Mehmet her sokağın, barikatın teker teker düşüşünü izliyor ve yardımcı olacak birşey düşünmeye çalışıyordu.Son birimin düşmesine az kalmıştı.Çaresiz 3 asker ve polis bir evin çatısına tırmanmaya çalışıyordu. Fakat mutasyonlular onlara yetişmek üzereydi ve zaman kazandırmamız lazımdı. Mehmet bir anda buldum diye bağırdı. Evde alkol olup olmadığını sordu. Alkol kullanmazdım fakat ev arkadaşım kullanırdı. Hemen Mehmet e verdim şişeyi. Mehmet molotof kokteyli yapacağını söyledi. Diğer malzemeleri de halletti. Elimizde 4 şişe vardı. Mehmet 2 tane benle Anıl birer tane şişe aldık. Fakat görüş açımız yetmiyordu. Merdivenlerden koşarak terasa çıkmaya başladık. Eğer kurtarırsak onları grubumuza katılırlardı ve dahada güçlenirdik.Son katıda çıkıyorduk.En önde Mehmet arkasında ben arkamda Anıl. Koşuyorduk.Bi anda bir hırlama sesi geldi ve terastan mutasyonlu çıktı. Bizim kapıcı ydı bu.Merdivenden tam çıkamadan Mehmet’in üstünde atladı. Hepimiz domino taşı gibi yuvarlanıyorduk. Elimizdeki şişelerden biri kırılmıştı ve yavaş ca alkol sızıyordu.

Mehmet üstünde mutasyonlu ile sonunda durabilmişti. Hızlı bir tekme ile onu üstünden attı ve kaldırıp apartman boşluğundan attı. Sonunda terasa varmıştık fakat mutasyon sürüsü varmak üzereydi. Hemen barikatın önüne ilk şişeyi yakıp molotofu attık. Barikatı yıkıp geçen sürü alev alıyor ve birbirleri üzerine düşmeleri işimize yarıyordu. Hemen sürünün tam ortasına ve en arkasına attık. Dikdörtgen bir alev kapanına almıştık sürüyü. Askerler şaşırmıştı fakat buna bile vakitleri yoktu. Hemen bir evin balkonuna tırmandılar ve ordanda o binanın terasına çıktılar. Hemen onlara doğru bağırdık ve bizi farkettiler. Telsizden ulaştık. Bize teşekkür ettiler. Onlara bizim olduğumuz binaya gelmelerini söyledik. Fakat tek geliş yolları diğer binalardan atlamaktı. Binalar arasında çok mesafe yoktu. Fakat arada 3 bina vardı.ilk önce çantalarını fırlattılar. Sonra kendileri sırayla atladı. Kimse düşmemişti fakat diğer binanın terasında 2 mutasyonlu vardı. Mermileri yoktu. Yine önce çantalarını attılar. Yardımcı olmamız lazımdı. Hemen Mehmet’in çantasından aldığım tabanca geldi aklıma. Belimi yokladım ve evet oradaydı. Varlığını unutmuştum.Çıkardım ve hemen nişan alıp ateşlemeye başladım. Mehmet kendi tabancasını elimde görünce sinirlendi fakat zamanı şimdi değildi.iyi bir nişancı değildim bu yüzden Mehmet hemen elimden aldı silahı ve mutasyonluların ikisinide vurdu. Artık aramızda bina yoktu.Önce çantalarını bize yolladılar. Sonra teker teker atladılar.ilk iki kişiyi tuttuk ve çektik. Sonuncu asker kalmıştı.Oda atlıyacakken mutasyonlulardan biri ayağını tuttu ve tam atlatacağı sırada kendine çekt. Asker baş aşağı sarkıyordu.Onu tutan tek şey mutasyonluydu bu yüzden vurursak terastan aşşağı düşecekti. Vurmassak ise yem olacaktı. Mutasyonlu bir yandan kendine doğru çekmeye başladı. Ayak bileğinden dizlerine kadar çekti ve baldırlarını ısırmaya başladı.Onu kurtaramazdık. Daha fazla acı çekmesi için silahı aldım ve kafasından vurdum.Hem bu sayede acı çekmeyecekti hemde mutasyona uğramadan ölecekti.

Sabah alarm sesinden önce kalkmıştım. Sanırım üstümdeki stres ve sorumluluk bana fazla gelmişti. Kimseyi uyandırmadan dışarı baktım. Hava yeni aydınlanmaya başlıyordu. Hazır erken uyanmışken karşı komşudan pikapın anahtarını almaya gideyim diye düşündüm. Apartman karanlık olduğu için el fenerini ve tabancamı aldım yanıma. Bıçakda aldım yanıma.Ev temizdi fakat ben yine de tedbirli olmak istemiştim.Eve girdim kapıyı açıp. Cesetten anahtarı arayıp buldum. Hızlıca çıktım, çok gerilmiştim. Karşı komşum hariç kimseyi tanımıyordum apartmanda. Sesler geliyordu ben daireme doğru yürürken. Yardım sesleriydi sanki bir kadının.
