gece 5 uyu öğlen 1 kalk kahvaltı yap televizyonda 7 ye kadar izdivaç izle sonra akşam yemeği azcık haberlere bak haberler bitince film varmı dizi varmı diye televizyonu tara aksam 11-12 ye kadar televizyon izle aralarda çekirdek mandalina elma ayva löp löp zütür sonra kapa televizyonu aç pcyi sözlük takıl film izle arada sigara yak 31 çek gece 5 te uyu.Bu kadar.

Yaş 24 okumadım, işsizim ve sanırım asosyelim.

Arasıra markete gidiyorum o arada dışarda oturup bi kaç sigara içiyorum, denk gelirsem bi kaç arkadaşla havadan sudan muhabbet onun dışında evdeyim.

Dışarıyı çok sıkıcı ve gürültülü buluyorum, evde huzur içinde oturmak, sözlükte takılmak, oyun oynamak, doyasıya şarkı dinlemek daha samimi ve içten geliyor.

Okula gittim yine aynı his bu huur çocuklarıyla ben nasıl aynı dünya da yaşıyorum diye düşündüm biraz gibtigimin mat dersini dinledim sonra eve geldim full yattim aksam 8 de kalktim yakin olan kiz arkadasima yazdim manitasi yanlis yapmis iki dakka konustuk sonra gorusuruz yazdim hergun boylw geciyor benim cok arkadasim var lakin hepsi huur cocu iki yuzlu hele bi tane kiz kardes dedigim bi huur var onun ben tekrardan anasi i gibim

monotonluktan ölcem amk hergün bi gün öncekinin aynısı

Eski sevgilimi düşünüyorum sürekli 55 gün 4 saat oldu ayrılalı hergün içiyorum karaciğerimin biri çökmek üzere

Asosyal değilim ama son zamanlarda insanların kendilerini en iyi varlık zannetmelerinden bıktım. 1 aylık erzaklarımı sigaralarımı depoladım. Kendime gelene kadar kendimi eve kilitledim ve anahtarı memleketine giden bi arkadaşa verdim. Ankarada özel bir hastanede kalp cerrahıyım izin almam zor oldu ama rapor alarak kurtuldum. Artık kendimi hep olmam gereken yola verdim, Allah yoluna. Aslında biliyor musunuz, eğer gerçekten isteyerek ibadet ederseniz içinize dolan o huzuru size hiçbir şey veremez. Az önce ben neden dinimden uzaklaşmaya başladım, nasıl yaradana teşekkür etmeyip onun verdiği nimetleri kullanabiliyorum diye düşündüm ve saatlerce zikir çekerek ağladım. Artık hiçbir insana ihtiyaç yok, tabi sözlükteki panpalar özel.

Nargile yaktım müzik dinliyom panpa

hafta içi işte oluyorum, gün sonu eve gelip sözlüğe bakınıyorum.
hafta sonu sabah kalkıyorum bilgisayarı açıyorum bakıyorum sonra biraz tv sonra tekrar akşama kadar bilgisayardayım...

özet: asosyal adamın ne yaşantısı olacak evdeyiz işte bütüngün!!!

25.11.2015 (20:36)

şimdi anlatacağım şeyle ilgili olarak başlıkta açtım zaten.

(bkz: neden ben böyleyim)

öncelikle bi' ön bilgilendirme yapayım.

yaşım:21
bilgisayar mühendisliği 3. sınıf öğrencisiyim.
ailemden herkes hayatta ve sağlıklı çok şükür

bunları söylememin sebebi yaşımı çok küçük ya da hayatında yapacak hiçbir haltı bulunmayan (normal şartlarda bir sürü var bu söylediklerime göre ama ben yok hissediyorum ayrı konu) biri olmadığımı anlayın ve bunları göz önünde bulundurarak anlatacağım şeyi değerlendirin ya da konuyla alakalı yorum yapın diyeydi

biraz önce odaya geldim, üstümdeki bluzu çıkardım. arkamdaki cam açıktı ve sırtım biraz üşüdü. sadece 10 saniyeliğine kıyafeti katlayana kadar sırtım açık kaldı. o anda aklıma şu geldi. yıllar önce olsaydı tam ben kıyafetimi katlarken annem odaya gelirdi, o 10 saniyenin tam ortasında gelir ve beni o şekilde görüp "metalci bak üşüteceksin öyle dolanma birde cam açık" falan derdi bende "ya anne ya daha yeni soyundum, şimdi katlayıp giyecektim kıyafetimi" derdim ve olay biterdi. ama o anda ben katlarken, yani günümüzde annem yoktu yanımda. bana üşüteceksin diyen biri yoktu. evet yine kendime dikkat edebilirdim. anneme gerek yok kazık kadar adam oldum ama yinede beni öyle kötü bir his ve o anki üşümem 5 üzerinde 3 derecesindeyse o anda bunu düşündüğümde, bu durumu anımsadığımda 5 üzerinden 5 in bile yeterli gelmeyeceği bir soğukluk bütün vücudumu sardı. biri o anda, tam o anda bana dokunsaydı eminim bütün vücudum o soğukluğundan dolayı un ufak bir şekilde odanın her yerine saçılır ve sanki hiç varolmamış bir hale gelebilirdim. bu kadar çok etkiledi bu anımsayışım.

