a.s merakım 1yıl öncesine dayanıyor. internetten çok araştırdım,bu işi yapan insanlarla konuştum,a.s hakkında yazılmış kitaplar aldım(isimlerini merak edenler olursa paylaşırım).ama beceremiyodum. yani o karıncalanmaları filan hissediyordum vücudumdan çıktımı hissedince korkup vazgeçiyodum.1-2ay önce burda bir arkadaş yaşadıklarını paylaşmıştı.ilk başta pek inanmadım çünkü uzaya çıkıyorum, kabeye gidiyorum ne biliyim amerikaya filan gidiyorum demişti pek inanmadım. neyse baya uğraştıktan sonra telefon numarasını aldım. saatlerce konuştuk tüm tekniklerini kendi tecrübelerini anlattı bana. Burdan okuyorsa topalbaba teşekkür ederim. Neyse çok uzun oldu kör olmayın diye part part seri yazıcam.ilk olarak tüm cesaretimi topladım. gece 2civarı idi. karanlıktı heryer ve sessizdi. yatağıma uzandım...

çok pasifsiniz abanın beyler hadi rez rez rezzz

söyledi. neyse beni 1gün sonra aradı oda ablasına sormuş.o kedinin 2 anlamı varmış 1.si ya gerçekte bazı cinler kedi köpek vb. hayvanların içine girebiliyomuş oda benim içime vesvese vermek için yaklaşmış olabilirmiş 2.si ise kedilerin gözlerinde perde olmadığı için beni görüp gelmiş olabilrmiş ama %95 1.si olabilirmiş çünkü kediler korkup kaçıyomuş yani yanıma gelmesi biraz saçmaymış. neyse ben biraz korktum tabi sordum bi sakıncası varmı diye düşükte olsa biraz riskliymiş ama ben hayallerimle yönetebilirmişim.o yüzden rahatça tekrar yapmamı söyledi topalbaba. neyse akşam tekrar denemek için gece herkesin yatmasını bekledim. uzandım tekrar yatağıma aynı şeyleri yaşadıktan sonra tekrar bedenimden dışarı çıkmayı başardım...

başardım. artık odamdan çıkmak istiyordum.ama biraz endişeliydim tabi. neyse zihnimdeki tüm olumsuzlukları temizledim ve odamın kapısından dışarıya ilk adamımı attım. koridor 2tarafa ayrılıyo 1i babamların odası 2 salona doğru ilk önce salona babamların odasına gitmek istedim. beni acaba görebiliceklermi merak ettim. yavaşça yerde 2-3 karış yüksekte etrafa bak baka gidiyorum. kapıya geldim. yavaşça açmayı denedim ama kapı kulpunu indiremedim. dokunuyordum ama oynamıyodu. biraz uğraştım olmadı.''topalbaba'nın anlattığı hikayesi aklıma geldi duvarların kapıların içinden geçmek mümkündü sadece düşünmek yeterli. neyse kendimi kapının arka tarafında düşünmeye başladım 4-5 dakka uzun bir süre. sonrasında göbeğimden çekilircesine saliseler içinde kapının arkasına geçtim ama orada heryer bembeyaz oldu hani çizgi filimlerde oluyoya geçmişe flan giderken biyerden geçiyolar aynı onun gibi çok hızlı bir şekilde kapının arkasına geçmeyi başardım...

uyudu. yine herzamanki gibi gerekli olanları yaptıktan sonra çıktım vücudumdan. neyse kısa geçiyom geldim sadi amcanın evine. zalim beni görünce kalktı ama havlamıyodu.ama sertti yinede heran çıldırcakmış gibi yine. korkuyorum ama yaklaşıcaktım. yavaşca yaklaştım biyandada zincirinin mesafesine bakıyorum. neyse yaklaştım hiç hepki vermiyor sadece gözleriyle beni izliyodu. yanına geldim yere yattı kafasını okşamamı ister herzaman o pozisyona geldi.ama içimden nasıl korkuyorum. neyse okşamaya çalıştım dokunuyorum ama tüyleri kıpırdamıyo. hırlamaya başladı herzamanki gibi. öyle yatında ensesini okşamassam hırlar. aynı o şekilde hırlamaya başladı.ama dokunuyordum ama hiç bişey olmuyodu. zalim biraz daha sert hırlamaya başladı anladım bişey olucağını.ama ne olursa olsun dedim. okşamaya çalışıyodum hala belki olabilrdi çünkü gerçekten hayal edebilrsen dokunma imkanı olabiliyomuş. cansız nesnelere daha kolay dokabiliyomuşuz canlılara dokunmak çok daha zormuş. neyse zalimin hırıltısı iyice arttı ve...

