anasını satiym ne biçim hayat

birkaç gün bunları böyle izledim.
şimdi diceksiniz nerde plan?
öncelikle izleyip ne zaman geliyolar, ne zaman çıkıyolar onu öğrendim. akşama doğru en geç 4:30 çıkıyorlardı. en erken 6 gibi de geliyorlardı.

peki sabahtan dörde kadar ne yapıyordum?
gidip çift taraflı manuel maymuncuk seti aldım.
en etkilisi bunlarmış çünkü. birkaç gün kendi odamın kapısında denedim bunları.
elim alıştıktan sonra uygulamaya hazırdım.

bir gün gene bunlar sahile indiler. sahile kadar yine takip ettim. gene herzamanki gibi daldılar denize.
hande kaltağı da girmişti onunla . fakat ona baktığımda ne göreyim ?. üstsüz girmişti denize !
bu kadar huur olabileceğini tahmin etmemiştim ama moralimi bozmadım.
benim için bir avantajdı bu. herşeylerini kumsalda bırakmışlardı. hızlı düşündüm . taktım eldivenimi ve hızlı bir hareketle , bunlar farketmeden eşyalarını kaptım zütürdüm. havlularına kadar herşeylerini aldım. zütürüp en yakın çöpe bıraktım.

evine gitmeye az kala bu züppe , handenin üstünü getirmek için denizden çıktı . ama eşyaları bulamayınca telaş aldı malı. denize girdi kıza bişeyler dedi . tekrar çıktı .

belli ki çıplak gelmesini istemiyordu ki kız denizde bekledi. utanmış heralde gavat.
ev yakın olduğu için eve gidip bişeyler alıp geleceğini düşünmüştüm. öyle de oldu.
o giderken ben de arkasından gitmeye başladım.
eve geldiğinde kendisini bir telaş almıştı çünkü daire giriş kapısı açıktı.
o hırsız girdi zannetti ama bilmiyordu ki kapıyı açık bırakanın benim olduğunu.

niye önceden açıp gittiğimi söyleyeyim, bu mal geldiğinde arkadan yaklaşıp işimi hallederdim.
ama maymuncukla kilit açmak biraz uzun sürer. eğer sonradan açsaydım hem heryer kan olacak, hem de kız dayanamayıp gelecekti. ve beni görürse işim biterdi.

bu mal hırsız girdiğini sanıp, içeri girdi. heralde değerli eşyalarını kontrol edecekti. içeri girdiği esnada ben bunun carotisine sapladım bıçağı (şah damar) . hemen kapıyı çektim ve cesedi içeri sürükledim. cesedi bir leğene koydum. bunun ölüsüne türlü türlü işkenceler yaptım.bi nevi hırsımı aldım. ama hızlı olmalıydım. çünkü kız merak edip gelebilirdi. işkenceyi de bitirdim. sonra kapı ağzındaki kanları falan temizledim . bütün kanıtları falan temizlediğimden emin olunca ,kapıyı açık bırakıp çıktım.

hemen uzaklaştım oradan . bir de kendi kendime şunu söyleyip gülüyordum: tıpçı olmanın faydaları, sokacağın yeri biliyosun.
yani öyle hastalıklı cümleler kurdum ki kendi kendime , lanet ediyorum şimdi.

o cesedi görünce kızın takınacağı ifadeyi merak etmiyor değildim . ama yakalanmaya da niyetim yoktu. dediğim gibi o cesedi o halde görünce rüyalarına girecekti bundan emindim. ama işimi halletmiştim . şimdi kaçma zamanıydı.

hemen misafirhaneden çıktım. ayladım bi otobüse doğru memlekete. hem tarihi tutturacaktım hem de kimse benden şüphelenmeyecekti. çünkü bizimkilere sorsan , bütünlemem var diye biliyorlar . hem de tarihi tarihine doğru.

neyse , yol boyunca düşünüp durdum bi hata yaptım mı diye. yapmamıştım. tamamen kusursuzdu.
bu ilk cinayetimdi ama son olmayacaktı...

hani ünlü mimarlar eserlerini ustalık eserim , kalfalık eserim , çıraklık eserim diye niteler ya ; işte ben de aynen öyle adlandırıyorum .
ilk cinayetimin hikayesini bilyorsunuz artık. işte o benim çıraklık eserimdi.

cinayetten 1 sene sonra yani benim okulun 2. senesi biterken, o olay çoktan unutulup gitmişti.
fakat o olayı atlatmam benim için çok zor oldu. kaç gece rüyama girdi pekekent züppe. neyse ki kurtulmuştum...

ama o korkunç şey sonunda başıma geldi.
bahsettiğim şey , öldürme güdüsü; tekrar içime yerleşmişti. hani bazen bişeyler ekgib gibi gelir ya , aynen öyle oldu. içimde hep bişeyler ekgib kaldı.
daha da kötüsü , yazın ortasında bu istek daha da alevlendi. yolda yürürken bile beynim bana oyun oynuyordu. yolda yürüyen insanların boğazına sarılıp öldürme hissi geliyordu içimden.

daha önceden filmler seyretmiştim birsürü. cinayet işleyince bağımlılık yapan insanlar vardı . izlerken derdim ki hep : ulan öldürmenin bağımlılığı mı olurmuş?
olurmuş... bunu yıllar geçtikçe daha iyi anladım.

dedim ya o güdü beni ele geçirmişti sanki.
en sonunda dedim ki kendi kendime: sadece bu güdüyü tatmin etmek için öldüreceğim . sonra başka yok . tövbe valla. bu ikinci ve son olacak.
gözünüzün önüne mr. brooks filmi geldi değil mi? o filmlerdeki yalan değilmiş . işte canlı kanıtı karşınızda , anlatıyor ...

öldürmeyi kafama koymuştum ama kimi?
öyle nefret ettiğim birisi yoktu (hande dışında) . zaten handeyi de cezalandırmıştım. o acıyı ömür boyu çekmesini istiyordum. ömrünü kısaltıp da acıdan azad edemezdim. bir de zaten sevgilisi öldü, kendi de ölürse onları kim kıskanıyor? tabii ki eski sevgili. polis ağzıma sıçar o zaman.

hiç tanımadığım birini öldürmeliydim ama masum birinin canına kıyamazdım. hayatı boyunca pislikten pisliğe bulaşmış insanlardan bulacaktım hedefimi.
zaten su testisi su yolunda kırılır diyerek kimse arkasından ağlamaz.

çok ayrıntıya girdiğimi biliyorum ama o zamanki ruh halimi iyice anlarsanız, aldığım kararları daha iyi anlayacaksınız.
---
kendi memleketinde olmanın avantajları var. zaten tatilden tatile görüyordum ailemi. iyice hasret gidermiş oluyordum.
ve ayrıca yemek, para vs. sıkıntısı çekmiyordum.
para sıkıntısı olmaması sebebiyle çok rahat ettiğim dönemde , rahatın batması da ayrı bir konu.
---
neden memleketin güzelliğini anlattım biliyor musunuz? özellikle para konusunda vurgu yaptığımı farketmişsinizdir.
paranız varsa matkaplar , otomatik maymuncuklar, çivi silahı, vs.vs. şeyler alabilirsiniz. ben de tam olarak bunu yaptım.
ankaraya dönerken bavulum hırdavatçı dükkanı gibiydi.
---
anlayacağınız üzere tövbemi tutmamıştım . ama henüz bunun farkında değildim. çünkü ikinci ve son cinayetim diyordum. öldürüp bırakacaktım. böylece ankaraya dönmeden önce bu güdüden kurtulacaktım.

2. cinayetim için araştırmalara başladım...