bu gün telefonumun çalmasıyla uyandım

eski patronumun diğer ortaklarının hisselerini satın aldım. yüzde 60 oranında hissem oldu. şirket artık benimdi. iş yerine gittim. kapıdan girer girmez sudeyle göz göze geldik. hızlıca yürüyerek yanıma geldi ve bana sarıldı. “hepimiz seni çok özlemiştik” dedi bana. gülümsedim. benim çok yetenekli ve positif enerjili eski iş arkadaşlarımda alkış tuttular. sudeye dönüp “bende seni özledim küçük fahişe” dedim. sude bir anda mosmor oldu. kahkahayı bastım. sonra iş arkadaşlarıma dönüp bağırarak, “geri dönmemin şerefine, beni bu kadar sevmenizin karşılığı olarak” dediğimde hepsi maaşlarına gelecek zammın umuduyla ayağa kalktılar ve ben devam ettim “hepinizi kovuyorum huur çocukları, şimdi gibtirin gidin burdan” birbirlerinin yüzlerine öküz gibi bakmaya başladılar. kahakahalar atarak eski patronumun odasına girdim. beni görür görmez ayağa kalktı. “eski başarılı elemanım ve yeni ortağım. evine hoşgeldin.” dedi bana. gülümsedim. “hoşbulduk eski patronum ve benim yeni başarılı elemanım” diyerek “hadi şimdi o koca zütünü kaldır ve yerimden kalk” dedim. bunu yapamazsın falan diye söylenmeye başlayınca yanına usulca gittim ve kolundan tutarak onu kaldırdım. şok olmuş gibiydi kalktı. bende koltuğa oturdum. “o zaman kalan hisseleride al seninle ortak olmak istemiyorum” dedi. kahkaha attım. “seninle ortak değiliz zaten sen küçük ortaksın ve benim elemanımsın” dedim ve hisselerini almayacağımı söyledim.

sabah kalktığımda evde karımı buldum. “sonunda eve döndün” diyerek sıcak bir gülümsemeyle onu kucakladım. karım beni itti. “senden boşanıyorum salak herif” dedi sonrada “artık eski patronunla beraber olduğumu biliyorsundur” dedi. o anda artık gülmüyordum. artık gerçekler kafama dank etmeye başlamıştı. bu kadarıda yeterdi. bütün bu oyun sonra ermeliydi. hiç düşünmedim ve bastım kahkahayı. “gibtir git” diyerek ilk küfürümü etmiş olmamın hazzıyla tekrar kahkaha attım. karımın surat ifadesi değişmişti. sonra kapıdan çıktı gitti. sanırım hayatımının en güzel günü buydu. bekarlık sultanlıktır derler. moralim yerine geldi ve koşarak evden çıktım.

sonra patronum köşede duran odunu eline aldı. “bu odunla şimdi ben ne yapıcam dersin?” diye sordu. “senin için fazla büyük değilmi ama karımda deneyebilirsin” diye cevap verdim. eski patronumda odunla bacağıma sertçe vurdu. bağırdım. çok acımıştı. karım elindeki kağıtları koydu önüme ve imzalamamı istedi sonra beni öldürmeyeceklermiş. sonra gene gülmeye başladım. “parmak bassam olurmu?” diye sordum kibarca. sonra eski patronum odunu ortaya koydu ve yanındaki iki adama beni kaldırttı. beni odunun üstüne oturttular. bu ağrıma gitmişti. sonra patronuma dedimki, “sana oturacak yer kalmadı ama kucağıma alabilirim istersen” bunu duyan kaltak karım koşup oduna bir tekme attı. ben yere düştüm. huur karı. seninle evlendiğim güne lanet olsun.

çuvalı tekrar kafamdan çıkardıklarında eski patronumun neşeli suratını gördüm. yanındada eski karım vardı. kahkaha atıyorlardı. onlar kahkaha attıkca ben ciddileştim. onlar gülmeye devam ettiklerinde kendimi tutamadım ve kahkahayı patlattım. “huur çocukları beni kaçırdınızda ne oldu şimdi?” hahaha. eski patronum purosunu çıkarttı ve ateşledi. sonra bana yaklaşıp dumanı yüzüme doğru üfledi. “hisselerimi bana geri vereceksin züt oğlanı yada ben zorla alıcam” dedi. sski patronumun filmlerden fırlamış o meymeletsiz suratını görünce kahkahayı bastım. “puro içiyorsun. sana fazla maaş vermişim demekki. yoksa seni ayın elemanı falanmı seçmiştim” karım sadece olanları izliyordu sonra yanıma yaklaştı ve “hade hayatım işi zora sokma ver şu hisseleri bize yoksa seni tekrar boynuzlarım” diyerek güldü. bu lafa sağlam bir cevap düşünmem gerekiyordu. karıma zekice bir cevap vermeliydim. 1 dakika boyunca düşündüm ve yaratıcılığımı zorladım. sonra karıma döndüm ve dedimki, “ananı avradını gibeyim huur çocuğu” oda bana bastı tokadı.

