bu başlıkta herkes kendinden bir şeylr bulacak

rezerved sonra okurum

burda kısa bi ara verip geçmişle o günler arasında köprü kurmam gerekiyor. aile sevgisinden yoksun başarısızlık yeteneğini kazanmış, çocukluk gelişimi desteklenmeyen aşağılık pgibolojisiyle normal insanlarla özellikle de kızlarla iletişim kuramayan yetersizlik hissini sonuna kadar yaşayan bi adamdım. insanların uyuşturucu içip birbirlerini öldürdüğü mekanlardan çıkıp bugünkü noktaya nasıl geldiğimi hala anlayabilmiş değilim. bunda kendi çabamın da yeri muhakkak ki çok fazla. ama imkansız değildi.
ben insanlar arasına çıktığımda çırılçıplaktım. üzerimde elbisem vardı ama içim üşüyordu. savaşın ortasında gibi bi şey de değildi. cepheler yok. düşman her yerde evde okulda otobüste. bazen beyninin içinde. kendim mücadele ettim kendim anladım yaşamın bizzat içindeydim. kimsenin yardımı olmadı. ezildiğim de oldu dayak yediğimde gibtiğim de. boyun eğmemesini bildim. belki mizaçtır ama kendi işimi kendim görürüm ben. ortaokulda bana gülen benimle dalga geçen huurları verse gibmeyecek düzeydeyim. fakire fukaraya gibtiririz.

rezerved

reserved

@88 tamam panpa ayarlarım.

anlat kendi yazıların için link ver ama yoksa okumam

ayrılmadan önce aynen bu tavırlarla ona yaklaştım. çok arzulu istekli gibi göründüm başlarda. sürprizler yapıp halinden anladığımı belli ediyordum. yapamayacağı mesajını attığı akşam kestirip atınca bu kızda "benle çok ilgileniyordu bu kadar kızdı ve kestirip attı acaba bende de mi bi hata vardı" düşüncesi oluşmaya başlamıştı bile. o anı size çaktırmaz ama ruhani ve manevi aleminde çokta yelkenleri suya indirmiş ve sizden gelecek hareketi beklemeye başlamıştır. kızla ilgilenirken temel felsefem şuydu: bu akşam sevişecek lakin yarın ayrılacakmış gibi davran. bu fikrin bana sağladığı fayda şu idi: sevişme isteği ve onu elde etme arzusu beni birlikte olmaya zorluyordu o gün. ama akşam gidince ertesi gün onun olmayacağına alıştırdım kendimi. rahat olun 1 2 haftada alışıyorsunuz. işte ilgilenin ama belli etmeyinin tam karşılığı budur. onla yarınlı hayaller kurarsan gibi tuttun adamım. onsuz yarının hayallerini kuracaksın.

devam ediyorum.
kurnazlık part-1

bu kızın tavırları üzerine kafa yordum. nette benim şimdiki halimin 2007 versiyonu bi taşaklının sözlerine kulak verdim. konuşmalarından beni denemek istediği sonucunu çıkardım. umursamaz olun dediğimi hatırlıyorsunuz. bu umursamazlık her anlamda mutlak bi umursamazlık mı? gerçek umursamazlık var mıdır? kant bu konuda ne demiştir? burda felsefi yeteneklerimizi konuşturuyoruz. umursamaz ve rahat olduğum noktalar onun beni yönetmeye çalıştığı anlardı. bunlardan ustalıkla sıyrılmanın yolunu keşfettim. ikinci keşfettiğim nokta beklemediği anlarda ilgilenmem oldu. benimle bir şey yapmak istediği veya beni çağırdığı zamanlarda çok istediğimi ancak arkadaşlarımla vakit geçirmem gerektiğini söylüyor veya öyle olmasa bile yalan söyleyerek olayın gidişatını kendi yönüme çevirmesini beceriyordum. bu sürekli bi çaba olmamalı atıyorum. bi kere çağırdı gitmediniz ikinci de gitmediniz. lakin üçüncü de gitmelisiniz. sonrasında ilk çağırdığında gidin ki sizin ne zaman geleceğinizi kestiremesin. o sayede sizi çağırma isteği hep canlı kalır. siz istediğiniz vakit de gelmeye daha istekli olur.

