biz ölsek de hikayemiz kalsın

Daha sonra kayıt için pederle gittik. ilk defa yaşadığım şehirden dışarı çıkıyordum. hatta bırak şehri ilçeden bile 2 defa mı ne dışarı çıkmıştım. okul yeni açılmış henüz kendi binaları bile yok. Halk eğitimin eski binasını kullanıyorlardı. Okulu gezelim dedik ama ortada okul yok. Bizim sınıfın yanın da dikiş nakış kursu, dikiş makineleri. Üst katta arıcılık kursu, arı kovanları. Sınıflar da tahta falan hiç bir şey yok. Sadece kaydımı yapan kel bir okul müdürü. Kayıt olup, alacağımız kılık kıyafeti de öğrendikten sonra sıra geldi kalacak yeri ayarlamaya. ilçe de iki tane yurt var. Birisi süleymancıların, diğeri nurcuların. Ben tabi ikisinin de ne olduğu hiç bilmiyorum. Köyden kurtulmuşum nerede olsa orada kalırım. ilk nurcuların yurdunu gezdik. Türkiye de ne kadar yurtları varsa gezin hepsinin şekli, eşyaları, oda planları, düzenleri aynıdır. Yurt güzel gözüktü gözüme de. Birde hemşehri çıktı orada yurt çalışanıymış. Diğer yurdu hiç gezmeden oraya kayıt yaptırıp tekrar memlekete döndük.

Okulun ilk günü peder beni yurda bırakıp gitti. Evden ilk ayrılanlar bilir o sıkıntıyı. Ne kadar sevmesen etmesen de için burkulur. Lise kıyafetleri giyip okula gittim öğleden sonra. okul yeni açılmış 35 kişi kayıt yaptırmış. 2 sınıf var. yanda dikiş kursu. üst katta arıcılık kursu. 13 bin nüfuzlu bir ilçeydi lisenin olduğu yer. O ilçeden bizim okulu kazanan herkes birbirini tanıyor. Beraber dolaşıyor, beraber oturuyor...

Okulun üçte ikisi bizim yurtta kaldığı için biz daha kalabalıktık tabi; ama daha kimse birbirini tanımıyordu. ben hemen iki tane Sivaslı bulmuştum hemşehrilerim ile kaynaşmıştık. Okula girer girer girmez de kızlara bakmaya başlamıştım. Cemaatte kaldığımın farkında değilim henüz. cemaatte kalınca olmuyormuş yasakmış onu sonradan öğrendik. 35 kişi 20 erkek kalan kızların da 2 si falan iyi gibi.

Yurda son giriş ikindi 4. okuldan çıkıp yurda anca yetişiyoruz. herkesin başın da gurup abisi var. yoklama alıp yurt müdürüne rapor ederler her gün. Yani öyle gözden kaçmak falan zor. ilk bir yıl gayet güzel gitmişti her şey. yurda alışmıştım çoktan namazlara gitmek falan da çok hoşuma giderdi. deli gibi kitap okurdum. Risale ile pırlanta serisini(hoca efendinin yazdığı kitaplar) sadece onlar verince okurdum. Kalan zamanlar da kendim kitap alırdım onları okurdum.Hem cep telefonum falan yoktu olsa bile yurtta zaten cep telefonu yasaktı. televizyon izlemek yasaktı. Ders çalışmak, kitap okumak birde halı saha maçları. başka yapacak bir şey yoktu.
bu sayede derslerim çok iyiydi. Okula son sıralar da girmeme rağmen durumum baya iyiydi. notları en iyi 3 öğrenci arasındaydım. Bir yılım pilavlı, istişare, tesbihat, cemaat sprileri, şakirt aşağı, şakirt yukarı, hoca efendi vaazları, kitapları falan geçti gitti. Her dediklerini yapardım okuldan öğrenci getirirdim yurda, yurtta ki sorunlu şakirtler ile ilgilenirdim. Hem okul da hem yurtta göz bebeği olduk.