lazımdı. kediler ve köpeklerin gözlerinde perde yokmuş. onlar cinleride görebiliyorlarmış.ama dediki normalde kedi beni görünce kaçması lazımdı ama bu aksine iyice bana yaklaştı. bunu araştırmamız lazımdı bana tekrar dönüp bilgi vereceğini söyledi ve ben sana bilgi verene kadar 1-2 gün yapmamamı söyledi..

başardım. babamla annen uyuyordu. önce baba sessiz birşekilde seslendim. uyanmadı. sonra ses şiddetini arttıra arttıra sesleniyordum ne anam ne babam kalkmıyodu. sonra babamı dürttüm yok yine tık yoktu. anladım kimseye seslenemiyorum ve dokunamıyorum. neyse odadan çıktım.bu sefer 2-3dakka içinde kapının arka tarafına geçebildim. salona doğru gittim. salonda biraz dolaşmaya başladım.tam arkamı döndüm benim odamdaki bedenim koltukyadı bi irkildim. biraz endişelendim. sonra hızlıca odama gittim baktım benim hala yerde ama nasıl hem burda hem salonda olabilrdi. sonra tekrar salona döndüm ve baktığımda bu sefer orda değildi çok ilginçti hafiten korkuyodum ama sakin kalmaya çalışıyodum vücuduma girmek istemiyodum hemen. biraz keşfetmek istiyodum. neyse kısık anlamadığım sesler duymaya başladım türkçe ingilizce almanca bildiğim bi dil değil biraz arapça gibiydi tam emin değildim. sesin ilk olarak mutfaktan geldiğini sandım. yavaşça mutfağa gittim ama burdan gelmiyordu. sonra odama doğru gittim ses hala geliyordu ama hertaraftan geliyodu ne yönde olduğu belli değildi odamda birşey yoktu. sonra tuvalete doğru yaklaştım ses gittikçe artmaya başladı. tuvaletin kapısı yarım açıktı. içeriden çok şiddetli garip bi dilde sesler geliyodu. yavaşça kapıya yaklaştım...

uzandım.bu sefer topalbabanın tekniğini denecektim. betimleyerek anlatıyorum sizde yapın. yastığımı kaldırdım. dümdüz yattım. kollarımı vücuduma paralel şekilde uzattım. avuçlarım yere dönüktü. ayak parmaklarım yukarı doğruydu. yana yatırmadım. gözlerim açıktı.bu arada sadece boxerim vardı altımda. neyse sonra kendimi tavanda düşünmeye başladım. kendimin aynı şekilde tavandan bana bakarken hayal ediyordum.ama burda bir ayrıntı var kendinizi yukarda size bakarken hayal ederken yüzünüzün morluklar içinde olduğu şekilde hayal edin. neyse yarım saat oldu yada olmadı hiç hareket etmedim. vücudumda ayaklarımdan başlayan bir titreme gelmeye başladı. istemsizce gözlerim kapanmaya başladı.bu arada beyler zihninizin boş olması lazım kendinizi yukarda hayal etmekten başka bişey düşünmeyin. korku filan hissetmeyin eğer yaparsanız iptal olur tekrar başa dönersiniz.bu işin en önemli kuralı korkmamak ve zihnin boş olması bu iki nedeni diğer partlarda daha iyi alacaksınız. neyse yarıya kadar kapandı gözlerim. kısık bi şekilde görüyordum kendimi. daha sonra yavaş yavaş gözlerim...

başladım. etrafta dolaşıyorum biyandanda kendime bakıyorum. sanki ölmüş gibiyim. yerde hareketsiz yatıyorum. sakinim hala korkmamayı başarıyorum en önemlisi zaten. neyse ilk önce pcyi açmayı denedim ama açamadım. ampule olduğu gibi bununda düğmesine basıyordum ama birşey olmuyordu. sonra kitabı elime almaya çalıştım kaldıramıyordum. ağırlık hissetmiyordum ama oynatamıyodum.(neden olduğunu ilerde anlatıcam)hafif aralıklı perdeden dışarı bakayım dedim camdan dışarı bakarken bir kedinin bana kitlendiğini gördüm. inanılmazdı sanki kedi değil insandan kedi dönuşmuştu çok sert bir şekilde bakıyodu. bildiğiniz kaşlarını çatmış deriz ya aynen onun gibi pür dikkat bana bakıyodu. biraz endişelenip içeri bakmaktan vazgeçtim bu arada camda kendimi göremiyodum. sonra odamdaki aynaya yöneldim orda gözükürüm dedim yok olmadı görünmüyodum iyice endişelenmeye başladım. neyse kediye bidaha bakıyım ordamı diye yavaşça cam kenarına yöneldim hayır inanılmaz bişey aklım durdu...

