a.s merakım 1yıl öncesine dayanıyor. internetten çok araştırdım,bu işi yapan insanlarla konuştum,a.s hakkında yazılmış kitaplar aldım(isimlerini merak edenler olursa paylaşırım).ama beceremiyodum. yani o karıncalanmaları filan hissediyordum vücudumdan çıktımı hissedince korkup vazgeçiyodum.1-2ay önce burda bir arkadaş yaşadıklarını paylaşmıştı.ilk başta pek inanmadım çünkü uzaya çıkıyorum, kabeye gidiyorum ne biliyim amerikaya filan gidiyorum demişti pek inanmadım. neyse baya uğraştıktan sonra telefon numarasını aldım. saatlerce konuştuk tüm tekniklerini kendi tecrübelerini anlattı bana. Burdan okuyorsa topalbaba teşekkür ederim. Neyse çok uzun oldu kör olmayın diye part part seri yazıcam.ilk olarak tüm cesaretimi topladım. gece 2civarı idi. karanlıktı heryer ve sessizdi. yatağıma uzandım...

uzandım.bu sefer topalbabanın tekniğini denecektim. betimleyerek anlatıyorum sizde yapın. yastığımı kaldırdım. dümdüz yattım. kollarımı vücuduma paralel şekilde uzattım. avuçlarım yere dönüktü. ayak parmaklarım yukarı doğruydu. yana yatırmadım. gözlerim açıktı.bu arada sadece boxerim vardı altımda. neyse sonra kendimi tavanda düşünmeye başladım. kendimin aynı şekilde tavandan bana bakarken hayal ediyordum.ama burda bir ayrıntı var kendinizi yukarda size bakarken hayal ederken yüzünüzün morluklar içinde olduğu şekilde hayal edin. neyse yarım saat oldu yada olmadı hiç hareket etmedim. vücudumda ayaklarımdan başlayan bir titreme gelmeye başladı. istemsizce gözlerim kapanmaya başladı.bu arada beyler zihninizin boş olması lazım kendinizi yukarda hayal etmekten başka bişey düşünmeyin. korku filan hissetmeyin eğer yaparsanız iptal olur tekrar başa dönersiniz.bu işin en önemli kuralı korkmamak ve zihnin boş olması bu iki nedeni diğer partlarda daha iyi alacaksınız. neyse yarıya kadar kapandı gözlerim. kısık bi şekilde görüyordum kendimi. daha sonra yavaş yavaş gözlerim...

gözlerim. kapandı.ben hala kendimi hayal ediyordum daha öncelerde de bu evreye geliyodum ama korkup bırakıyodum çünkü şiddetli bir titreme ve elinizde olmayan bi şekilde gözlerinizin kapanması. neyse karnımın parçalandığını hissediyodum bu topalbabanın dediği gibi çıkmaya başladığımız andı. karnımdan başlıyarak orantılı şekilde hem karnımdan aşağısı hemde karnımdan yukarısı ilginç şekilde şiddetli şekilde titriyodu. önce kafam vucudumdan çıktı yavaşça oturma pozisyonu gibi baştan aşağısı çıkıyodu. ALLAHIM inanılmazdı kendim yerdeydim ve kendime bakıyodum. sakindim çünkü korktuğun an geri vücuduma giriyormuşum. yavaşca havalandım. burda kendiniz bir çaba göstermiyosunuz sadece hayal ediyosunuz. neyse tavana kadar yaklaşmıştım. ampule dokunmak istedim dokunuyordum ama ne hareket ediyodu nede elim içinden geçiyodu. sonra biraz odamda tur atmaya başladım...

