Bir parça da benden gelsin panapalar..

https://youtu.be/xu441EH7OYE

Cok saglam ortam olmus beyler helal olsun. Eski inci aklima geldi

Bu okulda izmirin dağında bi okul merkeze 2 saat çevresinde hiç bisey yok ögrenciler zaten avel avel tipler neyse 2 gün sonra ankaraya döndüm arkadaşlarla vakit geçirdim falan gittim evinin önüne oturdugumuz banka saatlerce oturdum belki geçer buralardan diye bu arada evdekilerle aram bozuk evde kalmıyorum bekledim ama gelmedi kalktım arkadasa gittim onda kaldım o gece sabah biseyler yedik bu okula gitti bende cıktım geziyorum boş boş akşamüstüne dogru yine gittim o banka her ne kadar bitmiş olsada ben vazgecmicem diyodum o gece o bankta uyudum buz gibiydi hava harbiden zatüre olcam sanmıstım ben bi kız için asla bu hallere düsücek bi insan degildim ama büyük konusmamak gerekiyomus sabah bi uyandım heryerim tutulmuş buz gibi olmusum ankaranın ayazı beterdir vurur adamı tabi arkadaslarım bu halimi biliyo ve cok korkuyolardı kendime zarar vericem diye ankarada oldugum süre boyunca hergün gittim evinin önüne okulunun cıkısına ama nasip degilmis göremedim bi türlü döndüm izmire günlerden 18 ekim saat 00:14 o sırada ben bi deftere duygularımı yazıyodum arkadanda sezen aksu- ben sende tutuklu kaldım çalıyo ulan içinemi dogdu noldu mesaj attı bana "ne garip ya" diye ben heycandan sigarayı bacagıma söndürdüm o gün konustuk ama ben cok sinirliydim bana yaptıkları yüzünden ama hala vazgecmemistim ondan konusmanın sonundada tartıstık ben de nolursa olsun bi lafına yanındayım bunu sakın unutma kendine iyi bak dedim doldurdum rakımı deftere yazmaya başladım defteri ona vericektim sırf gözyaşlarım defteri çok ıslatmasın diye 1 metre önümden yazıyodum defteri neyseki yazdım bitirdim sabaha karşı okula gittim hocalardan şikayet gelmis sebebide cok mutsuz olmammış bunu duyunca baya bi güldüm neyse biz fatihle iyice can ciğer olduk sağolsun beni kendime getirdi birazda olsa böyle bi süre vakit geçti ama ben hala tek bi kıza bile kafamı ceviripte bakmıyorum bile cünkü delikanlılıga sıgmaz bu neyse 1 ay falan oldu iste ayrılalı birazda olsa atlatıyo gibiydim sınıftakilerle sohbet kurmustum biraz beni cok sevdiler derste ara sıra espri falan yapıyorum bunlar yıkılıyo herneyse eve gittigimde yine depresif hallerim başlıyo açıyorum koray avı sen benden gittin gideli aglamaya baslıyorum

12 gibi uyanıyorum kahvaltı ediyorum face technopat incide takılıyorum twitchden yayın izliyorum akşam ygs hazırlanıyorum her günüm böyle sıkılıyor insan tabi bi süre sonra

bazıları da asosyallikle "hatun bulamama"yı aynı şey zannediyor. arkadaş çevren varsa hatununu da bulursun, her erkek ondan muzdarip zaten, tasa etme. ancak asosyallik önemli bir problem, öteki ise alt küme gibi bişey.

Ulan harbiden sanki ruhum çıktı canımdan bu kız gitti gideli pgibolojim berbat bi halde ailemle konusmuyorum ve geceleri uyuyamamaya basladım uyumak için iğne vurduruyodum antidepresan falan kullandım ama sadece mayıştırıyodu beni tekrar ankaraya döndüm kardeşim dedigim insanlar ben izmirde bunları yasarken bana destek olmadılar ve cok üzülmüstüm bi çoğuna rest çektim yine hergün fix onun evinin önünde yarım saatte olsa oturuyodum ulan bi gün gece 11:45 mesaj geldi ondan nerdesin diye bende sanane dedim sonra ne yüzle yazıyosun hala falan agzıma gelen küfütlerin hepsini saydım baya kötü davrandım sonraki gece bida mesaj attı düzgünce konusalım falan diye adam gibi konustuk o gün ben yasadıklarımı anlattım cok üzüldü bana yanında olmama izin ver tarzından cümleler kurdu ben bu kadar acı çekmisken bi anda affedemezdim onu o ara ankarada 2 hafta kaldım devamsızlık falan umrumda degil baktım ki zamanla yaşamaya deger harbiden hic bisey yok geceler boyu intiharı düsündüm harbidende kararlıydım insanlar benden korkmaya baslamıstı artık gece 2 de falan evden cıkıp yanlız basıma geziyodum sarkı dinliyodum sabaha karsı eve geliyodum bi abimle dertlestim birazda olsa kendime getirdi beni intihar fikrinden vazgecmis gibiydim ama aklımın bi kösesinde duruyo hala arkadaşlarımdan koptum kimsem yok ya bildigin aşırı yalnızım herkese rest çektim döndüm izmire hayattan cok güzel bi ders almıştım bu yaşadıklarımdan sonra bugün 56 gün oldu benden ayrılalı ben zamanında bi söz vermistim vazgecmicem diye ve hala bu sözümün arkasındayım hala ankaraya gidip geldigimde giderim evinin önüne özet olarak beyler bu hayatta kendinizden önemli hiç bişey yok kendinizi asla bu kadar yıpratmayın dinlediginiz icin sağolun

Bu aralar klagib müziğe merak saldım. Johann sebastian bachin eserlerini tek tek dinliyorum.

Seviyoz sevmesinede ben boyle şeylere gelemem ben biraz rahat bi insanın bana karşılamasını pek sevmem simdi ayrılmasam da ilerde baya sorun çıkar anlaşamayız bu kizla

@31.1

aslında bizim ilişkimsi şey çok karışık bir olaydı ama kendisiyle 2.5 yıldır falan hiç konuşmadım konuşmuyorum ve açıkçası o zamanlar aklıma gelmediği sürece, o eski günler, hiç aklıma bile gelmiyor kendisi.
arada lise grubunda dolanıp herkesin fotoğrafına bakarken bi onunkinede bakarım o kadar. umrumda değil diye düşünüyorum artık.

ulan başımıza ne geliyosa aşktan geliyo ne lanet bişeymiş bu

Ayni sinif

Eğer bir klavyem olsaydı seninle güzel bir sohbet kurabilirdim ama ekran klavyesinde bu iş çok zor..

Başlığı takibe aldım bugün derslere girdim işte güzel geçti sınavlarda var malum ama derslerim kötü kaladabilirim çok aza kişiyle konuştum o da zorunluluktan hiçbir amlı benle konuşmuyor muhtemelen böylede devam eder bu iş

aslında bu asosyallik ve depresyon çokça birbirine karıştırılıyor.

asosyalliğin arkasında sosyal fobi varken depresyonun arkasında mutsuzluk yatıyor.

birisi sosyal olmak istiyor ama olamıyor diğeri ise sosyal olmak istemeyecek kadar mutsuz.

duş'a girdim.

evden işe işten eve

bugün yine dershaneden geldim oturdum bilgisayara yatıcam birazdan

@2 hangi ara kapıldı

Yazarım :D

buda benden gelsin panpalar.
https://www.youtube.com/watch?v=cR75fC32bIQ

edit: bu arada profilimdeki kapağa o kızı da iliştirdim helal et