part2: ilkokulun 5 ile 8. sınıf arası

o zamanlar tabi ilkokul orta okul ayrımı yok, hala ilk okulluyum, ama artık biraz bilinçlenmişim herşeyin farkındayım, hayırlı bir evlat olmaktan ziyade, artık hayatımı yaşamaya geleceğime yön verme aşamasına ufak ufak giriş yapıyorum...
5. sınıfın sonunda bize başarı testi uygulamışlardı bulunduğum okulda en zeki öğrencileri bir sınıfta toparlamak için
bu sınavdan 1. çıkmıştım.
Ancak her yerde şike olduğu gibi bu mevzuda da vardı normalde 20 kişi olması gereken sınıf ailelerin araya bilmem neleri katmasıyla 40 kişi olmuş ve okulun en kalabalık sınıfı olmuştu. çok zeki insanlar vardı aramızda şuan çok iyi yerlerde olan ve gerçekten samimiyetini özlediğim insanlar. 6. sınıf öyle taktan geçmişti buram buram adananın sıcağında ter kokusuyla. bir türkçe hocamız vardı hiç unutmam, küçük ünlü uyumu ile büyük ünlü uyumunu karıştırdım diye tokat atmıştı. hemde kocaman yüzüğü olan eliyle, kaşımın üstü kanamıştı o tokattan sonra, türkçeyi sular seller gibi sökmüştüm.
7. sınıfa geçtiğimde ön plana çıkmaya çalışan yaratıcı başarı odaklı bir insan olma yolunda ilerliyordum, o zamanlar rap dinlerdim, ceza rapstar albümü vardı, blue dergisi alır grafiti eklerinini taklit eder çizimimi geliştirirdim arkadaş çevremle de aram iyiydi, güzel bir sınıf takımımız vardı devamlı maç yaptığımız.

ilk aşk

Hayatımın ilk aşkını, daha doğrusu aşkın sevginin ne olduğunu ilk hissettiğimde 7. sınıfın 2. dönemindeydim.
Sınıfa yeni bir hatun gelmişti, ve bir tek benim yanım boştu. hocamız ilk olarak benim yanıma yerleştirmişti. o kadar tatlı gülüyordu ki, ben alfabeyi unutuyordum, konuşurken aklıma bişey gelmiyor, bütün ders muhabbetlerinde konuyu ona bağlıyordum ve bunu göstere göstere yapıyordum tüm sınıf farkındaydı resmen.
kısa sürede herkesin diline düşmüştüm, üstelik bunun için çaba sarf etmiştim. yazın bizim oralarda piknikler düzenlenir, bizde planlamıştık bir hafta sonu gitmek için göl kenarına, orada ona açılacaktım, hissettiklerimden bana karşı olan tutumlarından, onun bana hissettirdiği inanılmaz rahatlık duygusundan galiba huzur buymuş diye bahsedecektim, günler geçti ve piknik günü geldi çattı ve o konuşmayı yaptım, bilmiyordum, bizim bin arkadaşlar ağacın arkasına saklanmış bütün konuşmayı dinliyormuş, kız kabul ettikten sonra, herkes oooooooooo diye bir saldırı düzenleyerek tebrikler vesaire havada uçuşuyordu. el ele tutuşmuştum ilk defa, hayatımda ilk defa karşı cinsin eli benim elime farklı bir amaçla birleşiyordu. içim titriyordu ellerim terliyordu resmen, uzun sürmedi elimi hemen çekip tişörtüme terini silip tekrar sarılmıştım...
Dönem böyle okulda beraber takılarak vesaire geçti...
yazın gene amele gibi çalıştım, bu kez babaya kaptırmak yerin gittim tüm paramı gitara bastım. klagib bir gitar aldım hala var olan bir gitar ... çalmaya çalışıyordum kursuna gidiyor kendimi geliştiriyordum arkadaşlarla toplanıp eğleniyorduk sesimi gibeyim sesim kötü ben sadece çalardım sesi güzel olan arkadaşlar söylerdi. akdeniz akşamları değil bin aklına ilk gelen o biliyorum...
8. sınıfta ise farkındalığım iki katına çıkmış liseye hazırlık sürecine girmiştim, halamlar dershaneye yazdırmıştı beni..ilk dönem güzel geçti, belki de hayatımın en güzel yılıydı, ama bilmiyordum. keşke o zaman bunun farkında olsaydım bilseydim yemin ederim o yılda takılı kalırdım.. dönem bittiğinde okulun duvarına okulun adını grafiti olarak yazmış, herkesin taktirini kazanmıştım ilk başta serseri işi diye bahsetselerde.
Ve o can alıcı sömestr tatili.
tuğçe babasının ölüm haberi üzerine annesiyle beraber arabistana gitti(tuğçe sevgilimdi)
ama geri dönemedi, annesiyle beraber dönüş yolunda kaza geçirip öldü,
kahrolmuştum..

