor olmasaydı bırakıp gidecektim. ama olmadı, sanki geri kalanı açmazsam bir daha evime dönemeyeceğimi, bir daha hiçbir zaman normal eski hayatımı yaşyamayacağımı farkettim. örtünün diğer tarafını çekip açtığımda gördüklerim karşısında adeta nutkum tutulmuştu.

Başkent Ankara'yı ele geçirmek için Tümgeneral Selahattin Kaplan komutasındaki 28. Tümen, Tuğgeneral Yusuf Demirdağ komutasındaki Zırhlı Eğitim Merkezi (Etimesgut), Süvari Yarbay Reşit Çölok komutasındaki 43. Süvari Alayı, Binbaşı Hakkı Bozkaya komutasındaki Tank Taburu (Harp Okulu arkası) gibi birliklerin ikna edilmesi ya da etkisizleştirilmesi gerekirdi.

23 Mayıs Pazartesi, harekât tarihi 25 Mayıs 1960 olarak kararlaştırılmış ve parolalar belirlenmiştir: zamanında gerçekleşirse "Dündar Seyhan'ın oğlu sınıfını geçti.", ertelendiği takdirde "Dündar Seyhan'ın oğlu bütünlemeye kaldı."

27 Mayıs 1960 sabah saat 3.15'te piyade birlikleri ve süvari grubu, 3.30'da tanklar hareket etti. Saat 4.36'da Albay Alparslan Türkeş tarafından radyoda okunan ilk bildiri ile harekat bütün Türkiye ve dünyaya ilan edildi.

ilk olarak Tuğgeneral Yusuf Demirdağ evinden alınıp Harp Okulu'na getirilmiş ve nezarethaneye kapatılmıştır. Bundan sonra Refik Koraltan getirilmiştir. 2. Ordu komutanı Orgeneral Suat Kuyaş da enterne edilmiştir. Celâl Bayar Çankaya Köşkünde Veteriner Tuğgeneral Burhanettin Uluç, Topçu Yarbay Abdullah Tardu, Kurmay Albay Sami Küçük tarafından gözaltına alınmıştır. Bu arada komite üyelerinden Cumhurbaşkanlığı Muhafız Alayı komutanı Kurmay Albay Osman Köksal da yanlışlıkla içeriye kapatılmıştır.

o işaret hiç gelmedi, tek bir mimik değişikliği dahi yaşanmadı yüzünde. etrafa baktım, kurtulabileceğim tek bir ümit aradımsa da boşuna, cesetin etrafındaki 7 kişi, beni oraya getiren varlık ve karanlık yüz yerli yerindeydi. ve içinden ışık hüzmesi gelen o uzaktaki ev.

geldiğimiz yer aslında hiç de ormanlık gibi değildi. az biraz ilerimizde bir masa ve arkasında oturan o zaman tam da seçemediğim bir karartı. hemen sağ tarafıda bir odun ve üzerine saplanmış bir balta. biraz daha ileride bizim oaraların evlerine hiçbenzemeyen rek katlı evden gelen loş bir ışık. çok iyi bildiğim ormanda olmadığımızı anlamıştım artık.

o an bir yere gidemiyeceğimi, kaçmak istesem kaçamayacağımi anlamıştım. beni oraya getiren kişi karşıma gecip yüzüme daha yakından baktığında o günden sorna bir daha unutmayacağım bir bakışa muhatap olduğumu bilemezdim. o karanlığı delen ve adeta insanın içine bakan gözlere ne kadar uzun süre bakılabilirdi. kacıramıyordum da gözlerimi. sanki içimde itiraf etmem gereken bir şeyi çekip çıakrmak istiyor gibiydi.

yerde yatan kuzenin söyleyemediği ama ama benim söyleme gereken bir şeyler varmış gibi "evet seni bekliyoruz" dercesine bakıyordu gözlerimin içine.

baslıyorum..

sene 1998 dedem yeni ölmüş ardından da kuzen denizde boğulmuş. yaş haliyle biraz küçük, 3 4 gün geçmiş sahilde hala kuzenin cesedi arıyoruz. yanıma nasıl denk geldiyse dallamanın biri bana "ulan şimdi bulsalarda eti cürümüştür, denize girmemek lazım bassan ayağın bedenine girer" dedi. bendeki de çocuk aklı bu sahneyi öyle büyüttüm ki kafamda nerdeyse her gece kabusuma girmeye başladı.

bizim ev de öyle kentte filan değil o zamanlar kırsalda, ev hafif bir bayırın yamacında eve çıkan yolun sol tarafında bir ev var ama sağ tarafında hafif ormanlık bir alan. yani zifiri karanlık oluyor geceleri.

neyse şimdi rahmetli oldu, nenemin bir gece başı ağırdı fena (bir hafta filan geçmiş olayların üstünden), bizde baba fazla otoriterdi o zaman haliyle, şimdinin arkadaş babaları filan yoktu o zaman. necmi amcalardan bir giripin al da gel demez mi?

adımlar yavaş yavaş yaklaştıkca sanki zamanın durdugunu hissettim, aklımdan kuzen ya da dedemin olduğu secenekler gecerken, hafif zayıf biraz da uzunca biri yanımdan yavasca onume doğru gecti biraz yurudukten sonra ormana dogru daldı.

gebersem de hava aydınlanmadan tuvalete gitmiyorum. eve erkenden geliyor, hep birilerinin yanında yakılıyorum. misal annem nereye ben oraya, ninem nerde ben orda.

bır entry girip işe çıkacam, siz gibi bol vaktim yok pazarları da çalışan fakir gurebayım. sağdan soldan çalıntı diyenlere de, ulan gok kubbe altında yazılmadık ne kaldı lan, elbet herşey birbirine biraz benzer.

beyler 2 dakka mola.

bir ses verirseniz devam edicem panpalar

kisa bir tereddutten sonra baltayi hizla dilimin uzerine indirdigimde kisa bir sure hicbirsey hissetmedim. fakat bir kac saniyelik bu tuhafliktan sonra butun vucuduma igneler batiyormuscasina bir sanci bedenimi sardi. dilimin uc kismi ezilmis ve kopan kucuk bir parca kutuge yapismisti

bunlarin icinde en suca uygun ceza susan yardim etmeyen dilimin cekecegi ceza makul gelmisti

hadı ıyı geceler

@207 hadi git bul, madem okumuşsun. yarın kalktığımda nick6ıma bu bır yalancıdır yazacam. risk budur.