Askerligi korede mi yaptin kanka

Ulan tüm paranormal olaylar güneydoğuda mı olur
Devam et

Bosaldim

Askerlikten önce ve daha sonra bir takım esrarengiz(paranormal) bir takım olaylar başımdan geçti en etkileyen olaylardan bir tanesi de buydu. Üniversiteyi bitirdikten sonra hem iş hayatına rahat atılabilmek hemde biraz olsun yaşadığım şehirden uzaklaşmak için tecilimin bitmesine daha 1 yıl varken askerlik şubesine giderek tecilimi iptal ettirdim. Aslında ailem askerliğimi bedelli yaptırmak istiyordu buna rağmen hem askerlik ortdıbını görmek hem de farklı bir hayat deneyimi için askerliği kısa dönem olarak yapmaya karar verdim. Gel zaman git zaman derken askerlik ile ilgili evraklarım eve geldi Haziran celbinde birliğime katılacaktım. Acemi birliğimi iç Anadolu’da yaptıktan sonra istanbul’a geri döndüm. Acemi birlik mevzusuna gelince klagib geçti diyebilirim temel eğitim bir sürü gerizekalı adamla birlikte yat kalk sürün selam ver otur kalk gibi eğitimlerle geçti.

Cok iyi hikayeydi panpa. Keske bitmeseydi.

Beni asıl şok eden olay düştüğüm usta birliğimdi. Ben daha çok Karadeniz ve Ege bölgesinde görev yaparım diye beklerken Güneydoğu bölgesi gelmesi beni pgibolojik olarak rahatsız etmişi haliyle ailemde bu durumdan çok rahatsız oldu. geldiğimden beri nerdeyse hergün başıma kakıyorlardı “ ne vardı da bedelli yapmadın, acelen mi vardı” diye bu laflar benim pgibolojimi iyice yıprattı. Günler yaklaştıkça evde bir telaş başladı hazırlıklar ,motivasyon cümleleri, annemin askerlik mevlidi okutma işleri benim yakın arkadaşlarımla gitmeden önce son kez buluşup rakı balık fasıllarım, beni yolcu etmek için gelen amca – dayı – eniştelerim onların devamlı telkinleri giderken yanında şunları zütür bunları asker de veriyorlar, komutanınla şöyle ol, şurada görev almaya bak, şöyle yaparsan rahat edersin gibi bir sürü kafa şişiren öğütlerini dinledikten sonra bana yolculuk gözüktü .

Evde bizimkilerle son kez vedalaştıktan sonra havaalanına sadece kuzenimin zütürmesini istedim. Bilirsiniz o vedalaşmalar sarılıp bırakamamalar , binene kadar ağlamalar vs. durumu daha da zorlaştırıyor. Kuzenle arabaya atlayıp Sabiha Gökçen havaalanına geldik onunla da girişte vedalaştım içeri girmesini istemedim. Gittim biletimi aldım uçağın geleceği perona geçtim bekliyorum ama nasıl bir bekleyiş bütün hayatım gözümün önünden geçiyor ulan dedim acaba gitmesem mi diye bile düşündüm o sırada ne yapıcaktım belki Allah’ın bile unuttuğu bir yerde elde tüfek sırtta üniforma kelle koltukta bütün hayatını geride bırakıp günleri saymak buna dayanmak için gerçekten çelikten bir sinir sistemi lazım.

Velhasıl uçak yolculuğu sonunda bulunduğum ile geldim, son kez yapacağım klagib işleri yaptım güzel bir yemek yedim, internet cafeye gittim en son da berbere giderek bir saç sakal traşı oldum artık resmen şehrin sokaklarında gezerken suratım bağırıyor ben askerim diye gerçi biraz tırsmadım da değil, bilmediğin bir şehir bilmediğin bir kültür anlamadığın dilde konuşan insanlar kim dost kim düşman belli değil insan yoldan geçen birine bir şey sormaya çekiniyor bu adamın teröristlerle bağlantısı var mı beni mimlermi diye .

Bütün işlerimi halletikten sonra teslim olmadan önce son kez bizimkileri aradım sağ salim geldim çok güzel yer diye yalan sıkıp duruyorum üzülmesinler diye. Telefonu kapattım dizlerim yarı titrer şekilde teslim oldum. Teslim işlemi bittikten sonra bizi KTM zütürdüler askerlik yapanlar bilir KTM görebileceğiniz leş bir yerdir yeni gelen bütün askerler ve askerliği bitenler burada toplanır sonra buradan birliklerine sevk edilir tabi sıra ne zaman gelir belli değil. Terör sıkıntısı var diye sevkler iptal edildi 3 gün KTM’de yerde o kalabalığın içinde yerde yattım sanki mahşer yeri gibi Türkiye’nin her yerinden insan pgibopatı garibanı okumuşu alaylısı hapçısı normal insanı hepsi bir arada yatıp kalkıyor bu ortamı görünce nerdeyse hüngür hüngür ağlıyacaktım “Ulan dedim ne tak yedim ben” diye. Neyse ki sevkler başladı yoğun güvenlikle birliklerimize doğru yola çıktık. O dağların arasında geçerken sanki II.dünya savaşı filminde gibiydi onlar nasıl yüksek tepesi görünmeyen dağlardı oradı ki dağları ütülesen bir tane daha Türkiye çıkardı. 2 saatlik kara yolu sonunda askerlik görevimi yapacağım belki de Allah’ın bile gibtir ettiği karakola geldim. Karakol iki dağ silselesinin arasında dere yatağı diyeceğimiz bir konuma yapılmış bir yerdi. 5 yaşında ki çocuğu getirsen “Nereye karakol yapılmaz desen burayı gösterir” yapılacak en saçma yere yapılmış güya kaçakçıları engellemek için yapılmış ama bildiğin açık hedef.