beyler okuyan vardır umarım. boşa kürek çekmeyelim.

bu arada birini umursamamak kadar rahat bi tavır yok. herkes hayatında en az bir defa yapmalı. bi kıza açıldınız olmuyor mu gibtir edin. biri sizi terk mi etti. gibtir edin gitsin. mesaj atmayın. gururlu erkek her zaman zor avdır arzulanır. düşünsenize kıçı kırık bi amlı olmadan yaşayabiliyorsunuz. oysa o sizi kendine bağlı sanıyordu. hatta sizi değiştirdiğini bile düşünmüştür. tıpkı doğada yalnız yaşayan tarzan gibi. ona ihtiyacınız yok. erkek zaten doğası gereği güçlüdür. kadın gelir onu evcilleştirir. o evcil halinle kalırsan tekmeyi yersin. yine çetin olacaksın erkek gibi davranacaksın. böyle davranmaktan kastım sert olmak, kavgacı tutum sergilemek değil.. erkek nasıl davranacağını bilirse karıyı öyle bi giber ki yüzyıllarca izi kalır. yolunu yorddıbını bileceksin. biraz ilerde amlılara uyguladığım akıl almaz kurnazlıklardan bahsedeceğim.

aradan 3 gün geçti. mesaj atmıyordum. azgınlığım tuttu. kalkan gibin imanı olmaz derler. hakkaten de öyledir. iyi akşamlar mesajı attım 4. gün. aynı şekilde cevap verdi. muhabbet etmedik. günler geçiyor tık yok. 6. günün şafak vakti demeyeceğim akşam vakti mesaj geldi. ben yapamayacağım. benim öyle biri olmadığını biliyordun. beni zorladın gibisinden. önce sen bilirsin dedim. sonra bu kadar kolaydı demek diye cevap verdi. ben de alttan aldım biraz niyetim o değil. insan sevdiğini öpmek ister öptüm ben de ayağı çekiyorum ki ürkmesin. biraz muhabbetten sonra artık dayanamadım olmazsa olmaz dedim. kestirip attım. cevap atmadım. okulda falan arada karşılaşıyorduk olay selamlaşmadan ibaretti. üniversitenin hızlı çocuğu ben o anlarda duygusallaşmış olmalıyım ki yeni avının peşine düşmüş vaziyette buldum kendimi. ben büyük gögüs severim. sınıfta da çıkmak istemediğim ama gibişken bi gizil yönü olduğunu keşfettiğim kıza yanaştım. cep numarasını buldum muhabbeti ilerlettim.

Devam et panpa hadi bekliyoruz

burda söylemem gereken bi husus var kızı öperken ve ısırırken olayın zevkinde değildim başlarda. amacım kıza nasıl haz vereceğimi deneme yanılmayla öğrenmekti. fazla canını acıtmamaya çalışarak yavaş hareketlerde bulundum. dudağımın değdiği yerleri hissetmeye ve ne yaptığımı anlamaya çalıştım. bu heyecanı bir kenara atmamı ve rahat olmamı sağlıyordu.

eve gidip gelmeler birlikte sergilere gitmeler falan çoğaldı. ben umursamıyorum. en kısa yoldan kızı yeme planlarını kuruyorum. ama daha önce gibme gibi bi tecrübem olmadığından tereddütteyim. kız sevişme canlısı ama bazı prensipleri var belli. o yüzden ağırdan alıyor. bunu giblemiyorum tabi ben. sarılıyorum falan filan. yine dışarı çıktığımız günlerin birinde şehrin en büyük gezinti alanında dolaşıyorduk. oturduk ben bunun dizine yattım. saçımla oynamasını istedim. hafif titreme efektleri veriyorum ki kız etkilendiğimi sansın. elini yüzünü öpmeye başladım. biri geçiyordu bıraktım. sonra ıslandığını farkettiğim kadınlık noktasına doğru başımı uzattın. rahatım yerindeydi. arada başımı bastırıyordum ki iyice tav olsun diye. ben bastırdıkça başımı elleriyle sarmaya başladı. bu tava geldi gidelim dedim. eve giderken dayanamadım bunu ıssız bi yere kıstırdım. boynundan emmeye başladım, hafif ısırıklarla, göğüslerine doğru ilerledim. gıkını çıkarmadı. belli ki o da istiyordu. yeter bu kadar eve gitmeliyim narası çekti. ısrar etmedim. eve bıraktım.