başladım. etrafta dolaşıyorum biyandanda kendime bakıyorum. sanki ölmüş gibiyim. yerde hareketsiz yatıyorum. sakinim hala korkmamayı başarıyorum en önemlisi zaten. neyse ilk önce pcyi açmayı denedim ama açamadım. ampule olduğu gibi bununda düğmesine basıyordum ama birşey olmuyordu. sonra kitabı elime almaya çalıştım kaldıramıyordum. ağırlık hissetmiyordum ama oynatamıyodum.(neden olduğunu ilerde anlatıcam)hafif aralıklı perdeden dışarı bakayım dedim camdan dışarı bakarken bir kedinin bana kitlendiğini gördüm. inanılmazdı sanki kedi değil insandan kedi dönuşmuştu çok sert bir şekilde bakıyodu. bildiğiniz kaşlarını çatmış deriz ya aynen onun gibi pür dikkat bana bakıyodu. biraz endişelenip içeri bakmaktan vazgeçtim bu arada camda kendimi göremiyodum. sonra odamdaki aynaya yöneldim orda gözükürüm dedim yok olmadı görünmüyodum iyice endişelenmeye başladım. neyse kediye bidaha bakıyım ordamı diye yavaşça cam kenarına yöneldim hayır inanılmaz bişey aklım durdu...

durdu. kedi camın kenarına kadar gelmiş beni izliyomuş.oan yakın mesafeden gözgöze gelince o kızgın bakışı görünce inanılmaz bi korku yaşadım ve hızlıca göbeğimden bir bağ kendi yerde yatan vücuduma doğru çekti.bi sersemlemeyse kalktım. aklımda bir sürü düşünce geçiyordu.ilk olarak tekrar kediye bakmak istedim. kedi hala ordaydı ama o kızgın ifadesi yoktu iki el hareketiyle kovdum. bunları hemen topalbabaya anlatmam gerekti ama saat gece 3.5 civarıydı ve sabah olmasını bekledim. sabah 10gibi aradım ve tüm yaşadıklarımı anlattım. evet başarmıştım olmuştu sonra sordum neden nesnelere dokunamıyorum diye oda bana çok ileri düzeyde gelişmen ve hayal gücünü zorlaman lazım dedi bana. uzun yalvarışlarım sonucu nasıl bir yol izlemememi neler yapmamı ne okumamı hatta ne yiceğime kadar herşeyi anlattı. telefonu kapatmadan önce kedi aklıma geldi onu soracaktım. dedim işte camdan dışarı bakarken kedinin bana dikkatlice bakıyodu beni nasıl görebiliyodu çünkü normalde bazı bu işlerde usta insanlar dışında kimsenin beni görmemesi lazımdı...

lazımdı. kediler ve köpeklerin gözlerinde perde yokmuş. onlar cinleride görebiliyorlarmış.ama dediki normalde kedi beni görünce kaçması lazımdı ama bu aksine iyice bana yaklaştı. bunu araştırmamız lazımdı bana tekrar dönüp bilgi vereceğini söyledi ve ben sana bilgi verene kadar 1-2 gün yapmamamı söyledi..

okuyan varmı beyler

söyledi. neyse beni 1gün sonra aradı oda ablasına sormuş.o kedinin 2 anlamı varmış 1.si ya gerçekte bazı cinler kedi köpek vb. hayvanların içine girebiliyomuş oda benim içime vesvese vermek için yaklaşmış olabilirmiş 2.si ise kedilerin gözlerinde perde olmadığı için beni görüp gelmiş olabilrmiş ama %95 1.si olabilirmiş çünkü kediler korkup kaçıyomuş yani yanıma gelmesi biraz saçmaymış. neyse ben biraz korktum tabi sordum bi sakıncası varmı diye düşükte olsa biraz riskliymiş ama ben hayallerimle yönetebilirmişim.o yüzden rahatça tekrar yapmamı söyledi topalbaba. neyse akşam tekrar denemek için gece herkesin yatmasını bekledim. uzandım tekrar yatağıma aynı şeyleri yaşadıktan sonra tekrar bedenimden dışarı çıkmayı başardım...

başardım. artık odamdan çıkmak istiyordum.ama biraz endişeliydim tabi. neyse zihnimdeki tüm olumsuzlukları temizledim ve odamın kapısından dışarıya ilk adamımı attım. koridor 2tarafa ayrılıyo 1i babamların odası 2 salona doğru ilk önce salona babamların odasına gitmek istedim. beni acaba görebiliceklermi merak ettim. yavaşça yerde 2-3 karış yüksekte etrafa bak baka gidiyorum. kapıya geldim. yavaşça açmayı denedim ama kapı kulpunu indiremedim. dokunuyordum ama oynamıyodu. biraz uğraştım olmadı.''topalbaba'nın anlattığı hikayesi aklıma geldi duvarların kapıların içinden geçmek mümkündü sadece düşünmek yeterli. neyse kendimi kapının arka tarafında düşünmeye başladım 4-5 dakka uzun bir süre. sonrasında göbeğimden çekilircesine saliseler içinde kapının arkasına geçtim ama orada heryer bembeyaz oldu hani çizgi filimlerde oluyoya geçmişe flan giderken biyerden geçiyolar aynı onun gibi çok hızlı bir şekilde kapının arkasına geçmeyi başardım...

