biz ölsek de hikayemiz kalsın

Daha sonra kayıt için pederle gittik. ilk defa yaşadığım şehirden dışarı çıkıyordum. hatta bırak şehri ilçeden bile 2 defa mı ne dışarı çıkmıştım. okul yeni açılmış henüz kendi binaları bile yok. Halk eğitimin eski binasını kullanıyorlardı. Okulu gezelim dedik ama ortada okul yok. Bizim sınıfın yanın da dikiş nakış kursu, dikiş makineleri. Üst katta arıcılık kursu, arı kovanları. Sınıflar da tahta falan hiç bir şey yok. Sadece kaydımı yapan kel bir okul müdürü. Kayıt olup, alacağımız kılık kıyafeti de öğrendikten sonra sıra geldi kalacak yeri ayarlamaya. ilçe de iki tane yurt var. Birisi süleymancıların, diğeri nurcuların. Ben tabi ikisinin de ne olduğu hiç bilmiyorum. Köyden kurtulmuşum nerede olsa orada kalırım. ilk nurcuların yurdunu gezdik. Türkiye de ne kadar yurtları varsa gezin hepsinin şekli, eşyaları, oda planları, düzenleri aynıdır. Yurt güzel gözüktü gözüme de. Birde hemşehri çıktı orada yurt çalışanıymış. Diğer yurdu hiç gezmeden oraya kayıt yaptırıp tekrar memlekete döndük.

Beyler ben köyde doğdum. Köy hayatı biraz farklıdır. hayatım da hiç tatil yapmadım mesela. sürekli iş olur. Her gün sabah erkenden uyanırsın. Köyde iş hiç bitmez. kış gelince de zaten okulla uğraşırsın. En zor olan şey ise okulla beraber işleri yürütmektir. iyi bir eğitim almak zordur gerçekten. çok şanslı olman gerek. Aileniz de size önderlik edecek okumuş adam lazım. bizim sınava girdiğimiz zamanlar oks sınavı vardı. Bu sınava girmek için sabah erkenden kalkıp şehir merkezine 2 saat yolculuk etmiştik. Çok abarttığı düşünürdüm bu konuyu ama daha en başından başlıyordu sorunlar. millet sabah 8 de kalkıp anne babasıyla sınava giderken biz onlardan 2 saat erken kalkmak zorundaydık. Kazanamazsam endüstri meslek lisesi veya düz liseye göndereceklerdi. Senin ne düşündüğünü pek dinlemezler. sınavdan gelip köyde hemen çalışmaya gitmiştim. Sınav açıklanmadan önce bizimkiler beni düz liseye göndermeye karar vermişlerdi bile. Ama sınav açıklandığında bizim ilçeye yakın, o şehrin en kötü anadolu lisesini tutmuştu puanım.

Okulun ilk günü peder beni yurda bırakıp gitti. Evden ilk ayrılanlar bilir o sıkıntıyı. Ne kadar sevmesen etmesen de için burkulur. Lise kıyafetleri giyip okula gittim öğleden sonra. okul yeni açılmış 35 kişi kayıt yaptırmış. 2 sınıf var. yanda dikiş kursu. üst katta arıcılık kursu. 13 bin nüfuzlu bir ilçeydi lisenin olduğu yer. O ilçeden bizim okulu kazanan herkes birbirini tanıyor. Beraber dolaşıyor, beraber oturuyor...