-Benden uzak dur gidin başımdan ne olur!
Ağlayarak defalarca aynı cümle yankılanıyor du.Korkumu yenip merak duygumla hareket ettim.Ne zaman merakıma yenik düşsem başıma kötü bir şey gelirdi.Bu beni korkutuyordu. Fakat korkan bir insan sınırlarını geçer, herşeyi yapabilir.
Sese yaklaştım 2.kattan geliyordu ses kapıya yaklaştım ve sesler netleşti. Hırıltı seside geliyordu.Bir şey kapıya dönüp dolaşıp tekrar vuruyordu. Apartmanda yankı yapmayacak şekilde kapıyı tıklattım.Ve hemen ardından sana yardımcı olabilirim dedim. Kız sanırım çok şaşırmıştı. Hani kötü beklediğiniz sınav sonucu yüksek gelir ya,hoca açıklarken kötü hissedersiniz fakat bı anda şaşırtıcı şekilde hoca yüksek notu okur tepki veremezsiniz. Cümlemi tekrarladım ve kız odama sıkıştım dedi.
-Bana iyi dinle şimdi. Odanda sert bir nesne bul.Bu bir sopa olabilir. Demir olabilir. kalın bir kitap olabilir. Bunu al ve sana dediğim zaman kapını aç yavaşça ve elindeki nesneyle etkisiz hale getir mutasyonluyu.
-Tamam ama hemen kapının dibinde nasıl açar açmaz vurayım.
-Kapıya vurarak ses çıkaracağım ve dikkatini çekeceğim. Kapiıya doğru yönelecek sende hemen onu arkasından çıkıp vuracaksın ve bana kapıyı açacaksın.
Tamam anladım lütfen ama lütfen kurtar beni.
Kapıya seslice vurmaya başlamıştım. Mutasyonlu kapıya doğru geliyordu. Sesinden ve ayaklarından anlamıştım.Tam o sırada şimdi dedim ve bir tak sesi geldi ardından yığılma. Kız hemen kapıyı açtı ve bana sarıldı teşekkür etti. Nefese kalmıştı. Bende heyecanlanmış ve gerilmiştim.Tam o sırada kız dengesini kaybetti ve yere düştü. Vurduğu aylak ölmemiş sadece yere düşmüştü. Bende o anlık durumla unutmuştum bakmayı. Aylak bileğinden kızı tutup çekiyordu.Tam ısıracakken, ağır çekime girmiştim sanki.Bir faaliyet de bulunmam gerektiğini kavramıştım tüm şoka rağmen. Belimden tabancayı çıkardım ve 2 el ateş ettim. Apartman bu sesle yankılandı. Kızı kaldırdım ve hemen bizim daireye koşmaya başladık. Silah sesi aylaklarda tepki uyandırmış. Bütün apartman ayaklanmıştı ve hırıltı sesleri yükselmişti. Apartman adım sesleri ile doluydu. Hemen daireye girdim ve bizimkileri uyanmış hazır buldum. Alarm çalalı 10 dakka olmuş beni bekliyorlardı. Görüntüden ne olduğu anlaşılıyordu. Hemen çabuk çıkmalıyız hepsi bize doğru geliyor dedim. Pencereden koşup baktım. Merdiven mutasyonlu doluydu ve apartman kapısından çıkmamız imkansızdı. Fakat pikap pencerenin altında park halindeydi. Hemen herkes 2 çanta sırtladı ve pencereden atlamamız gerektiği söyledim.Önce çantaları kırılmayacak şey dolu olanları pikabın üstüne attık. Mehmet arabayı sürecekti. Anahtarı aldı ve hemen atladı. Sokak ve apartman önündeki aylaklar onun üstüne gelmeden kapıyı açtı ve çalıştırdı. Anıl,Ben, Kerem atladık. Yukarda kız ve Halil kalmıştı. aykaklar arabaya yaklaşmış ön cama vuruyorlar dı.Cam kırılacak gibi gözüküyordu ve kız atladı.Onu tuttum ve oturttum. Araba tüpçü arabasına benziyordu. Mehmet arabayı çalıştırmak zorunda kalmıştı. Eger hareket etmezsek yem olacaktık. Halil çantasını attı.Tam atlayacağı sırada araba hareket etti ve Halil'i son anda Anıl'la kollarından tuttuk. Araba hareketlenmişti. Halil'i çekiyorduk fakat yamyamlar ayaklarından tutmuş çekiyorlardı. Biraz daha tutarsak ya ikiye ayrılacak yada bizide peşinden sürükleyecekti. Yapmak zorundaydık. Bıraktık ve Halil hayır diye acı bir çığlık attı ,sürünün ortasında kalmıştı.Biz ise Keremdeki haritayı açmış yola bakıyorduk.