babasız büyümenin en büyük zorluğu

ben babamı hiç görmedim hee öldümü keşke ölseydi o zaman sadece öldü der ve geçerdin ama eğer baban yaşıyor ve sen daha kendini bilmediğin bir zamanda seni bırakıp gitmişse hayatın boyunca görmemiş ne iş yaptığını bile bilmiyorsan maddi sıkıntıdan baba diyememekten başkalarının yanında kalmaktan annene sahip çıkmaya çalışmaktan vs. daha büyük bir sıkıntın korkun vardır. hele birde muhafazakar bir çevredeysen işte o korku yeni insanlarla tanışma korkusudur. küçüklüğümden beri sevmezdim yeni insanlarla tanışmayı çünkü muhakkak muhabbetin bir yerinde sorarlardı baban ne iş yapıyor diye ve ben cevap veremezdim özelliklede abilere gidipte abilern sorduğu zamanlarda.

baban ne iş yapıyor?
babam öldü desem yalan söyleyemem muhakkak belli ederim yok desem annemin adı çıkar diye korkardım ayrıldılar desem e işini bilmiyomusun ayrıldılar diye ne diyeceğimi bilemezdim o zamanlar

@3 işte bunun gibi huur çocukları için korkuyordum baban ne iş yapar sorusundan çünkü beyinsizlerin kafasına sadece bu gelir ama öyle değil babamı tanıyorum biliyorum kim olduğunu bir zamanlar annemle evli olduğunu ama bırakıp gitmiş sence bu benim veya annemin suçumu

@8 yok evini bile biliyorum yeni karısını çocuklarını biliyorum hiç görmedim ama faceden vs biliyorum ama işte 19 yaşındayım ama babamı ilk ve son defa 13 yaşında gördüm ve bana tek faydası 50 tl ve ömür boyu sürecek bir utanç

@14 panpa istanbula gelmiş bi akrabadan annemin teli almış o gün teyzemlerde kalmıştık annemle. annemi aradı dedi istanbuldayım hüseyini görmek istiyorum demiş annem yok filan deyince çok ısrar etmiş o benim oğlum filan diye teyzem göster dedi çocuk görsün dedi filan annem bana sordu hayır dedim katiyen olmaz dedim ama çocuğuz işte ısrar ettiler tamam dedim. nefret edyordum ondan görmek istemiyordum küfür etmek bağırmak istiyordum. ama gideceğimiz kesinleşince en güzel kıyafetimi giymeye çalıştım niye bilmiyorum o bir dürtüydü galiba saçımı düzeltme isteği geldi çok heyecanlıydım ama utangaçtım bi o kadarda belli etmiyordum kimseye ama sevinmiştim içten içe ama yıllarca dayımlar sayesinde çok büyük bir nefretle büyümüştüm

sen bunu oku devdıbını yazayım bende amk

ama yinede sevinmiştim demekki seviyordu özlemiştiki gelmişti boşuna gelmemişti ya çok büyük umutlarla gittim belki görünce sarılır diye elimi yüzümü sabunladım sever diye düşündüm ben ve annem gittik oda kardeşiyle gelmiş. gittik gözlerim etrafı arıyordu bana benzeyen birini arıyordum nihayet ileriden biri geliyodu gülerek ama bana değil anneme bakıyordu ara ara bana bakıp sırıtıyordu ama daha çok anneme bakıyordu. geldi anneme elini uzattı tokalaştılar dedim bana sarılacak ağlıyacak filmlerdeki gibi beni çok özlemiştir ama saçımı elleyip öptü zoraki bir şekilde bir çay bahçesine zütürdü 2 saat boyunca annemle ilgilendi ona ne kadar aşık olduğunu söyledi niye bırakıp gitmek zorunda olduğunu ne kadar sevdiğini banada ara ara formaliteden sorular

o gün anlamıştım ne kadar şerefsiz bir insan olduğunu dediği için benim için gelmemişti özlememişti o sadece annemle görüşmek belki onu birkez daha kandırmak istemişti. ama bu kadar kolay olmayacaktı işini zora sokacaktım huur çocuğunun yok sen amcanla gidin bi dondurma alın filan dedi hepsini reddettim bi ara ben hüseyinide senide çok seviyorum dedi anneme bende o nefretle sevdiğindenmi başucumuzdaki lambayı bile alıp bırakıp gittin bizi deyip anneme gitmek için ısrar ettim vve kalkıp gittik 2 saat oturduk sadece o an suratını gördüm ya içim ferahlamıştı.

ama öğrenmiştim benim bu dünyada bir babam yoktu

duygulandım ya lan sanki yeniden yaşadım o günü amk

@20 panpa babam önceden evliymiş zaten bir köylü kızıyla ondan 1 oğlu bir kızı varmış ama ayrılmışlar anneme çok aşık olmuş sözde evlenmişler ama hem annemin ailesi hemde onun ailesi karşıymış buna çünkü hep mezhep farkı varmış hep adamın çocukları varmış vs. ama dinlemeyip kaçıp evlenmişler sonra 1.5 yıl sonra filan babam olucak huur çocuğu yürümüyor böyle diyip eski karısına dönmüş.

@24 ayrılmışlarmı annenle baban

@27 eğer birisi sizin en değerli varlığınız annenizi bu kadar kötü bir dünyada ufak bir çocukla yalnız bırakıpta giderse kardeşim o adam değil babanız peygamber olsa nefret edersiniz ben kendimden örnek verecek olursam ben başıma gelen tüm kötülükleri babama bağlarım annemin hastalığı benim pgibolojim vs vs. zaten öylede. bu nedenle benim gibiler için babadan sokaktaki bir karınca daha değerlidir

@28 işte bu doğrudur abi ben onun gibi bir şerefsiz olmayacam inşallah. kendim hasret kaldıığım dışarıdan görüpte ulan keşke bende babamla böyle olsaydım dediğim o iyi babalardan daha iyi olcam ve belkide oğlumu hayatım boyunca hiç kimsenin yüzüne söylemediğim babam kelimesiyle seveceğim

@31 ben yazdım abi 13 yaşındaydım o günlerde ve babamı hiç görmemişim filmlerde izlediğim var sadece baba oğul buluşmaları bana o gün varya sarılsaydı candan hala annemin derdine değildi bırakıp gittiği oğlunun derdine düşseydi bana özlediğini sevdiğini gösterseydi hiç birşey beklemedn severdim onu çünkü o günlerde ona gerçekten ihtiyacım vardı her çocuk gibi özelliklede yanı başında bir baba daha çocuğunu yetiştirirken sen babasız kaldığın için daha çok ihtiyaç duyarsın. teyzeoğluyla eniştemi gördükçe babamdan nefret ettim ben abi ama artık geçti bu yaşa geldim çok zorluklar atlattık annemle ve anladım ki bu dünyada benim babam yok ve bundan sonra ihtiyacım da yok

@35 takma panpa bende bazı geceler duygulanııyorum böyle diğer geceler aklıma bile gelmiyor oropsu çocuğğu

@34 sende ayrı bir liselisin işte amk