okuyan yoksa uyuyorum uykum geldi

başardım. babamla annen uyuyordu. önce baba sessiz birşekilde seslendim. uyanmadı. sonra ses şiddetini arttıra arttıra sesleniyordum ne anam ne babam kalkmıyodu. sonra babamı dürttüm yok yine tık yoktu. anladım kimseye seslenemiyorum ve dokunamıyorum. neyse odadan çıktım.bu sefer 2-3dakka içinde kapının arka tarafına geçebildim. salona doğru gittim. salonda biraz dolaşmaya başladım.tam arkamı döndüm benim odamdaki bedenim koltukyadı bi irkildim. biraz endişelendim. sonra hızlıca odama gittim baktım benim hala yerde ama nasıl hem burda hem salonda olabilrdi. sonra tekrar salona döndüm ve baktığımda bu sefer orda değildi çok ilginçti hafiten korkuyodum ama sakin kalmaya çalışıyodum vücuduma girmek istemiyodum hemen. biraz keşfetmek istiyodum. neyse kısık anlamadığım sesler duymaya başladım türkçe ingilizce almanca bildiğim bi dil değil biraz arapça gibiydi tam emin değildim. sesin ilk olarak mutfaktan geldiğini sandım. yavaşça mutfağa gittim ama burdan gelmiyordu. sonra odama doğru gittim ses hala geliyordu ama hertaraftan geliyodu ne yönde olduğu belli değildi odamda birşey yoktu. sonra tuvalete doğru yaklaştım ses gittikçe artmaya başladı. tuvaletin kapısı yarım açıktı. içeriden çok şiddetli garip bi dilde sesler geliyodu. yavaşça kapıya yaklaştım...

yaklaştım.ses inanılmaz şiddetliydi. büyük ihtimal arapça gibiydi.ama olamayada bilir emin değilim. neyse kapıdan içeriye bakmaya korkuyodum. çünkü bu ses tek bi kişiden gelmiyodu. hani zikir yaparya bazı tarikatlar kafalarını sallarlara ALLAH ALLAH derler ha işte aynı onun gibi ama başka birşey söylüyolar sakin kalmaya çalışıyordum ama biraz korkuyodum. cesaretimi topladım göz ucuyla içeri baktım. inanamıyorum ne göriyim tuvalette 15-20tane bedenleri bi insan yarısı kadar değişik yaratıklar sarı değil daha koyusu bi renktler turuncu sarı karışımı ama bu renklerin en koyu biçimlerdeki şeklinde ten renkleri .uzun ama 30-40 tel kafalarında saç var kıvırcık vücutlarında yaralar var yosun gibi sırtlarında değişik şeyler var. kafalarını öne ileri yaparak birşeyler söylüyor ama inanılmaz ritimli biri ne geri ne ileri değil hepsi aynı anda söylüyolar ve hızlı bir şekilde. biraz korksamda bunları izlemeye koyuldum.10dakika kadar bunları izledim. gittikçe hızlanıyolardı.en sonunda en ortalarındaki kafasını yavaşça kaldır önce sağ taraftan başladı diğerlerine bakmaya sırayla bakarken...