Edit: risaleler said nursinin yazdığı kitaplardı. dili ağır kelimeleri farsça arapça kökenli. lemalar, şualar, sözler.

pırlanta serisi ise hoca efendinin yazdığı kitaplardı. prizma, asrın getirdiği tereddütler falan.

reserved panpa

. risale ile pırlanta serisini özet geçermisin

köye yolculuk zamanı gelmişti. benim için tatil okul olduğu zamanlardı. köyde koyunlarımız vardı. her gün otlatılması lazım. güneşin altında ot yemeyeceği için havanın serin olduğu saatlerde yani gece 04:00 -09:00 arası. akşamda 18:00-00:00 gibi onları dağa zütürmemiz lazım. okulda olunca ne güzel sabah 7 kadar uyuyorsun. dersler zaten rahat. köyde herkes tanır bir birini gören soruyor. Ne yapıyorsun okulda? nerede kalıysun?

cemaatte yurdun da kaldığımı her sorana seve söylerdim. Köyde milletin bakışları parlardı benim orada kaldığımı duyunca. ilk sene kimseyle sıkı bir arkadaşlığım olmamıştı. Ne arayan vardı ne soran beni. Sadece cemaatteki abiler arardı. Benim kara kaşa kara göze hasta değil tabi. ilerde ilçede reklamı olacak benden baya umutlular. okulların açılması yaklaştı. Benim köyde felahım gibildi tabi 3 ay eşek gibi çalıştık. son günler umurumda değil ama az kaldı diyorum rahata kavuşmaya. Cemaatten aradılar bizim yurda ne zaman gelirsin falan konuştuk. Bana böyle sahip çıkıyorlar ben mutluluktan uçuyorum tabi.

ilginç bir hikaye , okudum şimdiye kadar yazdıklarını.

Lise 2ye geçtiğimizde artık toyluğumuzu da geçmeye başlamıştı. Geçen sene bizden büyükler vardı onlar da gitmişti. bizden küçükler çömler gelmişti. Artık daha rahattı yurt. halı saha maçlarını biz ayarlayacaktık, yemekhane de istediğimiz yere oturacaktık, banyo sırasında kimse sıramızı almayacaktı. bir de yeni yılda ilgimi çeken bir şey sadece anadolu lisesi öğrencilerini almaya başlamışlardı. üç beş tane de tanıdıkların çocukları vardı diğer okullardan.
okulun kontenjanı artmıştı ama okul kötü olduğu için yine az öğrenci gelmişti bizim okula. Geçen sene ki öğrencilerinden de okulu bırakan olmuştu. kontenjanı dolduramadılar. Bizim yurda yeni gelen öğrenciler bize abi derdi. Ben kimseye karışmazdım genelde millet zorlardı ama. hatta beni rahatsız ederdi onların utana sıkıla tanımadıkları bana abi demeleri. odalar 4 kişilikti 3 tane çöm 1 tane büyük. Bizim çömler iyi çocuklardı Allah'dan. Kendi kalacağın kişiyi seçememek cemaat yurtların da en büyük sıkıntılarımdan biri olmuştur hep. Odada ki 3 çömden ben sorumluymuşum. iyi dedim tabi hemen seve seve abilik ederiz biz sıkıntı çektik çocuklar çekmesin yardımcı oluruz dertlerini dinleriz ederiz. Bir haftada bizim odadakiler peşimden ayrılmamaya başladılar. Bizi ilk sene baya ezmişlerdi yurtta o yüzden ben yaşıtlarından bile daha saygılıydım bunlara. yeni yıl da gayet güzel başlamıştı. Bizim okula yeni geçiş yapan bir çocuk vardı. Sivaslı dediler koştum hemen yanına gidip tanıştım. Beraber okula gittik o TM bölümünü tercih etmiş bende sayısal tercih etmiştim. ayrı sınıflardaydık da bu çocuk en iyi arkadaşım oldu her zaman.

hadi bakalım panps.
reserved.

rezerved ölürsün falan.

Cemaatte baya gözde olmuşum ikinci yılda. etüd başkanı da ben olmuştum. Milleti ben toplar ben bırakırdım. Esnaf toplantıları olduğu gün onların yanında dururdum. Çaylarını falan verirdim su falan dağıtırdım. Esnaf abiler dediğim yurda yardım yapan elemanlar. Kimi fırıncı, kimi marketçi, öğretmen, doktor bir sürü insan. yurda kim yardım yaparsa bizimkiler alış verişi oradan yapardı. Okuldan hocalarımız da gelirdi bazen bu toplantılara. cemaatte istişare derler bu toplantılara. bazen bizi evlerine davet ederlerdi yemeğe. yemeği yer risale okurduk, namaz kılardık falan.