şimdi söyleyin beyler, ben neden böyleyim, neden bu kadar çok küçüklüğüme, eski günlere aşığım. neden sürekli annemin babamın yanında olduğum, saat 9 da zorla yatağa yatırıldığım günleri deliler gibi özlüyorum?

neden, neden, neden..?

Sonra ayaga kalktık bi sarıldık ama öyle bi sarıldık ki o an kıyamet bile kopsa ayıramazdı bizi ona sarılırken ruhum içimden çıktı bulutlarda gezmeye başladı sonra tekrar oturduk bi an bana çok sert bi tokat attı ama çenem uyuştu öyle sert bi tokat ben noldugunu anlamadan hakettin bunu dedi çok üzdün beni falan dedi sonra ben hala tokatın etkisindeyim tabi sarıldım bunun beline başımı omzuna koydum söylemeye başladım. Seni ben böylee severkeen ne oldu öylee çekip gittin diye sonra yanagından öptüm göz göze geldik o an içimden bi ses öp lan diye bagırdı bende yapıstım bi anda ve gözlerimi kapattım cok sasırmıstı ama karşılık veriyodu oda o an dedim ki kendime yeniden doğuyorum şuan sonra çekildim ben bi gülüştük falan ben sonunda laaan falan diye bagırıyorum ama nasıl mutluyum size anlataamam ve dedimki bu kız benim karım olucak kesinlikle izmire gitmeme 1 hafta kalmıstı o sıra ben aşırı üzülüyodum ondan kopucagım icin sonra gittim uçak kombinesi aldım her cumadan pazartesiye ankarada olucaktım herşey mükkemmel gidiyodu ve beni beklicegine söz vermişti ben hayattan zevk almaya baslamıstım dünya cok güzel bi yer falan diyodum kendi kendime harbiden çok aşık olmustum lan gün geldi izmire gitmeme 2 gün var bulustuk sabahtan biseyler yedik falan sonra oturduk bunların orda bi banka sarılıyoruz falan bu bana gidiyomuymus benim bebisim dedi ulan o an aklımdan hiç cıkmaz ben buna sarılıp aglamaya basladım ama hıçkıra hıçkıra aglıyorum .. Bi sigara içip gelcem

peder için gittiğimiz hastanede eski sevdiğim o kıymetli mi görür gibi oldum. Çok seçemedim kafam bi anda doldu tüm o eski şeyler geldi gözümün önüne. Onca zaman sonra kesin olarak tanıyıp tanıyamamak ikileminin mücadelesini verirken gözüme inen o karanlık geldi aklıma o yüzünün hafızamdaki yerinin kayboluşu...

Çıkıyodum evden metroya biniyodum gidiyodum kütüphaneye her günüm kütüphanede geçiyodu nerdeyse ve her günümüz beraberdi diyebilirim zamanla benim içimdeki aşk öyle bi depreşti ki kafayı yicek gibiydim lys geçti 140 bine çektim sıralamayı bizim ailede saolsun özele yollıcaklardı tercihler hazırdı başkent bide çankaya üni yazmıştım herşey güzel gibi gidiyodu ta ki ailemle kavga edene kadar ben bi anlık sinirle tercihlerin bitmesine 3-5 saat kala kafama göre sildim tercihleri izmir istanbul eskisehir falan döşedim ankarada kalmıcam yalnız yaşıcam ayagına girdim bu sırada benim kız baya yapma etme falan dedi bana ben kimseyi dinlemedim ve çok büyük bi hata yaptım tercihler bitti o hep ankara yazmıstı çankaya bilkent tobb falan sonra yazın işte biz sürekli 7/24 konusuyoruz sabaha onun mesajıyla uyanıp gece onun mesajıyla kapıyorum gözlerimi hayata ve onunla konusurken hiç bişey umrumda degil dünyadan baska biyerde yasıyomusum gibi. Tabi bu arada benim sivilceler geçti cildim düzeldi sakallarım falan cıktı azcıkta yakısıklı olunca özgüvenim geldi gibi yerine ama benim gözüm ondan başka kimseyi görmüyo neyse yazın bodruma gittik 3 arkadas hergün gece klüpleri falan ama benim aklım hep onda bi gün konusuyoruz yine dövmeden konu acıldı bende adını yazdırıyımmı falan dedim sakasına oda yazdır dedi o sırada yemek yiyoduk yemek biter bitmez gittim bi dövmeci buldum hint kınasıyla sağ koluma baya gözükücek ve büyük şekilde adını yazdırdım sonra fotografını çekip attım o da baya sevindi bana ömür boyu yakandayım yazan bi gömlek fotosu falan attı ben bodrumdayım ama cok sıkılmıstım artık deliler gibi özlemiştim onu sonra ankaraya döndüm bulustuk falan cok hos vakit geçirdik zaman hiç geçmesin istiyodum onun yanındayken sanki 3 yasındaki çocuklar gibiydim içim huzur ve neşe doluydu normalde sert gözükürüm dışardan ve saygınlıgım vardır yaşadıgım semtte ama onunlayken pamuk şeker yiyen kücük cocuk gibiydim neyse üni sonucları açıklandı bi baktım izmir gelmis nolduysa ondan sonra oldu

