B: Burak
Bu: Efendim aga
B: Sen benim en iyi dostumsun dimi
Bu: Tabiki, bu nasıl bir soru
B: Ne istersem yaparsın dimi
Bu: Herhalde amk

"Beni öldürsene" dedim, buz kesildi, dondu. "En iyi dostum değil misin, yapman için bir şey istiyorum. Göster bana dostluğunu" dedim, cevap vermedi.

Bu: Onu yapamam
B: Hani her istediğimi yapardın
Bu: Benden bunu isteyebilecek kadar kafayı sıyırmış olamazsın
B: Belki 6 belki 7 saat oldu Sena öleli, ben dışarı gittiğimde bulmamalıydın beni, peşimden gelmemeliydin
Bu: Benden her şeyi iste istersen zütümü açayım şurada ama sana zarar vermemi isteme benden
B: Neden

Doktor nasıl olsa anlamıyordu ne konuştuğumuzu, ben sedyede oturuyordum, doktor sandalyesinde, Burak da yanımda ayaktaydı.

Diyecek bir şey bulamıyorum amk

Doktor bize "Çıkabilirsiniz isterseniz, beklemenize gerek yok" gibi bir şey dedi, çıktık odadan. iğnenin ne olduğunu da bilmiyorum ki, soktu kola ama.

Bu: Sen az önce ne dediğinin farkındasın dimi
B: Ahmetcanı arasana
Bu: Arayayım, onunla konuşmadın daha

Aradı, daha açmadan verdi bana telefonu

B: Nasılsın
A: Ne diyeceğimi inan bilmiyorum be, nasıl olduğumu da bilmiyorum şu anda
B: Sen benim dostumsun dimi
Bu: Barış hayır
B: Dur bi
Ah: Soracağın soruya sokayım, herhalde evet
B: Senden bir şey isteyebilir miyim
Bu: AHMETCAN DiNLEME, SAÇMALIYOR KAFAYI YEDi BARIŞ
Ah: Ne oldu
B: Beni öldürsene
Ah: Ne

Burak aldı elimden telefonu "Ya aga bunun kafa gidiyor, böyle devam ederse sıyıracak ve tımarhaneye yatacak. Bana da sordu aynı soruyu, ben seni gelişmelerden haberdar edecem" diye kapadı telefonu, suratıma bakmaya başladı dik dik.

"Dışarı çıkalım, acil" dedim, niye diye sordu, hiç bir şey demeden tuttum kolundan, çıkardım hastanenin dışına. Kolunu bıraktığım gibi duvara kolumu, üstüne de başımı sert şekilde vurup bağırarak ağlamaya başladım.

B: Benim ne hayallerim vardı, ne planlarım vardı onunla beraber. Böyle olmamalıydı, böyle bitmemeliydi. Geç kaldım, çok geç kaldım. Söylemek için çok geç kaldım.
Bu: Kader
B: gibeyim kaderini, bu kaderi kim yazıyorsa onun da anasını avradını gibeyim

Senanın sesini duydum, resmen "Seni seviyorum" dediğini duydum, bir hışımla arkamı döndüm, yok. Gözümü kapadım, havaalanını gördüm, el sallamasını, bana sarılmasını, gülmesini. Birisi geldi yanımıza, bana soru soruyordu ki Burak gönderdi onu.

B: Ne yapmalıyım ben Senanın yanına gitmekten başka, söylesene Burak, başka seçeneğim var mı söyle bana
Bu: Var, hayatta ol. Bizimle ol. Yapman gereken tek şey bu, inan bana Sena da böyle olmanı istiyordur
B: Hayır, Sena buz gibi Burak, üşüyor. Yanına gidip ona sarılıp ısıtmalıyım onu
Bu: Morgda olanları hatırlıyorsun dimi
B: Evet, biraz hatırlıyorum. Ona dokunduğumu ve öptüğümü, saçını okşadığımı, gerisi ötesi berisi yok
Bu: Dokundun ve öptün mü
B: Evet, dokunup öpemez miyim Senayı. Bak az önce bana seni seviyorum dedi
Bu: Ah Barış ah, gözümün önünde deliriyorsun yavaş yavaş ve elimden bir gib gelmiyor, canım acıyor

https://youtu.be/dQ7LJ9nYKU8

Affet bu gece ölmek istedim
Pembe bir mezarlık olmak istedim
Karanlığı elimle bölmek istedim

Seni çok özledim

Seni çok özledim

Seni çok özledim

Seni cok özledim

SENi ÇOK ÖZLEDiM!

