Yıllar sonra tekrar merhaba anı defterim,

Bugün tarih 3 Şubat 2020'yi gösteriyor, 2018 yılının Eylül ayında travma sonrası ağır stres bozukluğu ve depresyon nedeniyle yattığım pgibolojik tedavi bugün son buldu. Seni yanıma vermediler okumamam için, sadece sen değil, yeni aldığım telefonum, bilgisayarım, internetim, hiç birşeyim yoktu yanımda. Aslında sana yazacağım çok şey var, zamanla yazacağım hepsini, çok özledim seni, herkesi, herşeyi. Şöyle bir geçmiş sayfalara bakıyorum, o kadar şey yaşadım ki belki de şizforeninin ucundan döndüm, bilmiyorum.

Bu sabah çıktım hastaneden, kapıda Ahmetcan ve Neslihan beni bekliyordu. Babam ise henüz gelmemişti, anneme gelmemesini söyletmiştim Ahmetcana hala ona kızgın olduğum için, yanlarına gittiğimde o kadar içten sarıldılar ki bana.

B: Aga be, nasıl da özlemişim
A: Biz de seni çok özledik be olum, burnumuzda tüttün resmen, 17 ay be 17 ay.
B: Sanki buraya gelmediniz, yarrama bak. Sen nasılsın Neslihan
N: iyiyim be Barışım, sen bizi boşver şimdi, sen nasılsın, nasıl hissediyorsun
B: Çok daha iyiyim

Arkamı döndüm, Sena'yı gördüm. Ahmetcan'a "Aga az bekleyin, geliyorum şimdi" dedim, Senaya doğru koşar adımlarla yürümeye başladım. Şaşırdın dimi? Sanırım sana biraz Senadan bahsetmem gerekiyor sevgili anı defterim.

Sena Naz bilmem ne, pgibolojik hasta/tedavi hemşiresi. Benimle 17 ay boyunca bizzat ilgilenmiş olan hemşire, şu an iyiysem bunu ona borçluyum. Hastaneye ilk geldiğimde odada onu gördüm "Sena" dedim, nasıl olabiliyor bu, ikizi gibi. Senanın boyu kilosuyla neredeyse birebir tutuyor, ses tonu değişik ve gözlerinde lens var gibiydi. Yüz hatları, neredeyse saç şekli, her şey Senaya benziyordu. Sena dedikten sonra bana bakıp gülümsedi "Tanışıyor muyuz" dedi. Konu tedaviye falan gelince tamam dedi. Ona ne kadar çok kaybettiğim kız arkadaşıma benzediğini, ikizi gibi olduğunu hatta adının da Sena olduğunu söylediğimde bana "Benim adım Sena Naz" dedi. Kendisi bir yaş büyük benden.

Gittim Senanın yanına, seslendim, durdu baktı bana.

B: Şey, yanlış anlamazsan bir şey sormak ve söylemek istiyorum
S: Tabi ki Barış
B: Öncelikle her şey için teşekkür ediyorum, telefon numaranı alabilir miyim, bu yaptıkların için sana borçluyum, ödemek isterim
S: işimi yaptım sadece
B: Olsun, ben yine de ödemek isterim yani

Güldü "iyi bakalım" dedi, bir kağıdanyazdı numarasını verdi.

S: Gidiyor musun
B: Burada işim bittiğine göre gidiyorum
S: Geçmiş olsun tekrardan
B: Teşekkür ederim, bak şurada bir kız bir erkek var ya bize bakıyorlar
S: Evet
B: Şu inanmadığın benzeme olayını onlara sorabilirsin
S:(Güldü) Sen ciddi misin ya
B: E gel kendin sor böyle diyorsan
S: Bu çocuk senin nerdeyse her gün ziyaretine gelen çocuk değil mi
B: Evet o, gel hem soruyu sor hem tanışırsın, işin yoksa tabi
S: 2 dakikalığına gelebilirim
B: Tamam o da olur

