Dedi arkasını dönüp karanlıklar içinde tekrar kayboldu….
Sonra onun çıktığı kapıdan üç tane silahlı adam geldi ve Burak, Kutay ve Furkan’ın başında durdular…
Bora Albay önceliği size vermemiz gerektiğini söyledi dedi içlerinden birisi.. söylediğine göre siz üçünüz HAYALET TiMi PERSONELiYMiŞSiNiZ…..
Has. ktir ya dedi ötekisi HAYALET TiMiNDEN KiMSENiN KALMADIĞINI HERKES BiLiYOR…..
Evet bende duymuştum karanlık bölgeden çıkan olmamış…..
Başka ne duydun dedi Burak…

Bütün tim karanlık bölgede öldü dedi bir diğeri….
Başka dedi Kutay….
Hayalet timinden olduğunu söyleyenlerin yalan söylediklerini dedi en soldaki….
PEKi dedi Furkan….ELLERiNi BAĞLASAN BiLE ÇÖZEBiLDiKLERiNi DUYDUNMU ?
Hayır…bunu duymamışt………
Furkan , Burak ve Kutay aynı anda aniden sandalyelerinden kalkarak karşılarındaki silahlı adamların göğsüne botlarının tabanıyla güçlü birer tekme attılar. Tekmenin etkisiyle adamların ayakları yerden kesilerek arkaya doğru uçtular resmen.

Elleri tamamen çözülmüş vaziyetteydi….
Nasıl olduğunu kimse anlayamamıştı….
Yerde yatan adamların suratlarına birer yumruk attıktan sonra birbirlerine baktılar…..
Canları acıyormuş gibiydi…
nasıl yaptılar diye sordu Tolga….
Başparmaklarını yerinden çıkardılar dedi Can Tekin….o şekilde iplerden kurtulmayı başardılar….
Üçü de birbirlerine bakarak parmaklarını yerlerine yerleştirdiler….
Canlarının çok yandığı yüzlerinin aldığı ifadeden belliydi…
Sonra teker teker bizleri çözdüler….

Hızlı bir şekilde ortadaki ekipman ve teçhizatımızı giyindik….
Albayın peşinden gitmeliydik adamı kaçırırsak eğer durum iyice kontrolden çıkabilirdi hem de Albay gibi satın alınmış diğer komutanlar hakkında bilgi sahibi olabilirdik…
Aynı zamanda helikopterin bizden haber alması için gereken sürede hızla azalıyordu eğer helikoptere yetişemezsek hapı yuttuk demekti….
Araç olmadan buradan asla bir yere kıpırdayamazdık….
Hangarın çıkışına doğru ilerlemeye başladık.
Kapıdan çıkmak üzere hazırlanmıştık ki. Hemen sağ tarafımızda anlamsız homurtular duyduk.
Herkes silahını o yöne doğru yöneltti.
Tolga gölgenin yanına gelerek yeleğinin yan taraflarındaki ışıklandırma aparatını açarak sesin geldiği yöne doğru tuttu.
Köşede bir kadın ve kız duruyordu….
Kadın 30 lu yaşlarında….
Kız ise en fazla 12 yada 13 yaşlarındaydı….

Elbiseleri yada vücutlarında herhangi bir deforme izi yoktu….
Sanki daha yeni buraya getirilmiş gibilerdi..
Bellerinden duvara zincirlenmişlerdi…
Anlamsız bir şekilde bize bakıyorlardı.
Ve ses çıkarıyorlardı….
YÜRÜYENE DÖNÜŞMÜŞLER VE ÖLMÜŞLERDi….
Bu ney böyle ya dedi Doğan…
Bilmiyorum dedi Hulusi ama eğer dışarı çıkıp adamı bulamazsak daha beter sahnelerle karşılaşacağız….

Dışarı çıktığımız zaman etrafta kimseler yoktu gene….
Bu sessizlik canımı sıkıyor dedi Can Tekin…
Albayın odasına doğru ilerlemeye başladık.
Odasının olduğu binaya geldiğimiz zaman ALBAY kapıda göründü…
Elinde bir uzaktan kumanda cihazı vardı…

BiRAZDAN BÜTÜN TOPÇU VE FÜZE OKULU YERLEŞKESiNi HAVAYA UÇURACAĞIM……LOJMANLARDA DAHiL….KiMSENiN BURADAN SAĞ ÇIKMAMASINI SAĞLAYACAĞIM VE KARIMLA KIZIMI ALARAK BURADAN GiDECEĞiM….NEDEN BiLiYORMUSUNUZ ?... SIRF SiZ KAHRAMAN PARÇALARI BÜTÜN PLANI MAHVETTiNiZ DiYE…..SiZ GELMEDEN ÖNCE HERŞEY PLANLANDIĞI GiBiYDi…..HER ŞEY NORMAL BiR ŞEKiLDE iLERLEYECEKTi…..KARIMI VE KIZIMI KURTARABiLECEKTiM…..ŞiMDi SiZ S.KTiMiN GERiZEKALILARI…BÜTÜN YAPTIĞIM HERŞEYiN iÇiNE S.ÇTINIZ….BU YÜZDEN SiZDE HERKES GiBi BU B.K ÇUKURUNDA ÖLECEKSiNiZ…..BENDE BURADAN S.KTiR OLUP GiDiCEM…..
HAYIR GiDEMEYECEKSiN……. dedi bir başka ses ve ateş etmeye başladı….