bakarken. göz göze geldik tam o anı betimliyorum. kirpikleri kaşları yoktu kaş yerinde kıl yoktu ama çıkıntılıydı kaş gibiydi. göz bebeği normal insan gözbebeğinden daha küçüktü simsiyahtı.ve diğer gözün içi ise kıpkırmızıydı.ben dondum kaldım.ama bilmiyorum normalde öyle bianda hemen vücuduma geri dönmem lazımdı ama olmadı.o an belki korkudan bile daha büyük bişe yaşadım. hareket edemiyordum. ayağı kalktı birşey söyledi. ağzını açınca salyaları dişlerinin arasından akıyodu. dişleri dediysem 4-5 tane önce sivri dişleri vardı sadece dudakları mosmordu. neyse birkaç kelam bişi söyledikten sonra tüm etrafındakiler bir anda bana baktı hepsinde aynı tip göz kaş 15-20 kişi bana bakıyo hareket edemiyodum. yolu açtılar yuvarlak şekilde oturmuşlardı. ortadaki bana doğru yavaş adımlarla yürüdü. geri dönmek istiyodum dönemiyodum. çok korkuyodum dönmem lazımdı acaba biyerde hatamı yaptım ölcekmiydim kafamdan birsürü şey geçiyor.ve o bana doğru çok yavaş adımlarla geliyordu. geldi geldi geldi ve...

okuyan varmı ses verinn

ve.kapının tam eşiğinde durdu.ben yere yatmış harektsiz bir şekilde gözlerinin içine bakıyorum. hani ben bir efsaneyim filmini izleyen vardı vampirler o ince güneş çizgisinden geçemiyodu karşıya buda bunun gibi ellerini uzatıyodu ama gelmiyodu kapının eşiğinden geçemiyodu. kapı olmadığı halde boşluğa yumruk atıyodu sanki duvara vurumuşcasına. çıldırmıştı arkasındakilerde ayağı kalktılar. onlarda hızlı birşekilde gelip vurmaya başladılar.tam orada artık bayılma derecesi korkumdan vücuduma geri dönebildim. gece yine 3.5 gibiydi. yerden kalktım acaba gidip baksammı diye merak içindeydim.bi 5 dakika düşündükten sonra önce kendi odamın ışığını yaktım. biryandanda telefondan ışık açtık. sonra uzanıp koridorun ışığını açtım. yavaş yavaş ilerledik tuvaletin ışığı dışarda onuda açtım. kapı yine yarım bir şekilde aralıklıydı. bakmak istiyodum biyandanda çok korkuyodum. önce salona gittim televizyonu açtım etraf çok sesssizdi dahada korkutuyodu. sonra telefondan son ses müzik açtım. tüm cesaretimi toplayım kapının yanına geldim. çok ağır bir kafa uzatmayla içeri doğru...

doğru. yavaşça baktım ama içeri bomboştu. kimse yoktu ne bi ses o gördüğüm yaratıklar. sonrasında içeri girsemmi diye düşündüm.bi felak nası okudum ve içeri girdim birşey olmadı.ama korkuyodum. sonra araştırdığımda ise onların gerçekten cin vb. bir yaratık olduğuymuş. eğer benim ruhum böyle yaratıkların sınırlarını geçerse vücudumla aramdaki bağ kopup ölebilrmişim. neyse gece yapsammı diye düşündüm ama önceki günün korkusundan cesaret edemedim. sonraki gün tüm cesaretimi toplayıp denedim. yine hazırlıklardan sonra tekrar çıktım. yine tuvalete doğru gittim ama bu sefer ses yoktu. kapı kapalıydı. içerdelermi diye çok merak ediyodum. acaba kapının arkasına geçsem ölürmüyüm diye düşündüyodum. acaba onları düşüncelerimle yokedebilrmiydim. denicektim eve denicektim tüm cesaretimi topladım önce bi kapıyı dinledim içerden ses gelmiyordu. sonra biraz evin içinde tur attım iyice cesaretim gelsin diye.ya girince ölürsem ya beni tutarlarsa bunlar aklımdan geçip duruyordu. sonra tekrar geldim tuvaletin kapısına.tam içeri giricekken...