---

B: Linkin Parktan Numb'ı açsana telefondan, çalsın
Bu: Açayım da niye ne alaka
B: Senanın telefonunun zil sesiydi, biliyorsun benim telefon rahmetli, yok artık.

Açtı şarkıyı, mırıldanıyordum bir yandan.

B: Senanın telefonu çalıyor bak
Bu: Barış, gidelim mi
B: Nereye be
Bu: Çıkalım şuradan, endişeleniyorum senin için
B: Endişeleniyorsan şayet burada olmamız daha iyi değil mi
Bu: Değil
B: Hem ayrıca dur amk Sena çıkacak daha, onsuz nereye gidiyoruz

Burak bana bakarken kafasını sağa sola sallıyordu yavaşça. Kapattı müziği, soktu telefonunu cebine. "Kabullenemiyorsun dimi" diye sordu "Neyi kabullenemiyorum abi, gideceksek Sena çıkınca gidecez, bu kadar basit" dedim.

B: Ayrıca bana öyle bakma
Bu: Sen gidiyorsun gerçekten ve bu iyi değil, kesinlikle değil. Sen Türkiye'ye tek dönmeyeceksin, ben de gelecem seninle ama allah kahretsin ki vize almam lazım, burada oluyorsa çok iyi olacak
B: Türkiye neresi lan
Bu: Senin yaşadığın yer

Ağlıyordu Burak.

Bu: Merak etme, iyi olacaksın
B: Ne saçmalıyorsun, iyiyim ben
Bu: iyi halin mi bu
B: Evet, iyiyim, cidden bak. Senayı gördüm iyi oldum

Arkasını döndü, sövmeye başladı.

Çok geç kaldım ama rez

Bir saat kadar önce Burağa hatırlamadığımı söylemişrim ama az önce olanları hatırlıyordum ve Senayı gördüğüme de emindim. Salih abi geldi yanımıza "Sonunda buldum sizi" diyerek, ben ise o arada yerde oturmuş, kafamı dizlerime kollarımın arasına koymuş ağlıyordum.

Sa: Barış nasıl
Bu: Kafası gidip geliyor, hiç iyi değil
Sa: Yapma ya, pgibolojik tedaviye yatırsak
Bu: Ben de onu düşünüyorum ama olacaksa Türkiye'de olmalı, burada değil
Sa: Biz cenaze işini hallettik, ücret falan hepsi halloldu. 2 gün sonra Türkiyeye, verdiğimiz adrese gönderecekler
Bu: Hallolmasına sevindim, sizin dönüş bileti ne zaman
B: Ne dönmesi ya, Sena çıktı mı yoğun bakımdan
Sa: Çıktı Barış, çıktı

Kaldırdım kafayı "Biliyordum ki çıkacağını, güzelim kurtuldu sonunda" dedim onlara bakarak.

Bu: Al bak kendi gözlerinle gör
Sa: Yazık, yazık
Bu: Bütün tedavi masraflarını ben üstlenecem onun, yeter ki kafası gitmesin bu şekilde. içim acıyor, parçalanıyorum sanki ne zaman Senayı gördüm diyip bir noktaya baksa
Sa: Tedavi şart gibi evet

Sağıma soluma bakıp "Lan olum Soğukkuyuya ne yapmışlar" dedim, Burak "Hagibtir" dedi sadece.

