Sabahın yarı ışıklı bir halinde koridorda ilerliyordum. Sınıfın önüne gelmeden kapının açık olmadığını anlamıştım. Ama nedense mutluydum. Çünkü o uzunca ödevi bitirmiştim.

gurubumuz kapının önünde dikilmişti. En yakın arkadaşımın yanına gittim sevgiliside yanındaydı. Sanırım beni ezik gördüğü için mutlu oluyordu.

Bir kaç dakika konuştuktan sonra eğer şu kızlara günaydın dersen sana öğlen döner ısmarlayacağım dedi.

Nevrim döndü o an. Bağırarak kızlara günaydın dedim ama sadece baktılar. Bu sefer saçımı taradım üstümü düzeltim.

Tekrar demem için beni zorladı. Ve arkalarından günaydın diye tekrar bağırdım. Bana döndüler ve gülümseyerek günaydın dediler.

Neye uğradığımı şaşırmıştım. Herkez küçük dilini yutmuştu. içimden sadce waaaawwwwww demekle yetindim.

Ne hikmetse kızlar önümden bana bakarak iki turdaha geçiyorlardıki bir 9.sınıf erkek gurubu tam geçerken onlarada günaydın diye seslendim.

Kızlar daha fazla etkileniyordu. Ve ardından daha puslu ama olsun birazdan aydınlanır elbet dedim.

Kızlar banabakarak tebesüm ettiler. işte buydu

Hikaye yazmaktan zevk alıyorum. Başlığımın tutması dilekleriyle

O gün sırf onları düşünerek resim bile çizemedim. O günü akıl sağlımı yerinde ayrılmayı başarmıştım. ilk defa bana biri günaydın diyordu.

Bir sonraki gün tekrar okula gittim gene atölye kapımız kilitliydi. Tam beklemeye başlamıştım ki gene o kızlar aynı dakikalarda yanımdan geçiyorlardıkı bu sefer aralarından kıvırcık kahve saçlı olan günaydın diyerek tebesüm etti. Bacaklarına kayıyordu gözüm etek giymişti. Bacak fetişim vardı fiziği çok iyiydi. Ama yüzü normaldi. Yanındaki kıza baktığımda çok güzel kızıl saçları ve yüzi vardı ama fiziği çok iyi diyemedim.

Saniyeler içinde bu düşüncelerden kurtulup. O anın verdiği duygularla özgüvenim tavan yapmıştı.

Ama hala gün puslu dedim ve gülmeye başladım. Oda arkadaşıykla durup ama birazdan aydınlanır dün demiştin ya dedi ve gülmeye başladı. Evet doğru ama şu an hava puslu dedim ve tebesüm ederek oradab uzaklaştı.

.çoooook mutlu olmuştum. Rn iyi arkadaşım felen vayy be sen neymişsin diyip diyip sırıtıyodu. dıbınakodumun hocası o anı bozdu. Laf attı

resimcireyiz koş bana çay kap gel

Resimcireyiz gibsin seni emi. Bütün güzel anı bozfun amk.

Yarın malesef cumaydı ve onu sabah göremiyecektim.

Matematik sınıfına doğru ilerledim.

O günü öyle bitirdim haftasonuda bişey olmadı. Herzamanki rutin şeyler.

Pazarteside sabahtan estetik dersimiz vardı. O sınıfa gittim bu sefer. Bidahaki günde felsefe vardı bu yüzden sabah onları gene görmedim

Sonunda çarşamba olmuştu.o gün bekledim bekledim ama gelen giden yok.

O günü küçük emrah gibi geçirdim. Ama neyseki meyveli yoğrdum vardı.

Bir tek o mutlu ediyordu beni.

Bir sonrqki gün tam umutlarım tükenmiştiki bu sefer tek başına uzaktan yürüyerek geliyordu.

Bana günaydın diyerek kaş köz işareti yaptı. Biraz uzaklaştıktan sonra peşine takıldım.

Beni bekliyordu tahmin etiğim gibi. Tam yanına yaklaştım ki bana bakıyordu aniden zil sesiyle irkildi. Sanırım çok heycanlıydı.

Bana günaydın diyerek neden seni tenefüslerde hiç görmüyorum dedi. işte o can alıcı soruyu sordu.

Cevap vreremedim. Sadece tebesüm ettim ve pancara dönmüştüm. Ateş gibi yanıyodum.

Sadece benim gitmem gerek dedim. Ama iyice utanmıştum. Yüzümdeki gğlümseme kaçmış yerini hüzün almıştı.

Up up up up up up up up up up up up

Up up up up up up up up up up up up up up up up up up up up up