Senadan kurtuldum derken bu senadan bahsediyormuş

S: Merhaba
A: Merhaba
B: Al sor bakalım şimdi
S: Kusura bakmayın, Barış bana hastaneye düşmesine sebep olan kız arkadaşına çok benzediğimi söyleyip duruyordu da
N: Benzemek mi, ikiz kardeşiyim desen inanırım ben şu an
S: Hadi ya
A: Adının da Sena olması ap ayrı bir şey
S: Tam ismim Sena Naz ama genelde Sena derler, Naz pek kullanılmaz
N: Ne zamandır buradasın, bu hastanedesin
S: 1.5 seneyi geçti sayılır, 2018 Ağustosta tayinle geldim
B: Ben biliyorum bu detayları, anlatırım sonra size. Kızı fazla tutmayalım şimdi, işi gücü vardır. Sena çok teşekkür ederim tekrardan, hem ilgilendiğin hem de numaranı verdiğin için
S: Rica ederim, sana da geçmiş olsun. Kendine çok iyi bak, buraya tekrar geleceksen de o şekilde gelme(Güldü)
B: O şekilde gelmem merak etme

Elimizi sıktı tek tek, ben arkasından bakarken Ahmetcan "Şş baban geldi" diye dürttü beni, arkamı dönünce yolun karşısında sağına soluna bakan babamı gördüm.

Geldi yanımıza, babama sarıldım uzun bir süre, ayrılınca bana telefonumu verdi, Senanın numarasını kaydedip ": )" diye bir mesaj attım whatsapptan, anlardı nasıl olsa. Elimdeki çantayı aldı "Hadi bakalım taksiye, Hürriyete gidiyoruz" dedi.

B: Baba, Heykele gidelim, oradaki ev boş şu an
Ba: Orayı mı istiyorsun
B: Evet, tek kalırım ben orada
A: Afedersin de nah kalırsın, bu hafta sendeyim ben
B: Tamam kal, işime gelir. Nesli sen
N: Ben gündüz uğrarım
B: Nasıl dersen
Ba: Heykele mi diyorsun sen şimdi
B: Yes, oradaki evde kalmak istiyorum
Ba: Tamam madem evlat, nasıl istersen

4ümüz bindik taksiye, babam yolu tarif etti şöföre, adam sürmeye başladı.

Biz daha taksiden inmemişken babamı Battal abi aradı, bana verdi telefonu.

B: Efendim abi
Bt: Nasılsın aslan parçası
B: iyiyim abi, işte çıktım hastaneden eve gidiyoruz
Bt: Hürriyet, heykel hangisi
B: Heykel
Bt: Tamam, eve varınca haber ver gelecem
B: Tamamdır abi, görüşürüz

Babamın telefonunu ona verince kendi telefonumu çıkarıp bizim whatsapp grubuna "Özgürüm, evime gidiyorum. Yanımda babam, Ahmetcan ve Neslihan yenge var" yazdım. Sanki başında bekliyormuş gibi Cansu aradı anında.

C: Nasıl hissediyorsun
B: Sizinle konuştukça daha iyi oluyorum, sen
C: Evdeyim, en son biliyorsun doğum izni almıştım, hala izindeyim işte
B: Oh ne güzel, oğlun nasıl
C: Uyuyor şu an ama çok zor uyuttum, inan bana
B: 3 aylık mı şimdi o
C: Sayılır, 11 haftalık oldu
B: Oy canım benim ya, yerim onu
C: Ben de ben de, bizim Almanya işi yattı şimdilik, muhtemelen seneye yaza doğru gidecez
B: Ya bırak sen Almanyayı, çocuğun daha önemli
C: Tabi canım orası öyle
B: Ben şimdi kapatayım, bir de Burak ve Aylinle konuşayım, evde yemek falan yiyeyim ararım yine seni laflarız
C: Tamam canım olur, çok sevindim iyi olmana
B: Ben de

agaaaaaa * sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim ki aq.

