aylarca üzerinde çalısıp tamamladığım film

@19 büyük ihtimal boğazın serin sularına dalar
dalmazsa derin düşüncelere dalar

bi tepki vern amk devm edeyim bende...

gibliyoruz işte gibik napalım züt capsimizi mi koyalım ?

-Elveda istanbul… sanırım ölmek bu saatten sonra yapılacak en mantıklı şey.Ben bu hayatta bir hiçim artık. Umarım geride bıraktıklarım için pişmanlık duymam.
Bir adım daha attı, korkulukların üzerindeydi artık. Derinliğe doğru baktı baktı baktı… Gözünde karısı ve çocuğu canlandı. Timur ölmeyi bile beceremiyordu. Vazgeçti geri adım attı.

Bir zaman sonra…
Gözlerini açtı. Çift kişilik bir yataktaydı. Oda karanlıktı panjurlar kapalıydı. Yanında kimse yoktu…
-Burası neresi? Ben nerdeyim? Bi bi bir saniye !? Kimim ben ? Aman allahım hiçbirşey hatırlayamıyorum.
Üzerini yokladı sonra başındaki acıyı hissetti, başı yaralanmıştı ve sadece üzerinde boxeri yatakta yatıyordu. Yerinden kalktı hemen ışığı açtı. Önündeki boy aynasında kendisine baktı. Buda kimdi ? Tanıyamıyordu kendisini. Hafızasını kaybetmiş olma olasılığı yüksekti. Panjuru araladı dışarısı güneşliydi. Gözü tekrar yatağına ilişti önceden fark etmemiş olduğu büyük bir zarf duruyordu yatağının kenarında. Peki ya o zarfta ne vardı?

vay amk gibleyen ykmuu ? sdece beyniniz 31 e mi çalısıo amk emek verdik şuda gibleyen yok

inadına updllah amk kendim için degil az iyi bişeylr okuyun diye yapıyorum amk bunu

Hemen açtı zarfı. Çok şükür ki içinde kimliği ve küçük bir zarf daha çıktı. Önce hemen kimliğini inceledi. Fotoğraftaki adam oydu. Adı Timur Soyadı Altan anne adı Nurten baba adı Selim medeni hali evliydi. Biran olsun içi rahatlamıştı. Ama neden bunlar zarf içinde yatağının üzerinde duruyordu? Hemen gözü diğer küçük zarfa ilişti. içini açtı ve içinden çıkan şey bir aile fotoğrafıydı. Karısı oğlu ve kendisinin evin salonunda kanepede otururlarken çekindikleri bir fotoğraftı. Hemen aklına evin salonu geldi. Yatak odasından dışarı çıkıp salona gitti fotoğrafı çekindikleri salon bu salondu. En azından şimdilik bir takım şeyler yolunda gidiyor diye düşündü. Evde birinin olup olmadığını kontrol etti. Evde hiç kimseler yoktu. Kafası çok karışıktı Timur’un bugünün tarihinin ne olduğunu bile bilmiyordu. Duvardaki takvime baktı tarih 1 eylül 2011 i gösteriyordu.

Duvarda bir de saat vardı gözü ona takıldı saat öğlen 1 i gösteriyordu. Evin kapısına doğru yöneldi kapının kilitli olduğunu fark etti. Sadece düşünüyordu şimdi ne yapacaktı? Evden bir şekilde çıkmayı düşündü. Pencereye doğru yöneldi ancak 3. katta olduğu için evden çıkması mümkün değildi. Sadece etrafı izledi. Sessiz sakin bir yerdeydi ev, yoldan geçen ne araba vardı ne de insan. Tekrar eline kimliğini aldı uzun uzun inceledi. Tüm çekmecelere raflara baktı ama kıyafetlerinden başka kayda değer hiçbir şey bulamadı. Üzerini giydi ve pantolonun ceplerine baktı sadece bir miktar para kredi kartı ve sigarası vardı. Parası ve kredi kartını üzerinde bulmasıyla kendi evinde ve ailesiyle birlikte olduğunu düşündü. Peki ama neden hiçbir şeyi hatırlamıyordu? Ne olmuştu Timura?

giblemeyin huur cocukları tamam mı !!

anlat panpa okuyorumm

@34 ok panpa bi sen dinle sana anlatıyorum diger oçlarını gibtr et kültürsüz binler ne anlar...

Daha sonra evi biraz incelemeye karar verdi. Tüm odalara tek tek baktı. Bu onu yorgun düşürmüştü. Yorulmuştu epey, yeni uyanmış olmasına rağmen müthiş bir yorgunluk hissediyordu. Dün gece ne yapmıştı? Neler olmuştu? Hiçbirşey hatırlamamak ve ona bir açıklama yapacak birinin olmaması onu deli etmişti. Yorgunluğuna yenik düştü koltuğa uzandı ve orda uyuyakaldı.
Birden kapının kilidine giren anahtar sesiyle gözlerini açtı.

herkes yannan gibi milli maç muahbbetti yapıyo gibtler işte amk daha ne. ama bu senryoyu birdha bulamazsınız amk

Gözünü saate dikti akşam olmuştu bile. içeri uzun boylu sarışın bir delikanlı girdi. Elinde siyah bir çanta vardı. Tanıdık gelmişti Timura bu delikanlı. Hemen cebine koyduğu aile fotografını çıkardı. Evet aile fotografındaki delikanlıydı oydu. Delikanlı gayet cok sıcak bir tavırla;
-Uyanmışsın baba. Bende sabahın erken saatlerinden beri işteydim. Bir fabrikanın kalite kontrol bölümünde işe girdim. Sen böyle bir hastalığa kapılınca herşey benim üzerime kaldı.
-Sen benim oğlum musun?
-Evet. Ben senin oğlunum baba.
-Adın nedir?
-Teoman baba Teoman. Biliyor musun her gün sana kim olduğumu yeni baştan açıklamak zorunda kalıyorum.
-Peki ama bahsettiğin hastalık? Hastalığım nedir?
-Mmmm.. tabiki hatırlamıyorsun zaten hergün olan şey alıştım artık. Baba trafik kazası geçirdin sen ve hafızanı kaybettin. Sana ben bakıyorum ama bakıcam tabiki sen senelerce bize baktın. Şimdi sıra evlatlık görevimi yerine getirmede.

devam edicem okuyan kimler var?

kimse yokmu amk?

okuyom ben yuaaa

(bkz: buraya bakın sevgili binler)

devam et panpa ben burdayım en başından beri