beyler 17 yaşımdan 32 yaşıma yani bugüne kadar kendi ellerimle kendimi nasıl gibtiğimi anlatıcam anlat derseniz. Çözülecek bir yanı yok maksat iç dökmek

Bu nasıl bir cümle amk zütüne pandik mi attın

Neyse ben buna bir şiir yazdım. Ama şiir demeye bin şahit ister bildiğin düz yazı dümdüz. işin esprisi şiir değil zaten. Yüzüne söyleyemiyorum utandığımdan e kızcağızın eline de kağıt verip kaçamam çocuk gibi. Şiiri akşam çıkışa yakın verdim. Yüzüme bakmadı çıkışta. Ertesi gün de benimle hiç konuşmadı. Benim tabi ağzımı bıçak açmıyor. Kederimden kafamı kaldıramıyorum. Neyse bu bir boş derste geldi benim yanıma soğuk bir edayla müsaitsen konuşalım mı Onur dedi. Tamam Zehra dedim. Ama kalp malp kalmadı anlımda hissediyorum sanki kalbimin atışını. isimleri değiştirdim ama harf sayıları aynı bu arada.

sene 2002 istanbulun adını cumhuriyet tarihimiz figürlerinden birinden alan bir lisede talebeyim. Derslerim pek iyi değil. Hatta kafayı derse yorduğum hiç yok zibidilik itlik haylazlık nasıl yapılır onun peşindeyim. Orta gelirli bir ailenin çocuğuyum çok öyle okul çıışında aktivite yapma imkanım olmuyordu ama öğlen arası kantinden sandviç alacak kadar da param var. Sinema tiyatro vs. etkinlik için pederle ön görüşmeler yapıyoruz 1 hafta evvelinde.

Devam edeyim beyler. Çok kısa o günlerden bahsedeyim. AKP daha yeni seçilmiş memleket çiçek gibi. Ha o zamanların Türkiyesinde de defolar var ama bugünki gibi hukuk bilmezlik kural değil. Açlık yine var ama insanlar mutlu. Anadolu lisesindeyiz zenginlerle beraber fakir fukara çocukları ve orta gelirli aile çocukları da eşit şartlarda eğitim alabiliyor. Şu anda bunlar imkansız.

Çok kısa bir dönem fotoğrafından sonra konuya tekrar geleyim. Zehra ile çok mutluyuz. O da benim gibi orta direk aile çocuğu. Çok bir beklentisi yok. Genelde yürüyüş yapıyoruz zaten. Yemek yiyeceksek de bereket döner o zaman da vardı orda ucuz yollu yiyoruz bir şeyler. Ancak ilişkinin daha 2.haftasında bir saçmalık yaşadık ki hala hatırlayınca biraz utanırım. içinde o olduğu için de biraz da gülerim tabi.

Her neyse 2002 senesinde kalmıştık lisede. Seviyorum kızı deli gibi. Daha önce hiç yaşamadığım bir his. Sabah uyanıyorum yüzümde tebessüm. Otobüsten inip okula yaklaşıyorum, ben sırıtıyorum. Göremeyince içime ateş düşüyor. Sevdiği müzikleri ben de dinliyorum falan klagib sıradan ergen hareketleri işte. Neyse ben tam buna söyleyecek gibi oluyorum kulağım yanıyor elim ayağım dolanıyor. En iyisi dedim ben buna bir şiir yazayım. bir 5 dakka müsadenizle sigara içip geleceğim beyler.

Bu arada kızmayın eski manitanın adını kızına vermiş diye. Hovarda bir tip değilimdir beyler. Zaten öyle karmaşık işler de beceremem evladıma da eşim olan zata da sadakat borcum var ona göre de yaşarım. Yaptığımız en fazla arada bir, bir şişe şarap açıp onun resimlerine bakmak. Bir de bazen rüyamda görürüm ki uyandığımıda yüzüm kasılırcasına gözlerimi kaparım tekrar rüya devam etsin diye.

Geldim beyler halletim işimi. Her neyse Zehra bana çok kızgındı. Midem bulandı lavabodan çıkamadım kustum dedim. Ne diyim ben hıyar ağasının önde gideniyim yanlış salona girip orda bir de oturdum mu diyim:( Çok uzatmadı barıştı o da. Çok mantıklı bir kızdı. Ne iş hayatımda ne de okul hayatımda eşini benzerini görebildim onun. 25 - 30 yaşında yaşça çok olgun ama aklın firar etmiş olduğu çok kız da tanıdım. Hiç birinde Zehra'nın 17 yaşındaki olgun hali yoktu. Boşa trip de atmazdı sakince severdi sadece. Kız adeta bir erkeğin 35'ine geldikten sonra bunca zaman bekledik en iyisi olsun diye evleneceği bir kız hal tavır nizam olarak.

sağolsun annesi ille de uğraması gereken yere, çocuğu da zütürünce zaten limoni olan çocukcağızın ciğerlerinden lokomotif sesi geliyor. Neyse beyler bir kaç ay atliyicam. 2002 senesi Zehra ile bitti okullar da kapandı yaz tatiline çıktık. Birbirimizi her gün göremeyeceğiz diye okulun son haftası ağlamıştık kimi zaman. çok seviyoruz birbirimizi tabi gözümüzü de ilk birbirimize açmışız. Yalnız bizim peder valide öğretmen olduğu için biz yazları 2 ay memleketteyiz. istanbulda kalmam için tek şans yazın bir iş bulabilmem. Başka şekilde bir başıma istanbulda kalma isteğimin ailemce kabul görmesi imkansız.

beyler dinliyor musunuz bu arada ilk baştaki kadro burada mı?