1….
2…..
3……
Her ateş sesinde Bora Albay’ın vücudu sarsılarak geri adımlar atıyordu…..
Elindeki tetikle beraber sırtüstü yere düştü…..
Ateş eden kişi TEĞMEN ARiF DURAN’dı….
Polatlıya gelirken girdiğimiz çatışmadan bizi kurtaran genç teğmen…..
Hemen albayın başına üşüştük ve elindeki tetiği Burak alarak…
AZ KALSIN AĞZIMIZA S.ÇACAKTI….ŞUNU BEN Bi ALIYIMDA…..diyerek kumanda cihazını Albayın elinden aldı…
Albay yerde yatıyordu…
Ağzından kanlar geliyor bir taraftan da öksürüyordu..
HERŞEYi KIZIM VE EŞiMi KURTARMAK iÇiN YAPTIM dedi….

HANGARDA GÖRMÜŞ OLMALISINIZ……ONLAR BENiM CANIMDI…HERŞEYiMDi…..HASTALANDILAR….YÜRÜYENLERE DÖNÜŞTÜLER…..BANA ONLARIN iYiLEŞEBiLECEĞiNi AMA KARŞILIK OLARAK ONLARLA iŞ BiRLiĞi YAPMAM GEREKTiĞiNi SÖYLEDiLER…..ONLARI KURTARMAK iÇiN ELiMDEN GELENi YAPTIM….NE iSTEDiLERSE YAPTIM……
LÜTFEN BANA SÖZ VERiN ONLARI KURTARACAĞINIZA DAiR SÖZ VERiN….iMKANI VARSA ONLARI KURTARIN…..
LÜTFEN……
LÜTF…….

Albay ölmüştü….
Gözleri açık bir şekilde kafası yana düştü…
Gün ışımaya başlamıştı….
Ankara’ya ait seher yelleri esmeye başlamıştı….
Askerler başımıza toplandı….
Arif yanımızdaydı…
Bilgisayarındaki yazıları okudum…
Patlama ile birlikte oluşan kargaşadan faydalanıp buraya saldırı yapılmasını sağlayacaktı….dedi
Kimsenin canlı çıkmamasını sağlayacaktı…..
Helikopterin bizi alması için gereken vakit dolmuştu…
Uzaklardan bir helikopter sesi duymuştuk…
Bizi alması gereken araç bizi almadan geri dönüyordu….
Hadi dedi arif bu olanları ESKiŞEHiRDEKi ANA MERKEZE iLETMELiYiZ…..ORDUNUN iÇiNDE BU GiBi BiR OLAY VARSA TEMiZLEMELiLER…..

Helikopter gitti dedi Furkan..
Helikoptere kimin ihtiyacı var dedi Arif.
Ne demeye çalışıyorsun dedi Burak…
Beni takip edin diyerek kalktı ve ilerlemeye başladı Arif…
Geldiğimiz yer araba galerisi gibi bir yerdi…
Her türden araç vardı burada….
Burası Albayın araba koleksiyonunu sakladığı yer istediğiniz aracı alın ESKiŞEHiRE EN HIZLI ŞEKiLDE GiTMEMiZ GEREKiYOR

MÜMKÜN OLAN EN HIZLI VE DAYANIKLI ARABALARI SEÇMEYE ÇALIŞIN…..BURASI iLE ESKiŞEHiR ARASINDAKi YOLDA NE OLAĞINI BiLMiYORUZ….
Odaya göz gezdirirken Furkan gözlerini tek bir yere dikerek
O gördüğüm klagib bir MUSTANG olabilir mi ?... diye sordu.
Evet dedi Arif…o gördüğün 1972 MODEL BiR MUSTANG….iSTERSEN ALABiLiRSiN.
Furkan koşarak arabaya doğru gitti ve çalıştırdı. Araba kükrüyordu resmen..
Tolga bir FORD RANGER aldı.
Doğan ve Ben bir SUBARU IMPREZA’ya atladık.
Kutay ve Burak gözüne LANCER EVO kestirmişlerdi.
Burkay ve Can Tekin arka taraflardaki bir MAZDA RX-8 ‘e vurulmuştu.
Hulusi’de köşedeki bir CHEVROLET marka aracı almışlardı…..
Arif sonradan Tolganın yanına bindi ve hızla Polatlı’dan uzaklaştık…..
Bir sonraki durağımız ESKiŞEHiR…….