ertesi gün olduğundan gene evden çıktım. ama yapacak bir şeyim yoktu. çok sıkılmıştım. sona çok yaklaştığımı hissediyordum. evin sokağına girdiğimde kafama bir çuval geçirilene kadar o gün için hiç bir planım yoktu. ama artık vardı. kaçırılmıştım. bu iyiydi. bende günün sürprizi nerde diye düşünüyordum. bir iki kişi kolumdan tutuyordu. biride kafama çuval geçirdikten sonra başıma sert bir cisimle vurdu. bayılmamıştım ama biraz sersemlemiştim. ağzıma bantda yapıştırdılar. sonra beni halının içine sardılar. o kadar plan yapmışsınız. iyi tamam. ama yolda giderken bilincim açıktı hissediyordum. 15 dakika minibüs bekledik. sonra bir yerde indik. ordan metrobüsle aktarma yaptık. son olarak zincirlikuyu durağında inmiştik. dıbına koyim madem kaçırıyorsunuz bir araba bulamadınızmı? sonra beni bir sandalyeye oturttular

sis biraz dağılmaya başlayınca eski patronum ve adamları hacı dedeye karşı gelmeyi göze alamamış ve ellerindeki silahları bırakmışlardı. hacı dedede onları tek tek bağlatmıştı. hacı dedenin benim için bunca şey yapması beni duygulandırmıştı. gerçekten saygı duyulacak bir adamdı. yanıma geldi ve “ula şimdi o haram paraları ve hisseleri bana vereceksin zındık herif ben onları hayır için camiye bağışlayacam oğlum” dedi tebessüm ederek. bende kibarca bunu yapamayacağımı bu parayla başka planlarım olduğunu söyledim. hacı dede tekrar gülümsedi. “ama oğlum cami? imam efendiyle konuştuk biz yeni minare ekleyecez ve üst kata asansörle çıkılacak” ben gülümsedim. “hacı dede kaç yıl ömrün kalmış hala paranın peşindesin üstelik dini sömürüyorsun. utanmıyormusun” dedim nazikçe. ama elimden geldiğince saygılı bir şekilde dedim ve kırmamaya çalıştım. çünkü onun elinde pompalı tüfek vardı ama bende yoktu. üstelik son kelimeyi kullanmamış olsam belki daha iyi olabilirdi. ama hacı dede görmüş geçirmiş bir adam olduğundan dediklerime hak verecek ve hoş görüyle karşılayacaktı. sonra hacı dede pompalıyı kafama dayadı. “ula it oğlu it, ula sen benimle nasıl konuşuyorsun saygısız köpek. köpek soyu.” dedi ve yanındakilerden birine beni çözdürdü. elime kalemi verdi. kağıtı 1 dakika içinde imzalamassam beni diyanet işleri başkanının bile kurtaramayacağını söyledi.

amk sabah sabah ne güldüm lan böle zıtlıklara hep gülerim zaten amk mal mıyım neyim

eve yaklaştığımda apartmanın kapısının önünde bir ambulans görmüştüm. birine bir şeymi olmuştu acaba. hacı dede silahlıydı ve ne yapacağı belli olmuyordu. koşarak komşulardan birine sordum. hacı dedenin kalp krizi geçirdiğini söyledi. bir an duraksadım. ambulanstan “ula ölecem ula yetiştirsenize hastaneye ateistmisiniz siz zındık herifler” bağırışlarını duyunca kahkaha attım. ambulansın arka kapısından baktığımda hacı dedeye serum bağlamışlardı. beni görünce tekrar bayılır gibi oldu. sonra tekrar kafasını kaldırıp “hastane masraflarını ödersin demi oğlum” diye sordu. gülümsedim. o anda ambulansın kapılarını kapadılar ve siren çalarak hacı dedeyi hastaneye zütürdüler. aldığım habere göre hacı dede uzun süre hastanede kalacaktı. ondan kısa sürede olsa kurtulmuş olmam güzeldi.

karma felsefesinin dıbına koymuşsun panpa devam et devam!

@253 entryne şuku basmak üzereydim.ta ki son cümleye kadar

@1 polyanna

Edit:verdim şukunu bin

ilk okuduğumda eğlenceli gelmişti ama artık sıktı panpa neyse yne de emeğine saygı şukular seninle olsun

hacı dede rus mafyası çıktı amk

rezerve amk sayfa 6

televizyon işine girdiğin anda şüphelerim artmıştı sonra bunun gibi birçok saçma olay görünce hoca bana arapça bir küfür etti. tam olarak anlamasamda benim için dua okuduğunu görünce sevindim okumayı bıraktım tadında bırakmayı bi öğrenemediniz

reserved

reserved

@307 çığlık attım bin

"bu patlayan boruyu aidatına ekleyeceğim"

Bu cümle zeka kokuyor panpa..

rsesrarfadsfz