1. 1.
    0
    rahat bir bebeklik geçirmemişim. tabii benden yana hiçbir sıkıntı yoktu. fakat doğduğumda tuncelide olmamız, ve terör olaylarının hat safhada olması, köyde doktor bulunamaması nedeniyle aşılarımın geciktirilmemesi için köyün ilçeye giden tek minibüsünde baba kucağında, 4 adet el bombasıyla aşı vurulmaya zütürülen bir bebekmişim.

    edit: @1 deki entrye caps ekleyim derken silindi. fazla bir şey yazmıyordu zaten. burdan başlamış olsun hikaye.
    ···
  1. 2.
    0
    maytap hakkımı türk şeysine devrediyorum aynı anda aynı şei yazmışız. tanık sizin.
    ···
  2. 3.
    0
    rahat bi bebeklik nedir sezeryanmisin gardas?
    ···
  3. 4.
    0
    zar zor büyütmüşler, tunceliden sonra adanaya gelmişiz. orda annemle babam boşanmışlar. tek çocuk olan ben yannan gibi ortada kalınca, tekrar birleşmeye karar vermişler. adananın genç hovardası olan babam(henüz 23 yaşında) ortada karı kız bırakmayan, geceleri diskoları kapatan, gündüzleri mesaide olan bir adam haline gelmiş.
    ···
  4. 5.
    0
    baban seni gibtimi onu söyle?
    ···
  5. 6.
    0
    yaş olmuş 7, tayin adanadan siirte çıkmış.. ilkokula başlama çağım gelmiş çatmış.. bizimkiler aralarında acaba ankaraya mı göndersek? orda mı başlasa çocuk demişler. ama sonuçta verilen karar benim ilkokula siirtte başlamam olmuş. hayata ilk sosyal adım siirtte 3-4-5 lerin aynı sınıfta okuduğı, 1-2 lerinse devir daim yaptığı sınıflarda gerçekleşmiş.
    ···
  6. 7.
    +1
    okula başladığım ilk gün sanki dün gibidir. annem ve babam elimden tutmuş, sırama kadar zütürmüşlerdi. okulda suluğu olup pabuçları parlayan tek çocuk olan şeftali sarısı saçlarıyla fink atan ben, etrafımı hayretle gözlemliyordum. herkes çok tuhaftı, herkes ayrı bir dünyaydı. annem babam beni sırada bırakıp giderlerken terkedilmiş hissiyle okulu birbirine katmış, okula 1 hafta geç başlayan sorunlu bir çocuk olmuştum.
    ···
  7. 8.
    0
    aradan biraz zaman geçti, okuluma alıştım. sınıfta türkçe bilmeyen birkaç arkadaş dışında diğerleriyle iyi diyaloglarım vardı. sınıftaki tek eğlence "kim kimi yatırıp öpecek" eğlencesiydi. 2 kişi iddialaşır, karşı karşıya gelir, birbirini yere yıkmaya çalışırlardı. ben oyundan her nekadar tırsarak uzak dursamda benide aralarına çekmişlerdi. ilk kapıştığım çocuk kolumu kırdı. 1 ay evde dallama gibi yattım
    ···
  8. 9.
    +1
    evde 1 ay yatarken okumayı annem söktürdü. yazmaya meyilliydim ama kullandığım sağ kolum kırıktı. sol kolu alıştırdık bizde. sol kolumla yazıda yazmaya başlamıştım. bu olayın bana en büyük artısı, iki kolumu aynı kabiliyetle kullanmam oldu. ve alçıyı aldırdım, tekrar döndüm okuluma.
    ···
  9. 10.
    0
    kolu kırdıktan sonra okula başladığım ilk gün herkes benimle taşak geçiyordu amk. bütün okula kolunu kırdırmayı başarmakla nam salmış adamdım. sınıf öğretmenim bile sanki gülecek gibi oluyordu. hissediyordum. iyi bir öc alıp, bu mallığın nirvanasından kendimi kurtarmam lazımdı.