dünyanın başına yıkılması neydi o zaman öğrenmiştim.

insanların boşuna yaşadığını herkesin sonunda öldüğünü kavramaya çalışıyordum ama bu adaletsizlikti. çok çok erkendi. bütün hayallerim planlarım boşa gitmiş, herşey bitmiş gibi geliyordu, dünyanın sonuydu resmen benim için. tekrar içime kapanmıştım. hayata dair hiçbir şey bilmiyormuş gibi hissediyordum, gitarı bıraktım, bu sefer aile içinde sürekli çatışma çıkartan ben olmaya başladım(ergenliğinde etkisiyle). liseye hazırlık sürecim tak gibi geçti, LGS sınavından tak gibi sonuç aldım, halamlar biz seni dershaneye yazdırdık senin yaptığına bak gibisinden demediğini bırakmadı, sonra düz liseye kaydoldum.

part 3 devam:
2. sınıfa geçerken bölüm seçiliyordu hala var mı bilmiyorum, benim not ortalamam sayısala ve sözele yetiyordu eşit ağırlığa yetmiyordu, aile zoruyla sayısala geçtim,

2. sınıfın en çok sevdiğim kısmı kimya hocamızdı, masmavi gözleri olan sarışın, aşık olunası cinste bir kadındı ve sınıfım vesairemde değişmişti, tam bir piskoz moduna girmiştim, daha yeni tanıştığım insanların bir çoğundan gene kopmuştum ve her şey tekrar yeniden başlıyordu, aslında bu yeniden başlangıçtan ziyade bir oyunda ölüp son canını tekrar oynama çabası gibiydi.
Yeni bir kaç arkadaşla tanışmıştım üstüne birde yeni çevrelere bulaşmıştım sigara içen kekolar mı dersin, esrar saran apaçiler mi dersin, ama sadece ortamlarda bulunup, muhabbet edip zaman geçiriyordum allaha şükür hiçbirine başlamadım.

yetişkinliğe ilk adım

Kübra diye biriyle tanışmıştım diğer fen şubesinden ve ona resmen hayatının fırsatını sunarcasına iyi davranıyordum, normalde yanına insan yaklaştırmayan ben, ortam çocuğu gibi olmaya çalışıp bir tak olmayan ben ona o kadar iyi yaklaşıyordum ki, bana ailemden daha iyi geliyorsun diyordu,
bir tarafım aşık olmak istiyordu, tekrardan sevmek istiyordu, diğer yarım ise senin zütünü giberim daha 2 yıl olmadı tuğçe gideli kimi seviyorsun sen diyordu. vatana ihanet etmiş gibi hissediyordum zaman zaman.
Ama işte, gönül bu, zaten aile sıkıntıları devamlı bitmek bilmeyen eziyet benim için, kafayı dağıtacak bişeyler lazım, ara ki bulasın... tam karşımda duruyorken görmezden geliyordum ve bir insanın olabilecek en yakın arkadaşı modunda ona o kadar iyi bir şevkatle yaklaşıyordum ki, sevgi besliyordum lan bildiğin sevgi, bu aşk değildi kesinlikle emindim bundan bu kesinlikle sevgiydi.
o ortam binlerinden kopmamı sağlamıştı kübra benim. düzgün arkadaşlar edinmeye başlıyordum yavaş yavaş, konuşamasam da, bir şeyle saçmalayıp kendimi toparlamaya çalışıyordum..

