https://www.youtube.com/watch?v=pT8ZNZ97TnU Müziksiz olmaz. Sizinde varsa aklınızda güzel parçalar yollayın panpalar.

Bu açar açmaz ben bağırmaya başladım. iki ya da üçüncü kelimem de söylediğim ve söyleyeceğim her şeyi ağzıma tıkayacak bir şey söyledi.
+Bir dakika"dedi "Evet" dedim
+Pardon da sen kimsin?
" Hiç bozmadım kendimi beyler, "sana kim lazımdı" dedim,
+şuan bir kemal sunal olsa olurdu mesela
+efenim ben, belediyenin 2548 yaka numaralı temizlik işçilerinden apti şakrak. hasan ile seher'den doğma. anam babamın ikinci karısı zannederim. yozgat'ın şefaatli ilçesinden. 1948 doğumluyum. okumam yazmam ilkokulun üçüne kadar olup, sicilim son derece temizdir. nişanlımı kaçırma vukuatını saymazsak tabi. askerlikten sonra belediyenin asli kadrosunda tam tdıbına 9 yıllık hizmetim vardır. ben anlatırken gülüyordu ama söylediği içime de oturmuştu ama bu onun umrunda değildi gülerek başka kim var dedi
+başladım yine "ben ki; sultanların sultanı, hakikatlerin buhranı ve yeryüzünün taç dağıtan sahibi, akdeniz’in, karadeniz’in, rumeli’nin, anadolu’nun, karaman’ın, rum’un, zülkadriye’nin, diyarbakır vilayetlerinin, azerbaycan’ın, iran’ın, şam’ın, halep’in, mısır’ın, mekke ile medine’nin, kudüs’ün, bütün arabistan’ın, yemen’in ve daha nice memleketlerin ki, büyük ecdadımın, (allah onların buhranlarını nurlandırsın) kaahir kuvvetleri ile feth eyledikleri ve cenab-ı hakk’ın bana nasip eylemiş olduğu, ateş saçan kılıcımızla zafer kazanarak feth eylediğimiz nice diyarın sultanı ve padişahı, sultan beyazıt han oğlu, sultan selim han oğlu, sultan süleyman han'ım" dedim.
+Peki sultanım ne öğrenmek istersiniz dedi gülerek
+O çiçek ne diye bağırmaya başladım tekrar
Bu sefer sormadı kim olduğumu, cevap verdi insan gibi. Birşey yok bana almış, bende beğendim koydum, aklıma da geldi senin yanlış anlayacağın dedi. "ortada bir şey yok mu yani" dedim. "Yok" dedi. Tamam dedim sert bir ses tonuyla ama içim de fırtınalar kopuyordu mutluluktan.
Yataktan kalkıp evde ki binlere kahvaltı hazırlayayım dedim. Domatesleri doğrarken Mutluluğun etkisi üzerimden yavaş yavaş kalkıyordu ve bende daha mantıklı düşünmeye başlıyordum. Ulan dedim ben sevgili oldular diye düşündüysem kesin o çocukda düşünmüştür. Haklıydım da o çocuk da düşünmüştü. -bu konu çok uzadı beyler daha neler var buna bu kadar takılı kalmayalım diğer entride bu bini öldürcem-

Lise 3. Siniftik. O gune kadar ayni sinifta olduğumuz bir kiz vardı adi ayse. Kizin 4 yıldır sevgilisi vardi, zaten kizlarla hic muhabbetim yoktu lise de. Onun bir de sevgilisi vardı onla hele hic yoktu muhabbetimiz.
Hiç unutmuyorum beyler; bir cuma günü okul bitmis istiklal marsi töreni yapılmışti, ben de geldim sirama oturmus bekliyordum. Ben yatili kaliyordum lisede, yurtla okul ic iceydi yurda gidesim gelmemis sınıfa gidip oturmuştum. Derken ayse girdi sınıfa çantasından bir şeyler aldı hafiften bakıyordum ama ellerimi yüzüme kapatıp sıranın üstüne yatmıştım o benim ona baktığımı görmüyordu, ön sırama oturup elini elimin üzerine koyup "neyin var senin iyi misin" dedi, kaldırdım yüzümü baktım yüzüne, bana acıyarak bakıyordu. ama aşağılayıcı bir acıma değildi birine merhamet duymanın verdiği bir acıydı. "iyiyim" diyebildim. Baktı yüzüme derin derin ben de onun gözlerine baktım hala gözlerinin rengini hatırlıyorum, onun gözleri annemden sonra baktığım ilk gözdü. "Biz neden seninle konuşmuyoruz numaranı versene bana" dedi. Şaşırmıştım belli de ettim şaşırdığımı direk "benim mi" dedim. Güldü... Gülüşünü de unutamam. Gülerken ağzını tam açmaz dudak kenarının kırışmış olmasından anlarsınız gülüşünü, bir de gözlerinin içine bakıyorsanız gözlerinden, gülerken gözleri de gülerdi, o yüzden ona hep gül derdimi "Gül ayşe Gül... "

Neyse beyler çok fazla duygusala bağlayıp asıl mevzudan sapmadan devam ediyorum. Numaralarımızı aldığımızda yazdı okul bitmek üzereydi, o günden sonra ki yüz yüze görüşmemiz 3 ay sonra oldu. 3 ay boyunca arada mesajlaştık ama daha çok msn'den konuşuyordk. Benim o zamanlar smsim yoktu ama onun vardı, sevgilisiyle mesajlaşıyordu.

Bu arada şu ek bilgiyi de vereyim panpalar; sevgilisi bizden bir yaş büyüktü ve o yaz liseyi bitirmişti. Herşeyin karışmasının sebeplerinden birisi de bu oldu. Sevgilisinin yokluğunu benle doldurdu ve sevgilisi başka şehre gittiği için de rahat rahat buluşup konuşabiliyorduk.

Neyse yaz bitti okul açıldı, aynı sınıftaytık ama ikimizde birbirimizin yüzüne konuşamıyorduk. Muhtemelen ergenliğin vermiş olduğu bir çekingenlikti bu. Mesajlaşıyorduk ama yine de konuşamıyorduk, sonra bu bana korkuyormusun diye bir mesaj attı ben de ertesi gün yapıştım dudaklarına demeyi çok isterdim ama öyle olmadı tabi. Gittim napıyosun gibisinden konuşmaya başladık. Her tenefüs her okul çıkışı konuşuyorduk artık ben onun sevgilisi olduğunu unutmuştum ama lise küçük yerdi bizim bu yakınlaşmamız dış mihrakların dikkatini çekmiş sevgilisine çoktan haber uçurulmuştu.