Sınıfta havam olduğu için insanlar benim etrafımda toplanmaya başlardı. Sınıftaki ilk kutuplaşmayı ben yaratmıştım. Yandaşlarım oluşmaya başlamıştı. ibo ve Ensar tam yandaşımdı. Her zaman yanımda dolaşırlardı. Ödevlerimizi birlikte yapardık, birbirimizin evlerine gider gelirdik. Sınıf kavgalarında falan beni özellikle korumaya çalışırlardı. Benden ise aldıkları pek bir şey yoktu. Daha doğrusu ben öyle sanıyordum. Meğerse kendilerini kanıtlama çabasındaymış bunlar. Anlamam 2, 3 yılımı aldı.

Maddi durumumuz çok kötü olmasa da iyi sayılmazdı. Aileme asla “onda var niye bende yok” diye gidip ağlamazdım. Çünkü bilirdim ellerindeki tüm imkanları bizim için harcadıklarını. Bu yüzden elimdekiyle yetinmesini bildim. Aldığım haftada en fazla 1 tl idi. Onu da her hafta vermezlerdi. Şükür ben yine haftada bir gün de olsa kantinden bir şeyler alırdım. Alamayanlar da vardı. Onlar için çok üzülürdüm. Ne alıyorsam onlarla da paylaşırdım. Çünkü onların halinden anlıyordum.

O zamanlar kızların ne kadar adi varlıklar olduğunu görmüştüm ama pek umursamamıştım. Hayatımın kızlar açısından ilk başlangıcını yapmıştım. Ana sınıfında hoşlandığım kızla bir nevi sevgili gibiydik. Teneffüslerde dolaşırdık falan çok hoşuma giderdi. Tabi bunun dışında beni sevdiğini söyleyen kızlarda olmuştu ama ben onların hiçbirisine olumlu yanıt vermedim. Çünkü az da olsa fark ettim onlar benim kara kaşıma kara gözüme sevdalanmıyordu. Ben sınıfın en gözde çocuğuydum. Size tavsiye kızları etkilemek istiyorsanız bir şeyde en iyi olun. Zamanı ve ortamı gelince kızı bulursunuz.

Ailece okuyoruz. Seri yaz dıbına koydurtma.

Rez okuyabilirim

Kardeş lise son sınıf öğrencisiyim okul, dersane, ev üçlüsü arasında geçiyor hayatım vakit buldukça yazacağım merak etmeyin.

Okuyanlar yorum falan yazsın tek başıma olunca canım sıkılıyor.

Hayatımın en zevk aldığım zamanlarıydı diyebilirim size. Okul çok zevkli geliyordu. Çünkü sadece harfleri öğrenip sayıları tanıyorduk. 16 sayfacık olan kitaplar okuyor mutlu sonlarla hayatı öğreniyorduk. Ama hayat mutlu sonları sevmez ki... Hayat hep mutluluğunuzun arkasına bir şeyler saklar ve onlar sizi mutsuz eder. Aslında hepsi eşit süre alır hayatınızda. Ama mutluluğun kıymetini bilmediğimiz için hep mutsuzluklar dikkatimizi çeker.

rezerve okuyom panpa

reserved 18

Sonraki dersim boş 2, 3 tane entry girerim

O zamanlardan hatırladığım ve hiç unutmadığım en komik olaylardan birisi aşı günüydü.

Sınıfa hemşireler girdi liste sırasına göre aşı yapıyorlardı. Ama herkes korkuyordu. Sıra bana geldi. Ben bakarsam daha çok korkacaktım. Bu yüzden yanımdaki kızla sohbet etmeye başladım. Hemşire bana kolunu uzat dediğinde uzattım ve geri kıza bakmaya başladım. Hemşirenin kendini kasma demesiyle irkildim. Hemşire aşıyı yapmış kolumu kapatmıştı. Sınıftaki herkes şok olmuştu. Çünkü gık çıkarmamıştım. Kız bana dönüp "Acımadı mı hiç?" diye sordu. Acıdı dıbına koyim acıdı ama belli etmeyeceğiz ya hemen "Yok ya fark etmedim bile" dedim. Oysa o metal girdiğinde canınız kısa süreliğine olsa da yanar. Daha doğrusu o yaşta yanar.

Neyse asıl komik olan ve o günü unutturmayan şey Ertuğrul adında bir çocuğun aşı olmaktan kaçması oldu. Çocuk çok ufak tefekti. Masaların altından geçiyor hızlıca kaçıyor falan... En son hoca tuttu bunu 2 hemşire kollarını hoca ayaklarından tutuyor ama bu hala sabit durmuyor. En son bir hemşire 15 dakika uğraşsa da iğneyi batırdı. Yazık çocuğun attığı çığlıkları hala unutmam.

Aşı olduğumuz için okuldan çıktık. Eve gittim ve Fate Of The Dragon oynadım saatlerce...

Tabi bunlar yaşanırken bir yandan da Sinanla birlikte akşamları sokakta oynardık. Abilerle yaptığımız maçlarda az mı canımız yandı. Pis burunu dayayıp yüzümüzü biçerlerdi. Ama olsun ben bundan şikayetçi değilim. Çünkü onlar iyi oynuyordu. Daha doğrusu biz öyle zannediyorduk.

Sokakta oynarken yapmayı en çok sevdiğim şey birilerini dışlamak oluyordu. Karşı komşumuzun çocuğunu ve karşı apartmandan bir kızı hep dışlardık. Bunlar da huur çocukluğu yapmak için saklambaçta yerlerimizi falan söylerlerdi. Sonra aşağı geldiklerinde döverdik. Tabiki kızı biz dövmüyorduk. Sinanın ablası ve bizim alt komşunun kızı dövüyordu. Sinan, ablası, alt komşunun kızı ve ben oyunları yöneten 4 kişiydik. Hatta bizim olmadığımız oyun oynanmazdı. Neden bilmiyorum ama herkes bizimle oynamak isterdi. Değişik bir şey de yapmıyorduk. Sadece her çocuk gibi hayal güçlerimizi kullanıyorduk.

Rezervasyon

Biraz da hızlı yazmaya çalış be birader

O zamanlar kış çok güzel geçerdi. Daha doğrusu biz çok güzel geçirirdik. Hayatımın ilk sömestır tatilinde kar vardı. Apartmandaki tüm çocuklar evimizin arkasındaki parkta toplanmış takım oluşturuyorduk. Büyük bir takım oluşmuştu. 5 e 5 kar topu savaşı. Herkesin bölgesi belirli bir çimlik alandı. ilk 30 dakika barikat ve cephane yapmakla geçirdik. 30 dakika bittiğinde savaş başlamıştı. Sinan ile birlikte yaptığımız barikatın arkasından millete saldırıyorduk. En son herkes yorulunca ateşkes ilan ettik. Sonra birleşip büyük bir kardan adam yaptık. Kimi zeytin için, kimi havuç için, kimi atkı için, kimisi de süpürge için evlere dağıldık. Geldik ve son dokunuşları yaptık. Süpürge biraz hayalimdeki gibi olmasa da yine de kardan adamımız çok güzeldi.

hacı çok yavaş yazıyon be

reserved 21

ee bitti mi aq