bu son sayfaydı...
günlük burada bitiyor...
ama bu şekilde olmamalı, bu şekilde bitmemeli...
ESKiŞEHiR'DE NE OLDU ?...
NEDEN GÜNLÜK YARIDA KESiLDi ?
Bunun cevabını ancak o ihtiyar asker bilebilir...
yarın kesinlikle onun yanına gitmeliyim...
ÖYLE YADA BÖYLE YARIN ONUNLA KONUŞACAĞIM...

---
FiNAL 1. PART
---

Günlük elime geçtiğinden beri içindekileri temize geçip yazmaya çalışıyorum…
Bazı yazılar çok karmaşıktı ve okumayı bırak anlaması bile baya yorucuydu fakat o günlerde olanları öğrenmenin tek yolu bu günlük olduğu için yılmadan, sıkılmadan, usanmadan yazmaya devam ettim.
Bu kadar süre zarfında uğraştığım bütün bu yorucu işler bir anda kesildi ve beni yarı yolda bıraktı..
Günlüğün sayfaları bitti….

Cevaplanması gereken diğer bütün sorular gibi buda arkasında bir toz bulutu bırakarak bitti…..
Arada deniz kenarına giderek bunu hakedecek ne yaptım diye soruyorum kendi kendime….

Hayata gözlerimi açtığım andan itibaren dünyanın bu yok olmuş haliyle yüz yüze kaldım…
Babam annemin yürüyenler tarafından öldürüldüğünü söylüyor….
Onu hiç tanımadım….
Arada rüyalarıma girdiği oluyor….
Rüyalarımda tanımadığım bir kadına ANNE diyorum…

Kasabada bütün bu olan olaylara rağmen annesi ile vakit geçiren ve gülebilen çocuklara imreniyorum….
Yaşım 19 ama içimde halen büyümemiş , halen annesine ağlayan bir çocuk var….
Ve hiç susmuyor…..
Belki annem yaşasaydı susturabilirdi….
Bir resmi bile yok….

Nasıl bir yüzü olduğuna dair hiçbir bilgim yok sadece babam annene benziyorsun diyor.
O kadar….
Başka bir şey yok….
Anlattığına göre gece kaldığımız evi basmışlar….
Babam beni ve abimi kurtarabilmiş ancak geri döndüğü zaman annem için çok geçmiş…
Bizi kurtarmak için kendi canından vazgeçmiş.
O zamanlar burada değilmişiz….
Babam bizi aldığı gibi buraya getirmiş…
Sonrası malum işte 19 senedir buradayız….

Buranın zamanında hangi şehrin sınırları dahilinde olduğunu bilmiyorum…
Aslına bakarsanız kimse bilmiyor bunu , denize kenarı var…..
Birde ilerde yıkılmış harabe bir anıt var….
Önünde de şehit isimlerinin olduğu onlarca, yüzlerce taş….
Sanırım zamanında burada büyük bir savaş olmuş, bazı bölgelerde toprağı kazmaya başlarsanız kısa bir süre içinde ya boş kovan ya da bir mermi bulabilirsiniz hatta geçen sene kasabadan bir kişi deforme olmuş ama halen ne olduğu anlaşılabilen bir tüfek bile buldu.
Bir abim vardı….
Oda toplayıcılarla girdiği çatışmada öldü….
Inanın anne ve abisizlik bu dünyadaki en kötü iki şey...
Anne ve Baba bir yere kadar...
Onların zate bir gün bu dünyadan gideceğini biliyorsun...
Sonrasında tutunacağın dal sadece ve sadece abi olarak kalıyor sana...
Ama oda yoksa...

Babandan sonra bu dünyada yalnızsın...
Şimdi bende bu soğuk gerçekle yüz yüzeyim...
Abim yokken çok dövdüler beni arkama baktığım zaman beni koruyacak kimsenin olmayışı attıkları yumruklardan daha çok canımı acıttı...
Bende kendi başıma ayakta kalmaya çalıştım...
Ne kadar başarılı olabilirsem tabi...
Yaşım 19 artık yavaştan yürüyen avlarına çıkıyorum, babamla tabiki...
Bir zaman sonra tek başıma gitmem gerekecek...
Abimle aynı kaderi paylaşabilirim...
Annem gibi yürüyenler tarafından yok edilebilirim...
Kader aynı çizgiyi benim içinde çizmiş olabilir...
Bunu ne yazık ki kimse bilmiyor...
Kaderin kendisi bile...