Kaldırdılar beni yerden, banka oturttular, oturur oturmaz tekrar ağlamaya başladım. Burak haklıydı sanırım, ya delirmiştim ya da delirmenin kıyısındaydım.

Sa: Ben ne diyeceğimi bilmiyorum, söylediklerime pişman oluyorum artık
Bu: Ben hala inanamıyorum Senanın öldüğüne, yıllar önce daha ilkokuldayken Barış bana büyük mutlulukla anlatıyordu Senayı, lise başında sevgili oldular, beraber aynı lisede okudular, ayrıldılar ve şu anki durum kız öldü, çocuk delirdi
Sa: Sen nasıl sakinsin bu kadar
Bu: Sakin mi, abi ben sakin görünmek zorundayım. içimde kopan fırtınaları açığa çıkarırsam hoş olmaz, Barışın iyi hissetmesi için içimde tutuyorum her şeyi ancak işe yaramıyor gibi
B: Gidelim
Bu: Nereye
B: Türkiyeye. Salih abi senden daha doğrusu sizden bir ricam olacak benim
Sa: Buyur dinliyorum
B: Senanın yatacağı yeri, mezar tipini ben seçmek istiyorum. Yanlış anlama, Kocaeli'de olacak mezarı yeri dediğim o anlamda değil
Sa: Neden sen seçmek istiyorsun
B: Öyle, özel olmalı onun mezarı, çok özel olmalı
Sa: Sevgiyle de konuşuruz bunu, tamam
Bu: Türkiyeye mi dönmek istiyorsun
B: Evet Burak
Bu: Emin misin
B: Eminim

"Rüya görüyorsam eğer, şu an uyanmam lazım" diyerek duvara kafa attım sert şekilde, uyanmadım, başımı yokladım, sağlamdı, kan falan yoktu "Keşke daha hızlı vursaydım amk" dedim

Bu: Ne yapıyorsun amk ruh hastası
B: Rüya değil, Sena gerçekten ölmüş. Rüyadaysam uyanırım demiştim
Sa: Siz ne kadar buradasınız
Bu: Bilm..
B: Senayla beraber çıkcaz işte abi
Sa: Kafa git gel yapıyor anlık, cidden kötü durumda
Bu: Öyle evet, üstüne kafayı da vurdu gerizekalı
B: Tekrar vurayım mı
Bu: Ya dur durduğun yerde. Az önce Barış Türkiyeye gidelim dedi ama hangi kafayla söyledi bilmiyorum, abi az kalır mısın burada, ben eşimi arayayım
Sa: Olur olur tabi, buradayım ben. Sevgi de gelecek birazdan

Burak az uzaklaştı, telefonla konuşmaya başladı.

Tertemiz sıyırmak nedir? Budur. 17 aylık boşluk demiştim, anlayan anlar artık.

işin garip yanı hatırlıyorum o konuşmayı. Aslında sadece beynimin oynadığı oyundu ama o zaman işte şartlar öyle olunca...

---

Burak yanımıza geldiğinde ben ayağa kalktım, Sena karşımda duruyordu. "Ben geldim" dedi, sesi çıktı, konuştu. Hayal değildi, Sena karşımdaydı, gerçekten karşımdaydı bu sefer.

B: Sena
Bu: Yine başladı
B: Yo yo hayır, konuşuyor, hayal değil
Sa: Kim konuşuyor
B: Sena abi kim olacak
S: Duyamazlar
B: Öyle mi diyorsun
S: Ben her zaman yanıbaşındayım
B: Biliyorum, şu an olduğun gibi
Bu: Eyvah eyvah gitti
Sa: Barış
B: Abi az durun lütfen
S: Seni seviyorum
B: Ben de seni seviyorum

Burak dürttü beni, arkamı döndüm, önüme baktığımda yine yoktu Sena. "Niye döndüm ki arkamı" dedim.

B: Burak, ben iyi değilim
Bu: Biliyoruz

Sevgi abla geldi ama olanlardan haberi yok tabi. Salih abi anlattı, Sevgi abla gülmeye başladı.