ancak aynı şeyler dersler için geçerli değildi, kimyada kadına da aşıktım derse de aşıktım kadın sayesinde, tek iyi olan sayısal dersim buydu, birde biyoloji, oda orta seviye 3 olarak geçiyordum sözel ders gibi olduğu için. diğer dersler desen matematik sınavlarından 3 sınavdan aldığım toplam sonuç 10 etmiyordu, fizik desen aynı, geometri desen, dünyayı düz sanıyordum, türkçe edebiyat, tarih cografya işte kurtarıyordu beni, o anda anladım benden sayısalcı olmaz, taktu her şey.

part 3: devam ulan

Neyse 2. yıl geçtik, 3. sınıfa, sonrasında işler biraz yoluna girer gibi olsa da, hayatım düzgün gitse de, derslerde iniş grafiği devam ediyordu, başında dediğim gibi ilk okuldan liseye aşağı doğru gidiyor ve bu düşüş, ara sınıflarda aralıksız devam ediyor.

kübra ile gittikçe yakınlaşmıştık ama hala bir sevgili modu yoktu, sevgi besliyordum lan kıza bildiğin mutlu bir evliliğin bilmem kaçıncı yılındaki karı koca gibiydik. birbirimizi seviyorduk sadece aşık felan değildik. birbirimize aile olmuştuk. eve döndüğümde babam geldi gene tipini gibtiğim dercesine bakardı ayyaş ayyaş gözleriyle. annem desen mazlum kadın, sesi soluğu çıkmıyor sadece günün nasıl geçti diye sorar ve kenara çekilirdi.
o yıl kendimi silkroada fazla kaptırdım char kasacağım diye, gibtiri taktan bir şekilde dersler düşüşe 2x hızla devam etti, yıl bittiğinde karnemde sınıf tekrarı yazıyordu, ortalama yükseltme sınavında bile bir tak yiyemedim o derece kötüydü.

işte hayatın acımasızlığını o noktada anlıyorsunuz. ne tak yerseniz yiyin eğer hayatında yolunda gitmeyen bir şeyler varsa ve bunu görüp değiştiremiyorsanız yannanı yiyorsunuz demektir beyler . dönülmez hatalarımın başlangıcıydı bu.

Sınıf tekrarı gördükten sonra gene düştü benim modum, pgibolojim gene babalara geldi, kendime kaldığım için o kadar çok kızıyordum ki, kübranın yüzüne bakamıyordum, düşününce aslında komik bişeymiş gibi geliyor ama, rezil bir durum düşünsenize yaşıtınız sizinle aynı seviyede değil artık sizin bir üstünüz oluyor ve beni içerden içerden düşündüren artık beni kendisi kadar zeki görmüyordur, beni neden giblesin ki sınıfta kaldın lan sen sınıfta, ezik cahil onun bunun çocukları geçerken, sen sınıfta kaldın, loser moduna girmiştim resmen.

kırmızı lambalar yanıp sönüyor, sos veriyordum kontrolü elime almazsam dedelerin ziyarete geleceğini biliyordum.
paraya kıyıp bot aldım, oyunu bilgisayarda artık ben değil program oynuyordu, bense derslerime daha çok odaklanıyordum.. ufaktan ufaktan matematiğide çakmaya başlamıştım, o sene matematik dersine giren hoca beni matematiğe bağlamıştı, diğer angutlar demek öğretmeyi bilmiyor yada dersi sevdirmeyi bilmiyor diye iç geçiriyordum ve bir sonraki sene gene hoca değişirse ne tak yicem diye düşünüyordum ancak bunun için çok erkendi bekleyip görmem lazımdı, neyse dersler felan biraz düzelti ,sınıf geçecek düzeye geldim, ama gelirkende ölüp ölüp dirildim, eve haciz mi gelmedi dersiniz, evde yangın mı çıkmadı dersiniz, eve aile içi kavgadan dolayı polis mi gelmedi dersiniz her tak oldu. babamdan para alamıyordum, dedeme gidip haftalık harçlık alıyordum, oda haftanın 3 günü otobüsle okula gitmeme geri kalan günlerde yürümeme neden oluyordu, kantin mi? 5 yıl okuduğum lisede 1 gün olsun kantine uğramadım. hiç o kadar lüks hayatım olmadı.
neyse ki sınıfı geçtim 3. sınıfa geçtim sonunda, yaşıtlarımsa 4. sınıfa yani lisenin son sınıfında yerlerini aldılar, o sene ilk 4 yıllıklar mezun olacak yani benim yaşıtlarım ev üniversite sınavı ilk defa 2 aşamalı olarak yapılıyor, tabi benim onu görmem için önümde daha 2 yılım var.