    ···
  10. 11.
    0
    aşı günü geldi çattı. kolumu kıran bin, benden 3 sıra sonra olacaktı aşıyı. koluma o koca aşıyı geçirdiklerinde dünyaya ilk masum küfrümü etmiştim. dıbına koyayım bu nasıl bir acıydı? haa tamam. demek ki öc alma zamanı gelmiş çatmıştı.
    ···
  11. 12.
    0
    gözleri kolumu kıran bine diktim, o aşı olur olmaz gidecek koluna yumruk atacaktım. acıdan çırpınacaktı huur cocugu, çırpınsındı, hatta ölsündü umrumda değildi. artık gülmeyecekti kimse. gülünme sırası o bine gelecekti. evet evet, kesin yapmalıydım bunu. o binin canını fena yakmalıydım. aşıyı oldu, olurken zırladı. hemşire aşıyı bunun kolundan çeker çekmez o tarafa doğru koşmaya başladım, aşı olduğu yere çocuk zırlarken 7 yaşın verdiği zeus şimşeğiyşe yumruklar indirmeye başladım. herkes şaşkındı. öğretmenin bile eli ayağa dolanmıştı. bu süt çocuğu bu hareketi nasıl yapmıştı?
    ···
  12. 13.
    0
    öğretmen ayırırken sağlam tokat indirdi bana herkesin içinde. işte buna dayanamazdım. gibtirdim gittim eve kadar zırlayarak. babamı arattım anneme. dedim öğretmen dövdü. ağzıma ağzıma vurdu. tabi anne dayanamadı. aradı babayı. tuttu baba kolumdan, gittik okula.
    ···
  13. 14.
    0
    anlat panka dinliyoz
    ···
  14. 15.
    0
    askeri kamufulajların o zamanlar tabii bir değeri, bir haysiyeti vardı. okula babayla girdiğimde gurur duyuyordum onunla. kasıla kasıla bekliyordum o öğretmeni. hesabını soracaktı babam, belkide ağzını burnunu kıracaktı. kırsındı. hatta silahı çekip vursundu. dağıtsındı beynini. ama durum öyle olmadı. fransız edebiyatı aşığı babam gibko gibko cümleler kuruyor, beni iyice çileden çıkarıyordu. üstüne üstlük birde çingene hoca haklı çıktı. yine suçlu ben oldum. dünyanın ızdırabını gibmek istiyordum
    ···
  15. 16.
    0
    babayla eve dönüyorduk. ne ummuştum, bulduğum neydi. ben giderken öğretmeni pataklatmış olmanın verdiği huzurla dönmeyi planlarken eve, üstüne bide babadan azar yiyerek dönüyordum. hatanın bende olduğunu kayıtsız şartsız kabullenmek zorundaydım. en kısa bir başkaldırıda fransız edebiyatı aşığı kibar baba, başıma monarşizmin en büyük temsilcisi oluyordu. zoru banaydı dıbına koyayım. ne istiyordu benden. gitsin önce öğretmenin ağzını burnunu kırsın, sonra bana üstünlük taslasındı.
    ···
  16. 17.
    0
    reserved panpa dinliyoz
    ···
  17. 18.
    +2
    aradan daha da zaman geçti. babam gezmeye gidiyorum diye evden kamufulajlarla bir çıkıp, 2 hafta eve dönmüyordu. döndüğünde saçı sakala karışmış, üstü başı perişan bir adam ben senin babanım diyordu. hasgibtir lan ordan. benim babam sakallı değildi. olum operasyon diyordu. pkk diyordu. atatürk diyordu. ne diyordu bu adam dıbına koyim? ptt yararlı bir şey değil miydi?
    ···
  18. 19.
    +1
    gün geçmiyor'ki inci'de yeni bir hikaye daha çıkmasın bize'de okumak düşer...
    ···
  19. 20.
    +1
    @8 gibtir adanada disko kapatiyomus. amk bilmesek yiycez. sana abartarak anlatmis baban, adanada anca elini giber
    ···