Bu arada 2002 senesini takvim yılı olarak kapatıp 2003 haziranında girdik tatile... Neyse iş bulayım tamam ama nasıl bulucam... Lise 2 yazında bir ergenim. Tecrübeli eleman sucu için bile geçerli. Bizim Taner var Erzurumlu ailesi fırıncı. Ortaokuldan bugünlere arkadaşım o dönemde de aynı lisedeyiz. Onun da hayatımın taka sarmasında epeyi hatrı sayılır bir pay vardır ama canı sağolsun.

bu arada beyler eşim de şu an dizi izliyor yan tarafımda. Yeni proje için çalıştığımı sanıyor o yüzden alt tab tuşunun karşılığında 25 slaytlık bir powerpoint var * Bir sigara kahve yapıp geleceğim izninizle.

Neyse beyler bir gün sinemaya gidelim dedik. Pederle konuşuldu para ayarlandı. Sınıftan bir çift daha var hep birlikte gidicez. Film yüzüklerin efendisi baya gişe kasıp kavuruyor o dönem. Ben o yaşadığım saçmalık sebebiyle 2013'e kadar filmi izlemedim. Neyse sinemaya gidildi okula yürüme mesafesinde bir AVM'nin sineması idi. Salona girdik filmi izliyoruz. Ulan bizim diğer elamanla kız arkadaşı deli gibi yiyişiyor koltukta biz de film izlemeye çalışıyoruz. Utandık baya. Derken film arası oldu ben tuvalete gittim. Dönüşte girdim salona. Ulan çocuklar yok Zehra da yok meğersem yanlış salona girmişim.

Neyse sadetle mesafeyi artırmadan yazayım. Bir kız var şu anda karşı odada yatan kızımla da ismi aynı :( o dönem aynı sınıftayız çok güzel değil ama bir tavrı edası var beni bitiriyor. Bir gülüşü var ki içindeki cevheri bir benim görebildiğim beni benden alıyor. Türlü maymunluklar yapıyorum dikkatini çekeyim güldüreyim diye.

@yaz jak fiilen değil kardeşim mecaz olarak. ama yetişse ilk gibeceğim kendim olurdum. Aslında görünürde çok karmaşık olmayan memleketimizin yaşam standartlarında bazılarının da imreneceği bir hayatım var. Ellerinizden öper bir çocuğum var, ama aklım hala onda.

Tamam Zehra dedim gittik merdivenleri.
Z:Şiirin güzelmiş teşekkür ederim.
O:Önemli değil içimden geldi.
Z:Ben böyle bir şey yaşamam için beni gerçekten çok sevdiğine inanmam lazım.
O:Sevmenin kilosu metresi mi olur. Çok seviyorum işte dedim.
Z:Sen çok iyi bir insansın sadece seni üzmemek için bile ben senle çıkarım.
Bu dialoğu son günümüzde de konuşacaktık. Neyse kabul mahiyetindeki sözünden sonra ben havalara uçuyorum ama belli etmiyorum nasıl bir sevinç daha benzerini yaşamadım.
Yazın ilhan Mansız'ın Senegale attığı goldeki tüm Türkiyenin coşkusu sanki benim içimde.

Beyler bu arada ikimiz de çok toyuz ben de zehra da. Elele nasıl tutuşulur bilmiyoruz ilk kez elini tutmak için elimi uzattım o da bakakaldı. Hee elimi tutmak istiyosun dedi. Elele tutuştuk 4-5 saniyelik bir bocalamadan sonra parmaklarımızı kenetledik. Tenefüsün başı idi. Hayatımdaki en kısa 10 dakikadır. Hiçbir şey konuşmadan öylece oturduk. Ahh bee keşke okuyor olsan da... Şu hikayeyi yazarken bile o son güne yaklaşıyor olmak içimi burkuyor...

dediğim gibi maksat iç dökmek. O yüzde çok kişinin toplanmasını beklemiyorum zaten. Hatta biraz utangaçımdır az kişi olursak belki daha rahat yazarım. Ama bunalımda olan varsa gelmesin hüsrana giden yolda her çeşit acı var.

Ulan hıyarlığın dik alası aksilik cep telefonum da yok daha o dönem. Filmimizin oynandığı salona döndüğümde Zafer'e sordum: Nerde ulan Zehra? Kardeşim sen nerdesin sen gelmeyince kız kalktı gitti demez mi? Beyler dışarda işim çıktı bir yarım saate gelirim. Bu arada kaşarlık yapmiyim devamı göz yaşı küslük, nasıl yanlış salona girdiğimi açıklamak falan *