part 3: lisenin finali

tabi ben 3. sınıfa geçtim diye zütüm kalktı hemde nasıl sormayın, olum ben sınıf geçebiliyom lan felan modunda takılıyordum, o sene nargileye başladım, hafta sonları bir nargile kafede çalışırdım hafta içleride okul derken günler böyle gidiyordu..
Bir iki kere kübra ile konuşmaya çalıştım, son sınıfta olduğu için derslerle aşırı meşguldü arkadaş çevresini genişletmiş, üniversite hazırlığına kendini fazla kaptırmış benden o kadar uzaklaşmıştı ki, tek cümlesi canımı öyle yaktı ki, umut ikinci defa öldü;
"keşke sınıfta kaldın diye beni kendinden uzaklaştırmasaydın"
içim acımıştı, acımıştı lan bildiğin, böyle midemde yanma, kalbimde yavaşlama, nefeslerimin aralığının değişmesi vesaire, ne tak yicek bilemez hale gelmiştim, ama tepki bile veremedim sadece özür dilerim dedim ve uzaklaştım, göz yaşım dökülüyordu, benimse gibimde değildi. ben onunla geçirdiğim bir yılda ailemden hiç bahsetmemiştim, haklıydı belki, ona ailemden bahsetsem bana o zamanlar aşırı iyi geldiğinden bahsetsem belki her şeyin bir telafisi olacaktı, ama yapamadım, yapamazdım. kendimi suçladım yıllarca, sonrasında da onu suçladım bir kaç yıl, neden hiç gelip nerdesin diye sormamıştı neden ısrar etmemişti, ben onu ittiysem neden oda bir kez olsun gelip neyin var dememişti.
Neyse gibtir et umut deyip geçtim sonunda, sustum hayatıma devam ettim buruk bir şekilde, o sene gene bir tak yiyemedim, dersler taka sardı yapamıyordum kesin yargılarla artık bağıra bağıra söylüyordum evde ben bu dıbınakoduğumun matematiğini yapamıyorum neden bana bunu tercih ettirdiniz sizin yüzünüzden eğitim hayatımdan olacağım diye. bilmem kaç kere bağırdım çağırdım sinir krizleri geçirdim, cam pencere kapı yumrukladım, kaç kere gece bir anda uyanıp ağlıyordum..
kaldım sonunda, 2. defa kalınca, biz sizinle ilişkiyi keselim diyorlar çağırılıyorsun müdür yardımcısı tarafından ve eline bir dosya veriliyor, dört yıl boyunca aldığın derslerin sıralı tam listesi varsa yediğin taklar vesaire.. çok şükür temizdim, sadece başarısız bir öğrenciydim...
hayatımın en kötü yazlarından birisi

okuldan atılmışım, önümde ne var ne yok ne olacak bilmiyorum, herkesi her şeyi kaybetmişim, ailem bile bu çocuktan bir gibim olmaz gözüyle bakıyor, halamlar amcamlar zaten bir tak olmayacağını biliyorduk felanlar filanlar diyorlar... dayanamadım kaçtım, bildiğin kaçtım lan. bodruma bilet aldım ve kaçtımm, gittim 3 ay boyunca çalıştım para biriktirdim kafamı dağıttım ve kendime geldim biraz olsun.. Nerden başlayacağım bilmiyordum ama gene de durumu düzeltmem gerekiyordu, eylülde bodrumdan döndüğümde ilk işim açıkliseye kayıt yaptırıp sözel bölüm seçmek oldu..
artık nerden başlayacağımı bulmuştum geriye sadece kendi bildiğimi okumak kalıyordu, öyle de oldu.. orda burda çalışıyordum kafelerde vesaire ve sınav dönemlerinde eşek gibi ders çalışıyordum sınavlara girip birer birer başarılı olup çıkıyordum, 3yıllık dersleri 1.5 yılda ışık hızıyla vermiştim ve hayat yavaş yavaş bana göz kırpıyordu.