Ben burada herkesin samimiyetine inanırdım en başta. sonradan düşündüm fırıncı yurda 1.500 tl yardım etse diyelim. biz bir yıl boyunca ekmeği oradan alırdık. Adam verdiğinin daha fazlasını alırdı.

Bu esnaf abileri zaman gazetesine, sızıntı dergisine üye falan yaparlardı. bizi de üye yaparlardı. tiraj artırmak için herkesi abone yaparlardı. bu zorunlu olan bir şeydi baya üzerine gelirlerdi üye olmak istemeyenin.

O sıralar yurda yeni gelen sivaslı ile ilgilenmemi istemişlerdi benden. çocuk namazlara falan gelmiyormuş gurup abisi ile tartışıyormuş. böyle şeyleri konuşacağımız zaman herkesten habersiz konuşurduk. beni gece yataktan kaldırır zütürürlerdi. yada haber verirlerdi uyumazdık. çocuğun adı ramazandı. rmazan ile benim aram zaten iyiydi o yüzden benim ilgilenmemi istediler. Ramazanın ben çoğu şeyini bilirdim. Küçükken annesi vefat etmişti. babasının ticari bir hyundai arabası vardı. onunla gezer çevre illerde halı battaniye satardı. bizim yanımızı da uğrardı çalışırken. 2 tane küçük kardeşi vardı. hepsini babannesi büyütmüştü. Annesiz büyümek gerçekten çok zormuş. ben bu çocukta görmüş anlamıştım bunu. çocuk çok nazlıydı bende onu hiç üzmek istemezdim. yurttan kaçalım derdi kaçardık. yemeklere falan beraber giderdik. okuda ortak hocanın derslerine beraber çalışırdık. Memlekete hep aynı gün gider yine beraber dönerdik.

yurt yemekhanesi tam faciaydı ama yine de diğer yurtlara bakarsan en kral yurt bizimkiydi. Ekmekleri bayat verirdi çok yemeyelim diye. Yemek kötü çıktığı zamanlar abiler iner yemek yerdi biz açlıktan kıvranırdık. elbise dolabımız da chokella falan olurdu ekmekle onu yerdik. yada ketçap yerdik ekmek arası. Yada memleketten yeni gelen birinin dolabına dalcınırdık.

ikinci sınıfta abim kullandığı telefonu bana vermişti. Artık telefonum vardı. Melodi falan yüklerdim ona. Okulda zaten çoğu kişi de vardı telefon. Bir bizde olmazdı böyle şeyler. Böyle şeylerle hiç işimiz olmazdı. Msn adresim falan yoktu sınıftakiler dalga geçerdi yok deyince.

kaç cilt?

ya tutarsa

reserved

ramazan ile birlikte bende internet kafeye falan gitmeye başlamıştım. msn telefon okulda ki kızlarla baya haşir neşir olmaya başlamıştım. Bir de arada sigara içerdik.

offf acıklı bi şeye benziyo lan. darlandım

Bizim sınıftan bir kız deniz ismi mesaj atmaya başladı bana. O zamanlar avea 100 sms verirdi aylık. bir ay bize yeterdi arttığı bile olurdu. her mesaj dolu dolu giderdi taktan muhabbette olmazdı bu sayede. Benim okul da herhangi bir kıza karşı en ufak bir ilgim olmamıştı iki yılda. liseliler hep bir birine sevgili olma teklifi ederdi herkes bilir okulda en moda şeylerden biri. Ona o bakmış, bu na bu bakmış, yok senin kime bakman ayıp olurmuş.
Benim başka başka dertlerim var hem kızları da çok beğenemedik. gurbetteyiz, yurttan sıkıldım. küçüğüz de daha amk. oranın halkı da bizi bunalttı. nerede tek yakalasa şerefsizler bize bulaşırdı. okulumuz meslek lisesi ile yan yanaydı. her gün kavga.

2. yılın sonuna yaklaşmıştık. mayıs ayıydı sanırım. ben bursluluk sınavına girecektim. ile gitmemiz gerekiyordu. arkadaşım ufuk vardı o da merkezden gelmişti. onunla beraber gittik onların evinde kalacaktık.