B: Heh şöyle gülün biraz ya, Senayla konuştum işte
Se: Siz isterseniz gidin biraz dolanın hastane dışında, Barışa iyi gelir
Bu: Gelir mi ki
B: Ben buradayım ya, git sen dolaş
Bu: Ama Sena da orada

Tuttum kolundan kaldırdım "Gidiyoruz hadi" dedim.

Hastane dışına çıktığımızda ikimiz de Fransızca bilmediğimiz için bir yere gidemiyorduk, öyle yürüyorduk dışarıda.

Bu: Seninle başımız belada amk
B: Niye la
Bu: Olum kafayı yedin iyice
B: Her zamanki halim
Bu: Yarak her zamanki halin, ulan ikide bir Senayla konuşuyorum diyorsun boşluğa konuşuyorsun
B: E tamam bu Sena ile konuştuğum gerçeğini değiştirmiyor
Bu: Puh, biz bi gidelim Türkiyeye, pgibolojik tedaviye yatarsın dimi
B: Sorun yok ki bende
Bu: Bu sorunsuz halin mi
B: He ya
Bu: Allah akıl fikir versin amk
B: Yok ki öyle biri
Bu: Putperest puşt
B: Babamı arasana bi
Bu: Babana da bize sorduğun soruyu sormayacaksın dimi amk
B: Yok lan, merak etme

Babam açtı telefonu "Efendim Burak" diyerek.

B: Baba benim, naber
Ba: Barış? Oğlum Burak da mı yanında
B: He ya
Ba: Senin telefonun neden kapalı aradım ben seni sabah ama
B: Kırdım
Ba: Neden
B: Baba ben aslında buraya gezmeye gelmedim Senayı aramaya geldim, biliyorum geç olacak biraz ama
Ba: Senayı aramaya, ne alaka peki

Başladım anlatmaya, havaalanından tut buraya gelip bulmama, Senanın yaptığını, hastaneyi, Burağın gelmesini ve bu sabah öldüğünü...

Ba: Taşak geçme benimle
B: Keşke geçsem
Ba: Bak oğlum şakaysa hiç komik değil
B: Değil
Ba: Yav yürü git
B: Değil baba, Sena öldü. Bu sabah kalbi durdu, kurtaramadılar

Bir süre ses çıkmadı babamdan

Ba: Peki. Sen ne zaman geliyorsun
B: Burağa bağlı, bakalım. Ama bak Burak bir şeyler diyor
Ba: Ne diyor

"Al babama da söyle söylediğini, ağzına sıçsın bi" diyerek verdim telefonu Burağa.

Burak babamla konuşurken ben etrafı gece olmuş gibi karanlık görüyordum resmen, ışığım yoktu artık. Bir süre sonra "Tamam abi, geldiğimizde konuşuruz" diyerek kapadı telefonu.

B: Sen benimle geleceğini söylüyorsun da, Aylinle Zeliha
Bu: Onlar da gelecekler Türkiyeye
B: iyi bari fazla ayrı kalmayacaksınız
Bu: Sen böyle düzgün konuştuktan sonra sıyırıyorsun bir kaç dakikalığına, normal konuşmasan mı acaba
B: iyi değilim demiş miydim
Bu: Kaç kere hem de
B: E o zaman, normal değil mi sence
Bu: Değil, bu kadarı normal değil. Eğer aynı hızda devam ederse bir kaç haftaya sen iyice tırlatacaksın, geç olmadan git yat pgibolojik tedaviye aga, geç olmadan kurtaralım seni, gidişin gidiş değil

Artık hatırlıyordum ve farkındaydım kafamın gittiğinin. Yine gördüm Senayı ama bu sefer hiç çaktırmadım, sanırım bu durumu saklarsam, saklamaya çalışırsam ve başarılı olursam pgibolojik tedaviye ihtiyaç kalmazdı, Sena ile konuşmaya devam etmek istiyorsam dikkatli olmalıydım sadece

Bu, 29 Ekim 2017'nin bitişi. Buradan sonraki partlar tekrar günlüğe yazmaya başladığım zamana kadar geçen özet olacak.

