Zaman geçiyordu evet ama ben yavaş yavaş değişiyordum. Uzun uzun konuşmalarımız azalmıştı. Hatta sevişmelerimiz bile azalmıştı. Kocasının gelişi ve annemin eve dönüşüyle zaten iyice apartman boşluklarına ve sinemalara mecbur olmuştuk. Ve işte o anlarda Filiz isminde güzeller güzeli bir kızla tanışmıştım. Günler geçtikçe ona aşık olmaya başlamıştım. Bunu Yeşime söyleyemezdim. Yavaş yavaş uzaklaşmaya başlıyordum ondan. Bunu anlıyordu. Onu gibmeden duramayan ben, bunu çok sık teklif etmez olmuştum. 6 ay böyle geçip gitmişti. Bir gün beni evine çağırdı. Kimse yoktu evde. Ne oluyor bilinmeyen, neler oluyor. Sesimi çıkarmıyordum. Sadece, çocukların var Yeşim, ailen var, onları da düşünmeliyiz gibi bir şeyler geveledim. Bu şimdi mi aklına geldi dedi.
Hayır Yeşim ikimiz de hislerimize yenildik, kaybettik kendimizi, şimdi mantıklı düşünme zamanı dedim. Ne mantığı lan ne mantığı beni gibmek için neredeyse yalvardın. Bundan kaçınmaya çalıştım, ama sen öyle damardan girdin ki kıramadım, incitemedim seni. Verdim kendimi sana. Annemin kaderini mi yaşıyorum yoksa diye düşündüm. O da kocasını aldattı. Çocuğu, yani ben ortada kaldım.
Sus dedim. Sus Yeşim işte benim demek istediğim de bu dedim. iyi bir nokta yakalamıştım. Ya senin çocukların da senin çektiğin acıları yaşarsa. Bak biri kız biri oğlan. Kızını düşünsene.
Ben senin için kendimden, çocuklarımdan, her şeyimden vazgeçtim. Hayatımda ilk defa mutluluğu hissettim. Yoksa beni gibecek birini arasaydım her yer dolu. Seni seçtim bilinmeyen seni. Çünkü sen başkaydın, başkasın.
Hayır Yeşim, seni seviyorum bu gerçek, seni sevdim ben.
Ne demek sevdim. Bana di li geçmiş zamanda cümle kurma. Ne demek sevdim. Bitti mi yani. Hayır lütfen bana bunu söyleme, söyleme. Hala beni istediğini söyle, arzuladığını söyle, dedi. Ve bir anda soyunup çırılçıplak kaldı. O memeler, o bacaklar, o am tanrım sertleşmiştim yine. O çaresiz haliyle bile onu gibmek istiyordum ve yere yatırıp gibtim. Ağlıyordu. Ama ben hala onu gibiyordum. Sertçe gidip geliyordum içinde. O her şeyin bittiğini bile bile yine de hem ağlıyor ve son bir kez şansını deniyordu. Ve ben, bilinmeyen, yani huur çocuğu ben, hala gibimin derdindeydim. Kökledim iyice ve boşaldım. içinden çıktım ve silmeden hemen çektim külodumu ve pantolonumu. Çaresizce ve savunmasızca çırılçıplak yatıyordu yerde ve ağlıyordu. Safkan huur evladı olan ben işimi bitirmiş kaçmanın yollarını arıyordum. Kendine bir şey yapmasından korkuyordum.