giricekken. yine içeriden aynı sesler gelmeye başladı kendimi durdurdum.bu sefer daha şiddtli geliyodu sesler. kapıyı açmam içeri bakmam lazımdı. eğer içeri girsem ölme imkanım vardı. birden koridorun ışığı yandı. arkamı döndüğümde küçük 2.sınıfa giden kardeşim kalkmıştı. tuvalate doğru geliyodu. bağırıyodum önüne geçiyodum yok beni ne görüyodu ne duyuyodu. önüne geçince içinden geçiyodu. kolunu tutmaya çalışıyodum tutamıyodum. sakın girme diye bağırıyodum ağlıyodum tuvaletin lambasını zırplıyarak yaktı ve kapıyı açtı. yaratıklar ordaydı ama garip bişey oldu beni görünce çılgına dönen yaratıklar kardşeim içeri girince hepsi tavana yükselip nokta şeklinde tavana yapıştılar okadar fazlaydılarki tavanda beyaz yer kalmamıştı.bi an rahatladım dedimki normal insan bedenindeyken zarar vermiyolar. öyle olmasa beni çoktan öldürürlerdi. neyse kardeşim çıktı. kapıyı yarım açık bıraktı gitti yatağına.o tavandaki noktalar bir anda yere düşerek yine o yaratıklara dönüştüler ama bu sefer daha fazlalardı sanki o aradaki görünmez duvarı kırıcak gibilerdi. deli gibi vuruyolardı. durman birşey tekrarlıyolardı.ben yine hareketsiz kaldım.15dakka geçti geçmedi anladılar artık çıkamıycaklarını geri dönüp yuvarlak oluşturup tekrar zikir gibi bişey yapmaya başladılar.ben hakeret kazanınca bedenime geri dönmek istedim. döndümde. sonrasında ertesi gün internetten videolar izledim bu konu hakkında bilgi sahibi insanların konferans videolarını falan izliyodum. daha çok bilgi edinmek istiyodum. gece oldu.bu sefer çok farklı şeyler yapmak istiyodum. yattım yatağıma tekrar hazırlıklarımı yaptıktan sonra bedenimden çıktım...

rezler ve şukuları alayım hemen geliyorum

çıktım. Yine ilk olarak tuvalete bakmak geldi aklıma. kapı yine yarım aralıktı içeri baktığım yine ordalardı anlam veremiyodum ne yapıyolardı orda.ben bu sorunun cevabını hala bulamadım bilen varsa gerçekten ciddi şekilde trollemeden yazsın. hergün ordalar anlam veremiyorum. neyse yine ortadakiyle göz göze geldik ama busefer kalkmadı yerinden. kafasını tekrar eğip yine birşeyler söylemeye başladılar.ne yapsam ne yapsam diye düşünürken dışarı çıksammı diye düşündüm.ama korkuyodum. değişik yaratıkların yanlışlıkla alanına girersem diye.ama çıkıcaktım kafama koymuştum önceden okuduğum hikayeler ve araştırmalar sonucu bu dediğim olabilrmiş ama çok az bir ihtimal. neyse dış kapıya geldim kapı kapalıydı. kendimi dışarıda hayal etmeye başladım en zor olanıda bu duvar veya kapı arkasına geçmek.4-5dakka boş zihinsel kendini kapının arkasında hayal ediyosun. neyse çıktım dışarı. etraf sessiz. yola kadar geldim gece lambaları ve bikaç sıra geçen araba dışında bişey yok. mahallede gezmeye başladım evlerin çatısına yükseliyorum iniyorum falan. sadi amca var bizim burda.tek yaşıyo 80yaşlarında filan belki okadar değildir tam bilmiyom ama yaşlı. köpeği var zalim diye normalde çok iyi anlaşırız yanımda ayrılmaz ama tam ordan geçerken birden çıldırmışcasına bana havlamaya başladı ama nasıl havlamak böyle bişey yok neredeyse zincirini koparacak. bianda tüm mahalle evlerinin ışıkları yanmaya başladı sadi amca dışarı çıktı zalimi sakinleştiriyim derken zalim bu sefer sadi amcaya saldırmaya başladı zinciri olmasa adamı parçalıycak. köpek değişik bi şekilde çıldırıyo serdar abiler indi hemen üst kattan kimse zabdemiyo. kimseyi yaklaştırmıyo yanına ama köpek kanasusamış gibi birini tutsa parçalıycak bu arada köpeğin cinsi kangal ayı kadar bişey. neyse ben oradan uzaklaştım.ve gidersem sakinleşceğini düşündüm. vücuduma geri döndüm. ertesi sabah sadi amcanın evine gitmeye koyuldum...

rez rez rez hadiiii