durdu. kedi camın kenarına kadar gelmiş beni izliyomuş.oan yakın mesafeden gözgöze gelince o kızgın bakışı görünce inanılmaz bi korku yaşadım ve hızlıca göbeğimden bir bağ kendi yerde yatan vücuduma doğru çekti.bi sersemlemeyse kalktım. aklımda bir sürü düşünce geçiyordu.ilk olarak tekrar kediye bakmak istedim. kedi hala ordaydı ama o kızgın ifadesi yoktu iki el hareketiyle kovdum. bunları hemen topalbabaya anlatmam gerekti ama saat gece 3.5 civarıydı ve sabah olmasını bekledim. sabah 10gibi aradım ve tüm yaşadıklarımı anlattım. evet başarmıştım olmuştu sonra sordum neden nesnelere dokunamıyorum diye oda bana çok ileri düzeyde gelişmen ve hayal gücünü zorlaman lazım dedi bana. uzun yalvarışlarım sonucu nasıl bir yol izlemememi neler yapmamı ne okumamı hatta ne yiceğime kadar herşeyi anlattı. telefonu kapatmadan önce kedi aklıma geldi onu soracaktım. dedim işte camdan dışarı bakarken kedinin bana dikkatlice bakıyodu beni nasıl görebiliyodu çünkü normalde bazı bu işlerde usta insanlar dışında kimsenin beni görmemesi lazımdı...

gözlerim. kapandı.ben hala kendimi hayal ediyordum daha öncelerde de bu evreye geliyodum ama korkup bırakıyodum çünkü şiddetli bir titreme ve elinizde olmayan bi şekilde gözlerinizin kapanması. neyse karnımın parçalandığını hissediyodum bu topalbabanın dediği gibi çıkmaya başladığımız andı. karnımdan başlıyarak orantılı şekilde hem karnımdan aşağısı hemde karnımdan yukarısı ilginç şekilde şiddetli şekilde titriyodu. önce kafam vucudumdan çıktı yavaşça oturma pozisyonu gibi baştan aşağısı çıkıyodu. ALLAHIM inanılmazdı kendim yerdeydim ve kendime bakıyodum. sakindim çünkü korktuğun an geri vücuduma giriyormuşum. yavaşca havalandım. burda kendiniz bir çaba göstermiyosunuz sadece hayal ediyosunuz. neyse tavana kadar yaklaşmıştım. ampule dokunmak istedim dokunuyordum ama ne hareket ediyodu nede elim içinden geçiyodu. sonra biraz odamda tur atmaya başladım...

okuyan yoksa uyuyorum uykum geldi

çıktım. Yine ilk olarak tuvalete bakmak geldi aklıma. kapı yine yarım aralıktı içeri baktığım yine ordalardı anlam veremiyodum ne yapıyolardı orda.ben bu sorunun cevabını hala bulamadım bilen varsa gerçekten ciddi şekilde trollemeden yazsın. hergün ordalar anlam veremiyorum. neyse yine ortadakiyle göz göze geldik ama busefer kalkmadı yerinden. kafasını tekrar eğip yine birşeyler söylemeye başladılar.ne yapsam ne yapsam diye düşünürken dışarı çıksammı diye düşündüm.ama korkuyodum. değişik yaratıkların yanlışlıkla alanına girersem diye.ama çıkıcaktım kafama koymuştum önceden okuduğum hikayeler ve araştırmalar sonucu bu dediğim olabilrmiş ama çok az bir ihtimal. neyse dış kapıya geldim kapı kapalıydı. kendimi dışarıda hayal etmeye başladım en zor olanıda bu duvar veya kapı arkasına geçmek.4-5dakka boş zihinsel kendini kapının arkasında hayal ediyosun. neyse çıktım dışarı. etraf sessiz. yola kadar geldim gece lambaları ve bikaç sıra geçen araba dışında bişey yok. mahallede gezmeye başladım evlerin çatısına yükseliyorum iniyorum falan. sadi amca var bizim burda.tek yaşıyo 80yaşlarında filan belki okadar değildir tam bilmiyom ama yaşlı. köpeği var zalim diye normalde çok iyi anlaşırız yanımda ayrılmaz ama tam ordan geçerken birden çıldırmışcasına bana havlamaya başladı ama nasıl havlamak böyle bişey yok neredeyse zincirini koparacak. bianda tüm mahalle evlerinin ışıkları yanmaya başladı sadi amca dışarı çıktı zalimi sakinleştiriyim derken zalim bu sefer sadi amcaya saldırmaya başladı zinciri olmasa adamı parçalıycak. köpek değişik bi şekilde çıldırıyo serdar abiler indi hemen üst kattan kimse zabdemiyo. kimseyi yaklaştırmıyo yanına ama köpek kanasusamış gibi birini tutsa parçalıycak bu arada köpeğin cinsi kangal ayı kadar bişey. neyse ben oradan uzaklaştım.ve gidersem sakinleşceğini düşündüm. vücuduma geri döndüm. ertesi sabah sadi amcanın evine gitmeye koyuldum...

