ayarladığım hatun evli çıktı

resmen elim titriyordu o yüzden hemen bir kriz yönetimi yaptım kendi kendime. sakinleştirdim kendimi ve rahat ol ve göster kendini oğlum diye motive ettim.

zamanı gelmişti.

sabahçımısın? öğlencimi?

öğleciyiz panpa.

hatun kantinciye parayı verdi, döndü ben de ona doğru yürüyordum. beni görünce resmen heyecan yaptı o kadar belli oldu ki heyecanı kendimi deplasmanda 3-0 öne geçmiş gibi hissetmiştim.

merhaba, dedim.

merhaba, dedi ama resmen sesi titredi o an.

beyler o hâli o kadar hoşuma gitti ki canını yerim lan diye sevesim geldi resmen.

nasılsınız, dedim? şaşkınlıkla iyiyim siz nasılsınız diyebildi ve ne oldu dercesine şaşkınca bakıyordu.

reserved

dıbınakoduğum koca öğretmen olmuşun adam olamamışın lan.
öğrencilerinin velilerine sarkan züt verensin.

- maşallah çocuğunuz çok tatlı ve girişken bir çocuk. 23 nisan'da fotoğraflarını çekmiştim. bir de röportaj yapmamız gerekiyordu, onu gönderdiler (oysa ben seçmiştim kihkih) onu da çok güzel yaptı. ben de ona bir hediye vereyim istedim. fotoğraf ve videolarını dvd'ye attım, benden hatıra olsun istedim, dedim gülümseyerek.

- çok teşekkür ederim çok sevindim, dedi ama o gülümseme, o güzellik. içim eridi yine amk. harbiden böyle şap diye öpesim geliyordu.

fakat kriz yönetiminden şaşmamalıydım.

muhabbeti uzatmamalı, korkutmamalıydım. rica ederim, görüşmek üzere dedim yine gülümseyerek.

ama dönüp gitmedim. öylece baktım gözlerine birkaç saniye. görüşürüz inşallah dedi ama dönmedim hemen. baktım biraz, o da baktı. resmen elektrik almak hadisesini yaşıyorduk.

inşallah dedim sonra gülümseyerek ve sınıfıma gittim.

kesin boşanmış diye düşünüyordum.

çünkü o kadar süre kesmesi, bakışması, muhabbet ettiğimiz o an gözlerini bir saniye bile ayırmaması, güler yüzü, heyecanı, görüşürüz inşallah demesi falan her şey buna delaletti.

yalçın sen misin panpa?

o gün okul çıkışı resmen yan yana yürüdük.

o çocuğunun elinden tutmuştu, biz yine arkadan gelip bunlara yetiştik. çocuğuyla da aramız samimileşmişti, öğretmenim diye yanıma geldi. bu bana gülümsedi. evine giden yola saparken bir kez daha dönüp baktı. iyiye gidiyordu her şey.

reserved

birkaç gün daha böyle geçti. yanındaki kız da arada bir geliyor ve öküz gibi kesiyordu. o evliydi ve kesiyordu o yüzden uyuz olmaya başlamıştım iyice ama bizimkinin parmağında yüzük falan yoktu.

o yüzden ben artık düzgün bir muhabbet kurmanın planlarını yapıyordum ama eski mona lisa tarzı duygusunu gizleyen derin bakışmalar yerini gülümsemeli, gizli selamlaşmalı bakışmalara bırakmıştı ve çok güzeldi.

derken okulda deprem tatbikatı oldu. son dersti, sınıflar dışarı çıkarılmıştı. aileler de çocuklarını almaya geliyordu.

o da gelmişti. daha sonra çocuklar sıra yapıldı, bir hoca ilkyardımla ilgili konuşma yapıyordu. o da bir tarafta tek başına duruyordu. ona doğru yaklaştım etrafa çaktırmadan.

sonra yanına süzüldüm ve okul bahçesinde parmaklamaya başladım

yanına geldim. nasılsın, dedim. muhabbete başladık.

havadan sudan konuşurken face'in var mı diye sordum gülümseyerek. var dedi. tamam ekle beni dedim bin bir edayla gülerek. o sırada arkadaşın konuşması bitti. gitmem gerekiyordu, görüşürüz deyip gittim.

çıkışta yine yan yana yürüdük sayılır evlere doğru.

eve geldim. 4-5 saat face'ten mesaj bekledim.

gece yarısına doğru geldi.

merhaba ben ebru öğlen ekle demiştin ekledim artık en kısa zamanda gibişebilriz

reserved

@63 güldüm bin şuku