cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra

Buraya kadar bahsettiklerinde hiçbir sıkıntı yok. Bu yaşadıklarına tanık olan bir kişi bu üslupla ve lakayitlikle bu yazıları yazabilir. Fakat aksiyonun gelişme düzenine bakarsak, bu işler sarpa saracak, sen karşılaşmaya ve belli bir müddet sonra bahsettiğin pazarlıkları bilfiil yapmaya başlayacaksın. Bunca şeyin içinden çıkıp gelen bir adamdan böyle bir platformda bu lakayitlikle bunları anlatmasını beklemek kabul edilebilir bir durum değil. Senin tahmin ettiğim geçmişteki yaşayacaklarının yüzde birini yaşayıp, bastıra bastıra söylediğino üç harfi bir araya getiremeyen insanlar tanıyorum. Bir şekilde mevzu açıldığında göz yaşlarına boğulup bahsi geçilen mekanı koşarak terk edenler...

Çok güzel yazıyorsun, gerildiğimi hissediyorum aksiyon komedi katıyorsun gerçekten keyif alıyorum. Bir başka entry girmen için inan ki sayfayı yeniliyorum yukarıda söylediklerim yalnızca şahsi fikirlerim. Merakla okumaya devam edeceğim kardeşim.

tv de ufo avcıları, burda korkunçlu hikaye... yakında paranormal aktiviti sıçacam amk

panpa çok edebiyat yapıyorsun. biraz daha fazla olay anlat. sürekli hayatla ilgili öğütler vermek yerine, bunları olaylarla birlikte anlatsan daha güzel olur *

reserved

olm şaka maka, bak bir seni abi bildim ben, bu konuda bilgili birini bulmak pek kolay değil; inanıyorum sana. sorayım.

abi şincik ben bu varlıklardan çok korkuyorum. öyle böyle değil. gözümün gördüğü hiçbir şeyden ben de korkmam, ama göremediğim her şey için altıma sıçıyorum. bir kere yazın biraz kafam takılınca bir karabasan gördüm (gördüm mü denir amk). rüya mı gerçek mi bilmiyorum, ama gerçek olduğuna çok inanmıştım. şöyle gelişti:

yatağımdan kalkıyorum. gece de bu düşüncelerle uyumuşum. odamın kapısını açarken neden bilmem "ya yok olm yalan bunlar, varsa hani amk ehe ehe" gibi dalga geçtim. kapıyı açar açmaz rüzgar gibi bir şeyle yatağıma savruldum. çırpındım, kurtulmak istedim kurtulamadım. en sonunda bütün gücümü verip bir hışımla kalktım. kalktığımda da çok yorgundum, gerçek olduğuna yemin edebilirim.

ardından iki üç kere daha tekrarlandı. bunlarda da sağ tarafımdaki duvarda sanki biriyle konuşuyormuşum gibi. konuşuyor değilim, ama anlaşıyorum çok tuhaf bişey.

bunlar gerçek mi? gerçekse altıma sıçmam gerek mi?

korkuyom abi.

panpa işin teknik boyutlarını anlatmışsın, helal.. önemli noktalar bunlar, takipteyim yaz sen

bilinçaltı olabilir, eyvallah da; abi ne bileyim o kadar gerçekti ki. hele ki o karabasandan kurtulmam cidden gerçekti bak. kalkamadım kalkamadım, birden kalktım; hala daha gözümün önünde.

sağdaki duvarda sanki biriyle konuştum. anlaştık. bana zarar verme, sana bişey yapmadım ki ben dedim. o da kabul etti sanki, rahatladım ve uyandım. bayaa direkt kalktım, gözlerimi açmadım yani. açıktı ve kalktım.

çok tuhaf öyle böyle değil.

ayrıca o anlaştık dediğim olaydan sonra da bir daha karabasan falan durumum olmadı, cidden bak.

bende bu başlığı arıodum panpa

Kardesim gozunu seveyim anlat artik birak su soru cevabi

@562 dur panpa, bulmuşken sorayım gözünü seveyim. her zaman anlatır da, böyle işleri bilen adam kolay bulunmuyor. korkuyom amk.

hadi birader hikayeye devam etsen laf kalabalığı yapma hikayeyi bitirdikten sonra benimde sorularım olcak zaten ama hadi biran önce BiTiR AMK ŞU HiKAYEYi HEYECANLANIYORUM ALTIMA ŞIÇICAM OKUMAYIDA BiRAKAMIYORUM HADi O YÜZDEN HIZLI YAZ AMINA KODUMUN EVLADI!!! tamam sakinim..