Yurda son giriş ikindi 4. okuldan çıkıp yurda anca yetişiyoruz. herkesin başın da gurup abisi var. yoklama alıp yurt müdürüne rapor ederler her gün. Yani öyle gözden kaçmak falan zor. ilk bir yıl gayet güzel gitmişti her şey. yurda alışmıştım çoktan namazlara gitmek falan da çok hoşuma giderdi. deli gibi kitap okurdum. Risale ile pırlanta serisini(hoca efendinin yazdığı kitaplar) sadece onlar verince okurdum. Kalan zamanlar da kendim kitap alırdım onları okurdum.Hem cep telefonum falan yoktu olsa bile yurtta zaten cep telefonu yasaktı. televizyon izlemek yasaktı. Ders çalışmak, kitap okumak birde halı saha maçları. başka yapacak bir şey yoktu.
bu sayede derslerim çok iyiydi. Okula son sıralar da girmeme rağmen durumum baya iyiydi. notları en iyi 3 öğrenci arasındaydım. Bir yılım pilavlı, istişare, tesbihat, cemaat sprileri, şakirt aşağı, şakirt yukarı, hoca efendi vaazları, kitapları falan geçti gitti. Her dediklerini yapardım okuldan öğrenci getirirdim yurda, yurtta ki sorunlu şakirtler ile ilgilenirdim. Hem okul da hem yurtta göz bebeği olduk.

Edit: risaleler said nursinin yazdığı kitaplardı. dili ağır kelimeleri farsça arapça kökenli. lemalar, şualar, sözler.

pırlanta serisi ise hoca efendinin yazdığı kitaplardı. prizma, asrın getirdiği tereddütler falan.

anlatacağın hikayeyi gibeyim amk kekosu ya sen git köyde çobanlık yap amk

Cemaatte baya gözde olmuşum ikinci yılda. etüd başkanı da ben olmuştum. Milleti ben toplar ben bırakırdım. Esnaf toplantıları olduğu gün onların yanında dururdum. Çaylarını falan verirdim su falan dağıtırdım. Esnaf abiler dediğim yurda yardım yapan elemanlar. Kimi fırıncı, kimi marketçi, öğretmen, doktor bir sürü insan. yurda kim yardım yaparsa bizimkiler alış verişi oradan yapardı. Okuldan hocalarımız da gelirdi bazen bu toplantılara. cemaatte istişare derler bu toplantılara. bazen bizi evlerine davet ederlerdi yemeğe. yemeği yer risale okurduk, namaz kılardık falan.

Ben burada herkesin samimiyetine inanırdım en başta. sonradan düşündüm fırıncı yurda 1.500 tl yardım etse diyelim. biz bir yıl boyunca ekmeği oradan alırdık. Adam verdiğinin daha fazlasını alırdı.

Bu esnaf abileri zaman gazetesine, sızıntı dergisine üye falan yaparlardı. bizi de üye yaparlardı. tiraj artırmak için herkesi abone yaparlardı. bu zorunlu olan bir şeydi baya üzerine gelirlerdi üye olmak istemeyenin.

rezerved ölürsün falan.

cemaate söyleseydin bi bedduaya perte çıkardı kız panpa okuyom az hızlı
reserved

Okulun üçte ikisi bizim yurtta kaldığı için biz daha kalabalıktık tabi; ama daha kimse birbirini tanımıyordu. ben hemen iki tane Sivaslı bulmuştum hemşehrilerim ile kaynaşmıştık. Okula girer girer girmez de kızlara bakmaya başlamıştım. Cemaatte kaldığımın farkında değilim henüz. cemaatte kalınca olmuyormuş yasakmış onu sonradan öğrendik. 35 kişi 20 erkek kalan kızların da 2 si falan iyi gibi.

okuyoruz devam

http://www.youtube.com/watch?v=RDD81bElwyw
buyrun

devam et panpiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

reserved okurum bir ara

rezerved panpa devam cemeat hikayesi was hiyır

bizim ilçede otobüs beklerken denize mesaj attım seni görmeye geliyorum diye. mesaj gelmedi bir saat falan. işi vardır dedim bekledim. Hemde benim arkadaşlara mesaj attım geliyorum görüşelim diye kimseden cevap gelmedi. bir arkadaşım da tatile çıkmış orada değilmiş.

rezerved

okumuycam ama entrim bulunsun maybe okurum

rezerved

sdsdsdsd

gibtir git lan köylü