---

Hastaneye geldiğimizde Sevgi abla ve Salih abi hala dışarıdaydı ama farklı bir yerdeydiler, bıraktığımız yerde değillerdi, ikisi de ağlıyordu.

B: Sevgi abla, müsadenle Senanın mezarını ben yaptırmak istiyorum
Se: Olmaz
B: Neden
Se: Ya ortak yaptırırız ya elini bile süremezsin
B: Tamam olur, kabul
Sa: Ne yaptınız dışarıda
Bu: Mal mal dolandık, babasıyla falan konuştu Barış, geldik işte sonra
B: Mustafa abiye söylediniz mi
Se: Çoktaan
B: Yıkıldı tabi adam
Se: Ben daha cümlemi bitirmeden ağlamaya başladı
Bu: Hepimiz yıkıldık ya, hele siz ve Barış
B: Ben yakında yanına gidecem ki, o yüzden rahatım
Bu: Başlama yine nolur
B: Aga ben yakın gelecekte olan şeyi söylüyorum. Bu arada Sena hala üşüyor mudur sizce, en son morgda elini falan tuttuğumda buz gibiydi de

Sevgi ablanın dolu gözlerle bana baktığını gördüm "Elini tuttun demek" dedi, başımı salladım.

Se: Yıllar önce hatırlıyor musun Mustafa abinin evinde sen ben Sena kalmıştık bir gün
B: Hiç bir şeyi unutmadım ki onu unutayım
Se: Ne güzel oturuyordunuz koltukta, Sena senin dizine yatmıştı

Anlatıyorsun abla, iyi hoş güzel ben zaten hatırlıyorum, canım acıyor, kalbim paramparça. Sen de tuz atıyorsun iyice, ama at ya boşver, ben bu acıyı çekmeyi sonuna kadar hak ediyorum. Otururken arkamdan birinin bana sarıldığını fark ettim, hissettim, Senaydı sarılan. Gülümsedim, fark etmediler bile.

Evet, gelelim neden günlüğüme yazmadığıma veya birer ikişer cümle yazdığıma.

1/3

6 Kasımda Türkiyeye döndük Burakla beraber, bizden 2 gün sonra Aylinle Zeliha geldi. Annem o adamla beraber kalıyor diye yanına gitmemiştim, babamla kaldım bir kaç gün, Burakla beraber yıllar sonra Kocaeliye gittik beraber, Senanın mezarını hallettik, tabi ben bitik haldeyim. Günlüğüme ben bunun nesini yazayım ki? Bir kaç gün "Mezarlık" yazıp geçtim sadece. Ha tabi Burak Bursaya döndükten sonra 2 gün ben Senanın mezarının başında uyudum uyandım.

Rüyaya hiç bahsetmemiştim Ahmetcandan aramıştım onu, bana bizim Japonya ile ilgili konuştuğumuzu hatırlatmıştı, kafamın dağılması için gidebileceğimizi söyledi yılbaşında, tamam dedim, gideriz.

Ara ara beynim oyun oynamaya devam ediyordu ama kimse çakmasın diye belli etmiyordum, güzel de rol yapıyordum aslında. Bir kez daha intihar girişimim oldu Bursadayken, yanlış hap içmişim amk.

2/3

Buraklar Aralık başında döndüler, iyi olduğuma ve pgibolojik tedaviye ihtiyacımın olmadığına inandılar.

Yılbaşına 10 gün kala Japonyaya geldik Rüya ile birlikte, önce o Türkiyeye geldi tabi. Kasumiye olan bitenden bahsetmedik, oyuncu olarak değil de izleyici olarak 26-28 Ocakta evo 2018de bulundum. Ortam fena değildi ama hiç havamda değildim gittiğimde. Ocağın sonunda intihar etmeye çalıştım, olmadı, yine yapamadım

Japonyadan döndüğümde Cristinanın babasıyla istanbula taşındığını, artık Aksarayda oturduklarını öğrendim.