reserve

gündüz okuyacam yaz panpa

Kardesim gece duani et uyu. allaha sigin. insanlardan akil beklemeyin. kurani oku cinlerden bahsediliyor ama nas felak sureleri var. bunlari bil allahin izniyle birsey olmaz. insan en ustun varlik bunu unutma

panpa devam etsene

üşüyoruz reyiz

merakla bekliyorz pnpa

@559 panpa karabasan olayında bi şey yok. ben de cinlerle bir alakası olduğunu sanmıyorum onun. gelip geçici bi şey çünkü. skortak kardeşin daha önce yazdığı şeyleri dikkatli oku. eğer cin varsa kesin anlarsın. bana da basıyodu bi aralar karabasan. çok uzun zamandır olmuyor. depresyonik zamanlarımda oldu bana hep. moralini yüksek tut. korkma.

yozgata yola çıkacağımız günün sabahında mustafa ile buluştuk. çarşıdan yiyecek, içecek türü erzaklar aldık öğleden sonra pala ve arkadaşları bizi meydandan aldılar ve yozgata doğru yola koyulduk. üstünden epey bir sene geçmiş olduğundan ötürü mustafa ile evvela köyüne uğradık, babası anası vefat etmiş o geçen sürede fakat küçük kardeşi ve bacısı hala köyde. ikisi de evlenmişler vs.tarlaları falan yok sadece hayvancılık şu bu,birde erkek kardeşi yakın bir mevkide çalışıp akşamları köyüne dönüyor. bacısı ile selamlaştı tabi araya yılların soğukluğu girmiş, erkek kardeşinin evinde kaldık mustafanın. milletin avradına atlayan mustafa yengesini, bacısı gile yolladı tabi.az biraz yemek yedik, sonra planlaştık akşam saatleri olduğundan şimdi çıkmamızın bir anlamı yoktu. mustafa daha evvelden kazdığı yerde bir miktar daha bulunacağını düşünüyordu. eğer o ilk olayında onda pay isteyenler mevkiiyi öğrenip deşelemedi ise, artık ilmi var olan mustafa kalanını bir şekilde çıkarttıarabilirdi. benim hiçbir işe karışmamamı sadece birkaç parça eşyamızı taşımamızı istediler... gece saat 3 te oralar gidecektik... diğer köyleri bilmem fakat burda jandarma falan gibine takmazdı köylüyü... ne terör bölgesi,ne başka bir tak,ne de çok sakini var

ben ilmi, mustafa kahveyi, pala ve arkadaşları ise parayı bulacaktı. gittik elimizde 2 adet şu kuvvetli yanan fenerlerden vardı. saçmalığa bakarmısın... ağzımızı eski elbiselerle çaputlarla kapadık... hafif ay ışığı vardı... ancak gibtiğimin bölgesinde hayvan bile yok... hafif bir tepenin dibinde kalmış bir yer... mustafa fenerleri aldı yere çöktü bize uzaklaşın az dedi, kitabını çıkardı... birşeyler yaptı,bir takım malzemeleri kullandı... bakır malzemelerle bir işler etti durdu... en son palaya döndü,abi dedi bunda korkulacak birşey yok aramızdan biri elini falan kesecek kanını bu levhanın üstüne bulayacaz... amaç malın kime gideceğini belirtmek minvalinde laflar etti... hakan arabada idi farlar kapalı biz de hemen arabanın dibinde sigara içip izliyoruz... bilmiyorum size ne kadar korkunç gelir, insanlar neden korkmadığımı sorguluyor fakat orda sizde korkmazdınız... adam cebinde ufak bir jilet çıkardı hafifte el içine vurdu avucunu levhaya bastırdı... mustafa tamamdır dedi, sonra pala da yanımıza geldi... hakan ve pala mustafanın dedikodusunu yapmaya başladı... mustafa bir oraya bir buraya gidip geldikçe, hele bak hareketlere falan diye kıs kıs gülüyorlardı... pala ; bu kadar para harcadık bir bulamazsın gibecem ecdadını falan diye tatlı sert söyleniyordu... dedektör tarzı aleti neden kullanmıyorduk anlamadım... mustafa rahat yarım saat gitti geldi, arada yere yattı... görseniz koparsınız ancak adam bildiğin transa girmiş vaziyette. hala korkmuyoruz çünkü ortada birşey yok