ilk zamanlarda durduk yere gelen tıkırtılardan tırssam da, zamanla birbirimize alıştık.
sanırım dilimizi öğreniyorlar, belirli aralıklarla mustafa topaloğlu ve ajdar açıp felsefe çalışıyorum. artık gülme ya da tak tak sesleri yerine muz kelimesini duyuyorum.

takıntılarım yine baslıyor gibi.ah yüz yüze konusabilsek günlerce anlatırım pgibolojik serüvenimi. film gibi amk film diye ceksen senaryo ödülü alır amk offf.ama yazarak tam anlatamayacagım icin hic anlatmamayı tercih ediyorum. ekgib anlatıp yanlıs imaj yaratmaktansa imajsız kalırım daha iyi

neyse takıntılarım yine baslıyo gibi. hayvan gibi ders calısmam lazım.ama zihinsel enerji bulamıyorum. uyumuyorum da.

Sonra kalktık ordan içicek biseyler almaya gittik bide benim aglamaktan burnum falan akmıstı gittik biseyler aldık oturduk biraz daha derken evine bıraktım onu sonra bende eve geçtim gece gayet güzel konusmaya devam ediyoduk herşey on numara diyodum her gece dua ediyodum tesekkür ediyodum malesef izmir günü geldi çattı gittim havaalanına gözlerim dolu dolu önceki günde vedalasmıstık gittim amk izmirine ama beni bırakmıcagına çok emin bi şekilde içimde en ufak şüphe yoktu okulun 2. Günü aylardan 1 ekim hiç unutmam bi soguk davranıyodu konusması falan anlıyodum yani 5 yıldır tanıyorum ciğerini bilirim bende izmirde eve cıkmıstım tek kalıyodum neyse eve gittim konustuk biraz ve bana ne dedi biliyomusunuz "bunaldım" kafamdan aşşa sanki kaynar sular döktüler bende neyden niye tarzında konustum ama nasıl aglıyorum kendimi kesicem delirdim o an nolduysa ayrıldı benden o gün işte hayatımın nasıl söndügünü anlatıcam birazdan

saat 12 uyanış gece bu saat hala bilgisayar

Bağımlısı olunan, dizinin bir kesit bölümü izlenir
Dişler fırçalanır
Aileyle helalleşilip
Uyulur
Asosyallik o kadarda güzel değilmiş yeaa

her sabah 8-9 civarı kalkıp ekşi, inci,twitch, alkışlarlayaşıyorum arasında mekik dokuyorum. liseden mezun olduktan sonra az buçuk iletişimim olan arkadaşlarımla da iletişimim kesildi. arada bir bu çocukların instagram, twitter adreslerinden son paylaştıklarını okuyup kendime hep neden yalnızım ? diye soruyorum.11'e doğru kahvaltı yapıyorum. daha sonra akşam 6'ya kadar ygs - lys çalışıyorum. yemek,müzik derken tekrar bu kısır döngünün başına geliyorum.

Beyler sene 2011 liseye basladım ankarada yaşıyorum normalde ama şuan üni izmirdeyim herneyse lise 1 de baya çirkin bişeyim suratım sivilceden mayın tarlası gibi kendime olan özgüvenim 0 sınıfa bi kız girdi ama o an sanki vücuduma 2000 volt elektrik verdiler kalbim kulaklarımda atıyo beyaz tenli siyah saçlı nasıl güzel anlatamam kendi kendime hayran oldum kıza ama imkanı yok bana bakmaz diyorum sonra aradan zaman geçti falan biz bununla kanka olduk benide herkes severdi lisede sıcakkanlı biriyimdir bütün güzel kızlarla kanka oldum işte sonra konusmaya falan basladık ama arkadaş olarak dinliyosanız devam edicem

Sabah sekiz'de kalktım ve staja gittim. Rol yaptım dıbınakoyim her zamanki gibi biri bir şey dediği zaman suratına gülümsedim. Zamanımı doldurdum ve eve geldim. Kitap okudum film izledim ama artık ruhum sıkılıyor panpalarım. Aslında böylesi çok daha güzel sahte dostluklardan vb. uzak olmak ama insan arada umursanmak istiyor :d Neyse kardeşlerime bir şarkı atıyım https://www.youtube.com/watch?v=ZI_gudUYanY