Eve girdiğimde ilk işim mutfağa zıplamak oldu, diğerleri ayakkabıları çıkarırken ben çoktan buzdolabını açmıştım amk. Gerçi 1.5-2 senelik şeyler, ne olabilirdi ki içinde sağlam. Aleyna en son Gürcistana gitti, bildiğim kadarıyla da gelmedi. Babam "Oğlum onların iflahı sevilmiştir" dedi, haklıydı. Oturdum masaya, 2 aydır elimi süremediğim sigarayı yaktım. Hastanede ara sıra kaçak içiyordum Ahmetcanın yardımıyla amk. Neslihan salona geçti, Ahmetcanla babam yanıma geldiler. Neslihan "Barış, masanın üzerinde bir kağıt var" dedi, salondaki cam masayı gösterdi. Getirir misin kağıdı rica etsem dedim, sağ olsun getirdi, kırmadı beni.

- Ev en son bırakıp gittiğimde incintı, Ekim ayında geldim ve evi toparladım. Ne zaman döneceksin bilmiyorum ama buraya döneceğinden adım gibi eminim, evi toplu bulmanı istedim. Beni arayacak olursan istanbuldayım, çalışıyorum.
Aleyna

Babam dışarıdan yemek siparişi verirken ben önce Battal abiyi aradım, sonra Aleynayı.

B: Eve geldim, notunu buldum şimdi. Ne zaman gittin istanbula
A: Oraya kalan eşyalarımı almaya geldikten bir kaç gün sonra, çıktın demek sonunda
B: Evet çıktım da, neden hiç gelmedin yanıma
A: Seni o halde görmek istemedim
B: Güzel bahane, teşekkürler. Kolay gelsin sana
A: Sağ ol, iyi misin şimdi
B: iyiyim, Senanın sayesinde
A: Sena derken
B: Basbaya Senanın ve ziyaretime gelenlerin sayesinde

Hiç bir şey demeden kapadım, Burağı aradım. Yaklaşık yarım saat hem onunla hem de Aylinle konuştuktan sonra kapadım, zil çalmıştı. Babam açtı kapıyı, Battal abi. Geçti oturdu salona

Bt: Şampiyonlar ligi gibi burası yahu
B: Sorma abi, Cansular da olsa tamam
Bt: Barışım öncelikle tekrar başın sağ olsun, ben çok geç öğrendim, öğrenir öğrenmez de hastaneye koştum
B: Sağ ol abi

Bt: Ne desem bilemiyorum, yani yıllar önce benden rica ettiğin şeyi hala hatırlıyor olmam söyleyeceklerime engel oluyor
B: Güzel zamanlar, güzel anılar. Gitti, hepsi gitti.

Gözlerim dolmaya başladı ama bir yandan gülümsüyordum

Bt: Gitmedi
N: Nasıl gitti, aklında değil mi hepsi
B: Aklımda olmasına aklımda ama işte
A: Sen onu bırak, bir daha intihara kalkışırsan hayatını giberim senin haberin olsun
B: Kalkışmayacağımın garantisini vermiyorum haberin olsun
A: Ya git, abi şuna bişey desene sen de ya
Ba: Ben ona diyeceğimi dedim, gerisini kendisi bilir
Bt: Burak nasıl öz kardeşimse sen de öylesin, sen de öylesin Ahmetcan. Bana kardeş acısı yaşatma Barış, rica ediyorum senden
B: Bakacaz zaman ne gösterecek

Yine kapı çaldı, babamın söylediği şeyler gelmişti sonunda. Herkes normal şekilde yerken ben saldırmıştım, 17 ay anasını satayım, 17 ay salak saçma şeyler yedim hastanede, bir deri bir kemik kaldım resmen.