Gecekondudan bozma tek katlı karakoluma teslim olduktan sonra yarra yedik dedim 20 asker bir tane baş çavuş bir tane astsubay çavuşla nöbetlerden nöbet beğen dıbınakoyim diye ağlayacaktım nerdeyse. Karakol nerdeyse Türkiye’nin bir fotokopisi gibi laz, arap,kürt, çingen ve Türklerden oluşan 22 kişilik bir küçük Türkiye gibiydi. Çilem başlamıştı artık bunlarla nasıl günleri geçireğim diye.

Rez alalım

hızlı yaz lan

ilk günler sakin geçiyordu tanışma fasılları kendini anlatma onları tanıma derken günler birbirini kovalıyordu. Ama yine de ıssız bir yer olması can sıkıyordu, karakolun karşısında ki dağın yamacında 20 hanelik terk edilmiş bir köy vardı. En son 4 sene önceye kadar köyün muhtarı ve ailesi yaşıyormuş sadece onlar da geçim sıkıntısından dolayı göç etti dediler. Allah’tan Akif komutanımız gün görmüş adamdı bizi sıkmaz arkadaşı gibi davranırdı tabi bizim insanımıza iyilik gelmez Akif Komutan insan gibi davranınca hemen hayvanların kimyası bozuluyor zütü başı dağıtıyorlardı. Dağlar o aptalların “Vurmayın gomtanım” sesleriyle inliyordu.
Bende kendime aralarında en eğitimli olan Zaferi badim olarak seçtim. Zafer Nevşehir doğumlu , istanbulda yaşayan Lise mezunu iyi bir çocuktu, üniversiteyi şehir dışında kazandı diye maddi durumlardan dolayı ailesi göndermemiş o da askere gelmiş, babası da esnafmış askere gelmeden önce o da babasının yanında esnaflık öğreniyormuş ,askerden sonra da o işi düşünüyordu ama kafa çocuktu melankolik duygusal ve acıklı bir yanı da vardı. hep devamlı Dostoyevski okur, Mazhar-Fuat-Özkan’ın “ Mazertim var asabiyim ben” şarkısını dinlerdi.

Güzel hikaye.

Harbiden seri yaz abi.

Dış karakol olduğu için asker sayısı hayli azdı bu yüzden de devamlı nöbet tutma işi vardı. Bütün işimiz gücümüz yat kalk nöbet tut. ilk esrarengiz olay Karakola geldikten üç hafta sonra oldu. Karakol ile Köy arasında elektrik trafosu vardı tamir ve bakımı içinde ilçeden 2 tane tekniker gelecek diye bize bildirdiler. Akif komutan’da teknikerle birlikte gitmemiz için Hasan başçavuş, ben, zafer, harun ve yücel’i görevlendirdi. Teknik ekip geldikten sonra birlikte trafonun olduğu bölgeye gittik

Aksiyon geliyor

rezzzerssss

Teknik ekip trafoyu tamir ederken ben de bir tane sigara içip dağları köyü izliyordum aklıma buralarda ne yaşamlar varmış hepsi göçüp gitmiş diye beynimden geçiriyordum. O ara bakarken birden köyün girişinde birini gördüm , siyah bir sülüet sanki bir çember çizer gibi yürüyordu o ara bizim Hasan başçavuşa koştum köyde biri dolaşıyor diye söyledim. O da “ gibtir lan dedi köy terk edilmiş, birileri gelse bize bildirirlerdi “dedi . Gösterdiğim yere baktılar kimse yoktu hayal görmüşsün ayağına yatıyorlardı. Gördüğüme o kadar emindim ki trafoya çıktım aynı silüeti yine gördüm “Orda işte” diye bağırınca Hasan çavuşta peşime çıktı bu sefer o silüeti o da gördü. Çavuş Zafer- Harun ve Yüceli köyün girişine yolladı ,bizimkiler köyün girişine gittiler telsizle burda kimse yok komutanım diye anons çekiyorlar ama biz burdan görüyorduk orda olduğunu .Hasan çavuş telsizle anons çekti “ Lan arkanız da biri var ben burdan görüyorum, siz nası görmüyorsunuz diye” bizimkiler etraflarına bakıyor kimse yok komutanım diye telsizle geri bildiriyorlar. Hasan Başçavuş geri trafo bölgesine çağırdı bizimkileri. Çavuşun surat kireç gibi olmuştu, bizimkiler gelince “Görmediniz mi lan kimseyi” dedi. Zafer “ Komutanım valla kimse yoktu” diye allah din kitap üzerine yemin ediyordu. Hasan başçavuş’da “ Görmezsiniz tabi angutlar, zaten kimse yoktu, boş durmayın diye git-gel yaptırdım size “ dedi .Ben Zafer’de yeminler edince dondum kaldım nası görmediler diye o ara Hasan çavuş göz kırptı bana mevzuyu uzatma der gibi bende üstlemedim daha.