okuyan varmı beyler

ve.kapının tam eşiğinde durdu.ben yere yatmış harektsiz bir şekilde gözlerinin içine bakıyorum. hani ben bir efsaneyim filmini izleyen vardı vampirler o ince güneş çizgisinden geçemiyodu karşıya buda bunun gibi ellerini uzatıyodu ama gelmiyodu kapının eşiğinden geçemiyodu. kapı olmadığı halde boşluğa yumruk atıyodu sanki duvara vurumuşcasına. çıldırmıştı arkasındakilerde ayağı kalktılar. onlarda hızlı birşekilde gelip vurmaya başladılar.tam orada artık bayılma derecesi korkumdan vücuduma geri dönebildim. gece yine 3.5 gibiydi. yerden kalktım acaba gidip baksammı diye merak içindeydim.bi 5 dakika düşündükten sonra önce kendi odamın ışığını yaktım. biryandanda telefondan ışık açtık. sonra uzanıp koridorun ışığını açtım. yavaş yavaş ilerledik tuvaletin ışığı dışarda onuda açtım. kapı yine yarım bir şekilde aralıklıydı. bakmak istiyodum biyandanda çok korkuyodum. önce salona gittim televizyonu açtım etraf çok sesssizdi dahada korkutuyodu. sonra telefondan son ses müzik açtım. tüm cesaretimi toplayım kapının yanına geldim. çok ağır bir kafa uzatmayla içeri doğru...

koyuldum. sadi amcanın evinin önüne geldim. zalim herzamanki gibi beni görünce üstüme atladı.o dünkü köpekten hiç bir eser yoktu. yine şakalaşmaya filan çalışıyo. neyse çaldım kapıyı. sadi amcanın karısı ağlıyodu.ne oldu ülker teyze dedim. hıçkıra hıçkıra bey dün kalp krizi geçirdi hastaneden yeni getirdik şuan biraz iyi ama doktorlar çok dayamaz diyolar evladım dedi. içimden haggibtir lan dedim benim yüzümdenmi oldu acaba diye düşünmeye başladım. ülker teyze sordum dedim teyzem ne oldu durduk yeremi oldu yoksa bişeymi oldu diye. ülker teyze, dün gece zalim havlamaya başladı gecenin bir yarısı sadide çıkıp baktı ama zalim durmuyodu yıllardır bizim köpemiğimiz sadinin üstüne atlamaya çalışıyodu.en sonunda sadi sinirlendi tam yanına gidip sakinleştircektiki zalim sadi yaklaşınca üstüne atladı sadiyi devirdi. ısırmıyodu ama suratına bakar delirmişcesine sadinin havlıyodu.zor bela kaldırdık işte kalp krizi geçirmiş o esnada. hastaneye zütürdük öldü ölmedi arasında doktorlar yapıcak bişey yok dediler bizde eve getirdik bi umut bekliyoruz dedi. sanki kafamdan kaynar sular döküldü. içeri davet etti gidemedim hemen eve döndüm. saatlerce yatakta ağladım. nihayet tekrar gece oldu bu gece yine gidicektim ve dokunmaya çalışcaktım zalime acaba bana zarar verebilcekmiydi çünkü sadi amcaya çok üzüldüm ben ölsem daha iyidi. neyse gece oldu ve herkes uyudu...

rezler ve şukuları alayım hemen geliyorum

okuyan varmııı

http://incisozluk.com.tr/...iğim-anımı-anlatıcam/

okuyan varmı ses verinn