Yedik, topladık masayı bir güzel. Battal abiyle az daha muhabbet ettik, kapıya kadar geçirdim onu, kapıda bana 200 tl uzattı "Sen şimdi Senanın mezarına gitmek istiyorsun biliyorum, al şunu" dedi, almadım, altımdaki eşofmanın bel kısmını çekip içine attı manyak "Hadi görüşürüz" dedi gülerek indi merdivenden, aldım parayı elime şöyle bir baktım "Evet gideceğim doğru, hatta yarın sabahın köründe ama buna ihtiyacım yoktu ki" dedim, koydum cebime döndüm salona.

A: Aga biz kalkalım şimdilik
B: Dur bi amk ya, bişey sorcam şu korona muhabbeti ne televizyonda 3-5 haberde gördüm de
N: Ya Çinde çıkan bir virüs, salak saçma şeyler işte. Kendi içlerinde yaşıyorlar
B: Yayılıyor falan diyorlardı
N: Yok be, yayılmaz. Virüs işte, ilaç içsinler geçer yani
A: Salgına dönmezse iyi
B: Ben çok uzak kaldım dünyadan, biraz takip etmem gerekiyor sanırım
Ba: Baya uzak kaldın, televizyonda da ne göreceksen
B: Sorma baba, her gün salak saçma sabah programları izledim, sabah onlar, öğlen dizi, akşam haber, ara sıra dışarı çıktım işte sonra da yatış diye geçti günler
Ba: Ama neyse ki bitti
B: Bitti evet, bitti.

Bitmesine bitti de, aklımda, kalbimde bitmedi ki. Hala ağlıyor kalbim, sadece siz farkında değilsiniz.

Ahmetcan "ilk günden kafanı gibmeyelim fazla" diye diretince bir şey diyemedim, kalktılar Neslihanla, geçirdim onları. Onlardan yaklaşık 3-4 saat sonra babam da gitti, yıllar önce Aleynayla kaldığım bu evde şu andan itibaren tek başımayım. Babam da gittikten sonra ilk işim Kocaeliye bilet almak oldu, 4 Şubat sabah 8. Bilgisayarın başındayken telefonum çalmaya başladı, kalktım baktım Sena arıyor, Sena Naz.

S: Barış sensin dimi
B: Evet benim
S: Ha tamam, benzettim de emin olamadım, arayayım dedim. Kusura bakma mesajını yeni gördüm
B: Sıkıntı değil, kaydedersin işte
S: Kaydettim zaten de dediğim gibi emin olmak istedim, nasılsın evde misin
B: Evdeyim evdeyim, iyiyim, çok iyiyim hatta(Nah iyiyim)
S: Güzel, sevindim
B: Sen nerdesin
S: Eve gidiyorum şimdi
B: Arabadasın yani
S: Evet
B: Öyle desene en baştan, uzatmazdım fazla. Görüşürüz dikkatli sür
S: Görüşürüz

Kapadım telefonu, geçtim koltuğa geri. Bilgisayarı kapatıp ps4'ü açtım. Babam bana çıkmadan önce faturaları hallettiğini söylemişti, o yüzden rahattım. "Az Fortnite atayım da sonra belki uzanırım" diye düşünürken kendimi KOF 14'ü tekrar yüklerken buldum. Merte yazdım bir yandan "Ne yaptınız" diye.

Mert bana benim hesapla ilgilendiğini söyledi Fortnite için, bir yandan oyun iniyordu, bir yandan telefonla konuşuyordum, bir yandan da Fortnite'a girmiştim bakmak için "Acaba nasıl ilgilendi" diye.

B: işsiz misin
M: Ne alaka
B: Bunlar ne olum bu kadar skin
M: E toplam 7 sezonun passleri işte, sezon 4ten 11e kadar
B: Hepsini parayla almadın dimi
M: Yok bir tek 4te aldım gelenlerle sıradaki sezonları aldım fulledim her şeyini
B: işsiz misin nasıl kastın hepsini
M: Zor olmadı görevlerle
B: Vay amk, oynayan kaldı mı lan bizden
M: Ben Samet varız sadece, herkes bıraktı
B: Beni de say artık, im back bitch
M: O zaman welcome back bro
B: Ty, neyse bu kadar yetsin konuşma, ben arıcam yine seni
M: Tamam aga, tekrar geçmiş olsun, eve dönmene sevindim. Takılalım bir ara
B: Mutlaka, mutlaka