Ahmetcanla Neslihanın ilişkisi ilerledi, kendi ellerimle nişan yüzüklerini taktım.

Haftada 2 gün Kocaeliye gittim geldim, ara sıra Sevgi ablaların yanına da uğruyordum ama çoğunluğu mezarlıkta geçiyordu oradaki günlerimin.

ulan bu kadar mevzuya, intihar çabasına vs rağmen hala hayattasın allah korumuş derler ya harbiden öyle

3/3

Mart başından Nisan sonuna kadar Aleynayla kaldım, Nisan ayının sonunda Gürcistana gitti ailesinin yanına, ben evde tek kalmaya başladım.

Mayıs ayında annem o adamla resmi olarak evlendi ve annemle muhabbetim azaldı.

2018in Haziran ayında babam yeni eşiyle Armutluya yerleşti, Ağustos ayında ziyaretine gittim, uzun yıllar sonra güzel bir tatil yaptım. Tabi Ağustos ayında önceliğim 20 Ağustos'ta Senanın mezarına gitmek olmuştu.

Eylül ayında bomba patladı. Ahmetcanın yanında bir arkadaşa "Sena" diyerek sarıldım ve baya Sena sanıp muhabbet ettim o güne kadar iyi saklamıştım ama patladı işte. O ay içinde hastaneye yattım, pgibolojik tedaviye. Bunu öğrenen herkes ziyaretime geldi gitti.

2019 şubat ayında Cansu geldi ziyaretime hala hastanedeydim, Cansu geldiğinde tam hatırlamıyorum haftasını ama hamileydi, hastanenin bahçesinde geldiği ilk gün yaptığımız şu ufak konuşmayı yazayım.

B: Ne kadar kalacaksın
C: 2-3 ay kalırım
B: Ee hamilesin, çalışıyorsun
C: 7. aya kadar sorun yok hamilelikte, çalışma konusunda da 3 aylık izin aldım
B: Oha lan nasıl verdiler o kadar izni sana
C: 2019 ve 2020de pazarları dahil olmak üzere bütttün izinlerim iptal olacak şekilde aldım bu izni
B: Delirdin mi sen
C: Delirmedim. Patronla çok kavga ettim, ben aynı pozisyonda başka iş bulabilirim hiç sıkıntı değil ama sadece bir tane Barış var ve aynısını asla bulamam, varsın izinlerim olmasın önemli değil. Patron işimi sevdiği için çıkarmadan verdi işte bu izni

Eylül 2018 - Şubat 2020 arasında ne telefon ne bilgisayar ne internet ne de günlüğüm, hiç birisi olmadan sadece odadaki gibik bir 37 ekran televizyonla pgibo tedavi süreci geçirdim, tam tdıbına 17 ay. Neyse ki arkadaşlarım, babam falan git gel yapıyordu da sıkılmıyordum.

Bu başlığa ilk tuvaletteyken girmiştim girişim tuvalete çıkışım moralime sıçmalı oldu dıbına koyim

Saat 00:53, saat 7den beri nehir kenarındayız anasını satayım. ilk defa evde yazmadım, dışarıda yazdım uzun uzun. iyi de oldu, derin nefes almak iyi geliyor.

Yarın akşam yokum, Pazartesi akşamı 3 Şubat 2020den kalan yerleri de anlatmaya başlarım artık.

-

Senayı çok özledim, bu yıl 4. yılı olacak. O gün bana verdikleri kıyafetler bende, bıçak bende, defter bende. Kıyafetleri poşetli şekilde dolapta duruyor, kokusu gitmesin diye yıkamadım etmedim. O gün nasıl aldıysam o şekilde duruyorlar. Deli değilim, sadece sevdiğimin hatırasını saklıyorum hepsi bu. *

Herkese iyi geceler.