buna o kadar dedim evdeki kızlara bir şey söyleme diye. söz verdirdim. sen git hemen duyur amk. daha sonra o evdeki kızlardan birinin daha benden hoşlandığını duydum. kız benleyken kitleniyordu zaten. o orda sevinirken öteki kız eli mahkum üzülüyordu. bunu duyunca iyice kızdım. 1 2 gün konuşmadım. ertesi gün genç kızların eniştesi olmuştum. muhabbet gırla. ama kıza mesaj atmıyorum. söz verdiği halde gitmiş söylemiş kevaşe. benle ilgilenmiyorsun. niye yazmıyorsun gibisinden mesajlar atıyor. işim var deyip kestiriyorum. ananski ne güzel bi duygu lan. kızların hep bize yaptığı taku ben ona yapıyordum. acayip zütüm kalktı anlayacağınız. bunu azarlıyordum niye hemen söyledin diye. kızmamın sebebi öteki kızla da planlarım olması. threesome gibi bir şey değil tabi. bi türevi.

gün baymaya yeltenmiş güneş tepelerin ardına saklanmışken yanıma geldi. biraz mesafeli oturdu. üşüdüğümü iddia ettim. ellerim buz gibiydi. sıcak olsa bile yalan söylerdim. yanıma yaklaşmasını sağladım. ellerini ellerime aldım biraz ısıtmasını istedim, sadece gözlerim konuşuyordu. bi süre bunun için çabaladı. bırakmaya yeltendiği anda elini sımsıkı sardım. boynuna ıslak bi öpücük kondurdum. ağzını bile açmaya napıyo... derken bir darbe daha indirdim. dudağa doğru yanaşırken kapı çaldı. beni abazan team geldi. neyseki aramızdaki bağ hafifte olsa sevişmeye kaymıştı. bunu eve uğurladım.

herneyse. bunun verdiği özgüvenle çoğu olayda başı çekmeye başladım. sözü dinlenen danışılan bi adam oldum. şakalarda düzenleyici fikir babası olarak düşünülüyordum. o aralar half-life 2 episode 2yi bitirmekle meşguldüm. evde kimse yoktu. birden azmanlığım tuttu. mesajlaştığım kızı çağırdım. teklif edip oracıkta yemeyi planlıyordum. keza çağırdım da. işinin bitmesinin ardından geleceğini söyledi. bu haberi duyduktan sonra o uzun bacaklı huur çocukları var half lifeta kafasına kafasına şevkle indirdim bazuka füzelerini.

sınıf arkadaşıma yazma gibi bi durum söz konusu değildi tabi. diğer 2 kızdan biri ilgimi çekmişti. lanet olsun başlarda kanka muhabbetindeydik itiraf ediyorum. bunla böyle muhabbet ederken subliminal mesajların yoğun olduğu dakikalarda buluşma teklif ediyordum. heyecanla kabul ediyordu. öyle iyice bir araya gelmeye kaynaşmaya başladık. bu kız ressamdı. atölye çalışmalarını inceler yerinde tespitler yapardım. kendim edebiyatçı olduğumdan olaya duygusal açıdan yaklaşır kızın bana hayran hayran bakmasını izlerdim. ağzım bir laf yapmaya başlamıştı ki sormayın. ayakta lafla gibmediğim, dilimle tecavüz etmediğim adam yoktu. hocaların tıkandığı nadide adamlardan biriydim. kimse bana laf atmaya yeltenemez lafı yeyince de kavgacı tavır takınırdı.

ilk eve çıkmalar da başlayınca benim de bunlardan bi kaçtanesine girme fırsatım oluyordu. sınıftaki kız arkadaşlarımdan birkaçı eve çıkmıştı. bi yemeğinizi yeriz marifetlerizi görelim muhabbetinden sonra erkek sinek bile giremez denilen evin müdavimi olmuştuk.

çok kıllıyım