Kapadım telefonu, arkama baktım sanki birisi çıkıp gelecekmiş gibi, benden başkası yoktu ki evde. Ne zaman böyle bağıra bağıra telefonla konuşsam Aleyna gelip "Sessiz ol biraz" diye gülüyordu, tek başımayım koskocaman evde, sanırım bundan sonra da tek olmaya devam edecem. Ahmetcan geldi aklıma bir an, aradım onu

B: Ulan gibik hani sen 1 hafta kalacaktın bende
A: Bir kaç güne gelcem amk, hemen mi dedim ben sana
B: Hemen dedin
A: Demedim
B: Dedin
A: Demedim
B: Demedin
A: Hemen dediğim de bugün değil ya
B: Hani dememiştn
A: Dedim de anla işte amk, ilk günden olmaz o
B: iyi tamam madem, öyle diyorsan

Bu akşamı burada bitiriyorum zaten ötesi de yazılmamış, arka sayfadan yazmaya devam ediyordum ki başka gün olduğunu anladım amk.

iyi akşamlar herkese.

Yarın da bu saatlerde gelebileceğim şimdiden rez olsun yarına. Üni’ye geçen panpalar yurt başvurusu başlamış da her zamanki gibi yoğunluktan olmuyor.

R E Z

hay dıbına kayim
140 sayfa okudum hala bitmedi, gerçi teknik olarak bitmesi de beklenmiyordu ama...
öncelikle başın saolsun ve kalemine sağlık..

R E Z

Sanıyorum ki bi 40-45 dakikaya burdayım.

Ertesi gün

---

Saat 8de bindiğim Kocaeli otobüsünden 10:40da indim, biraz uzun sürmüştü yolculuk eskisine kıyasla ama olsun. Mezarlığa nasıl gideceğimi biliyordum ve elime bir buket çiçek alıp hemen hemen 40 dakika daha yol çektikten sonra mezarlığa geldim.

- 17 ay, koskocaman 17 ay oldu seni görmeyeli, umarım gelmediğim için bana kırgın değilsindir, hastanedeydim. Anlatıcam hepsini sana. Mezarının üstü yeni kesilmiş, ya dün ya da önceki gün annenle baban gelmiş belli ki.

Bir yandan gözümden yaş inerken bir yandan gülümseyip "Neden bana ikizin olduğundan bahsetmedin" dedim aslında ikizi değildi ama öyle gibi görünüyordu, bana ikiziyim dese ben inanırdım, hastane olayını başından sonuna kadar anlattım, güneş yavaş yavaş batmaya doğru gidiyordu elimdeki çiçeği mezara bırakıp mezarlıktan çıktığımda. Saat 6 otobüsüyle Bursaya hareket ettim, yolun yarısında Ahmetcan aradı beni.

A: Döndün mü aga Kocaeli'den
B: Yok brom yoldayım, dönüş yolunda
A: He iyi, eğer bu akşam işin yoksa otogardan direkt Hürriyete gelsene
B: Otogarda inmem 8, 8:45 arası olacak. Gelirim sıkıntı değil ama gelmem 9 buçuğu bulabilir otogardaki otobüs durumuna göre
A: Tamam hacı sıkıntı değil, zamanımız dolu zaten.

Arkadan birisi "Ne zaman geliyor" dedi, kız mı erkek mi anlamadım, Ahmetcan "9 buçuğa doğru" dedi.

B: Kim o lan
A: O yüzden çağırıyorum seni buraya, bize de büyük sürpriz oldu
B: Kim
A: Bizden birisi
B: Bizden birisi, Furkan mı lan
A: Nope
B: Gözde
A: Yok eben, Gözdenin ne işi olur burada. Neyse gelince bakcaz artık kim diye

Kapadı, sövecektim şu huyunuzdan vazgeçin diye.