cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra

senin çaren onda derken kastedilen '0' ben değilmişim.bu kişi muzaffermiş.

muzaffer küçük yaşlarda sıkça cin tacizlerine maruz kalmış. geçirdiği fiziksel rahatsızlıklarda bundamış. hakk işler yapsan dahi canını yaktığın şeytaniler sana bir şekilde bulaşır. kadından ötürü de muzaffer'i taciz etmişler.bu işlerle uğraşanlar kendi kanına hüküm edemezler, sorunlarını çözemezler. kadın benim sorunumu çözünce ,dedemden miras kalan erumi ve sakil de ona armağan olarak muzafferin perdesini kapamışlar.

kadın bana tüm bunları anlattı. yalnız dedi bunların bir bedeli oldu. hayatın boyunca evlenemeyeceksin, seni musallattan kurtardık ama onlar bu acı ile tahammül edemezler. evlensen de kanına intikal ederler. zaten hiçbir şekilde ciddi bir ilişki yaşayamayacaksın.bir de dikkatli olmalısın, maddi kayıplara sebep olabilirler. ancak yıkılmamalısın, allahtan dönmemelisin. aksine hayatında bir daha görmemen tüm bunlardan yücedir.en sonunda öldürecekti seni. haşa belki annene bacına sarkacak derece tuhaf işler yaptıracaktı sana. insanlara bir bak,ar ve namusun bu kadar kaybolduğu bir noktada herkes bunların etkisinde. hayvanlığın en ilersinde dedi.

o günden sonra ifriti bir daha görmedim. erumi ve sakil ile devam ettim yoluma.

onlarla inanç ekgibliği ya da bunalımda olan insanları teselli ettik. mustafa gibi onları şerre davet etmemiştim. insanlar merak ettikleri bazı şeyleri bildiğimi görünce ve inançlı olduğumun bilincine varınca bunu allah'a yordular. kısacası durumlarını düzelttiler.ve bunun allahtan olduğunu bilip hakk üzere oldular...

bana zararı oldu elbette bu ufak yardımların.şu şekildeki ; insanlar duygu ve düşüncelerimi değilde kısmi yeteneklerim sebebi ile dost olmaya çalıştılar.fal bakmadım, büyü yapmadım. sadece çok ama çok sıkıntıda olan kimselere erumi ve sakil yardımı ile faydam dokundu.

okul bittikten sonra müjganın bahsettiği olası bedelleri ödedim,bir kaza neticesinde sol bacağım büyük ölçüde hissiz kaldı.2008 de türlü emeklerle giriştiğim ilk binam çöktü. tüm bu olayları öc almak için bir kere yapma hakları vardı, aslında ölebilirdim bacağım kopabilirdi ancak erumi ve sakil'in vesilesi allahın yardımı ile bunla kurtuldum.mal kısmına gelirsen, giden mal olsun. kısmende olsa beni bu badirelerden en az hasarla kurtardıkları için, sonunda erumi ve sakil'i özgür bıraktım. birbrimizden razı olarak ayrıldık... hala mühendislik yapıyorum, çok param olmasa da yetecek kadar. ancak yaşadıklarım neticesinde insanlarla dost olamıyorum, hafif bir paranoya bıraktı bende. dışarıya çıkıp uzun süre takılamıyorum.

annem ve babamı kaybettim. kız kardeşim ile ise kırgınlık sebebi ile görüşmüyorum...

ben sözümü tuttum ve bitirdim, istediğine inanabilirsin... umarım zevk almışsındır. fakat hala yalan mı ? gerçek mi ? kısmında bana gelme.en başından beri sana söylüyorum. yalan demen beni incitmez, gerçek demen ise bana kazandırmaz. eleştiriye açığım ancak dalyaraklığın lüzumu yok.ne dediğimi dalyaraklar anlar, diğerleri alınmasın

saygılar...

... son...

bahsettiğim kızıl ifritin (- ki ; maden herkes onu böyle kabul etti bende artık böyle hitap edeyim) varlığı benim için sıradan bir durumdu, bundan bahsetmiştim. ancak bu demek olmuyor ki ; durum hoşuma gidiyordu. sadece yeni bir çevre, hafif asabiye çalan tavırlarım,ana baba özlemi öncül sıkıntılarım olmaya başlamıştı.bir şekilde orta yolu bulamamış bir genç adamdım.ya bu ilim mevzusu gibi işin pis tarafının en içinde,ya da özgür kızın arkadaşlık girişimi karşısında en dışında kalabiliyordum. nasıl başarabiliyordum ? emin ol bende bilmiyorum. normaller anormal, anormaller normalleşmeye başlamıştı hayatımda.bir temelde arıza meydana gelince, üstüne ne koyarsan koy sağlıklı olma ihtimali yok.bu kıza karşı takındığım tutum,ben dışında herkesle arkadaş olmayı başarmış birinden bile uzak kıldı beni. yurttakiler desen zaten anlattım uzak kalma gerekçelerimi.6 kişilik odamda afakanlar basıyordu beni, yurdun terası vardı çok şükür.pek kimse çıkmazdı buraya, çayımı alıp saatlerce oturuyordum burda. gökyüzünü seyrediyordum akşamları. bilhassa tahmin edebiliyorsam, seçebiliyorsam venüs'ü ve ay'ı.derin hayallere dalıyordum, boşluğa emanet bıraktığım gözlerimden sıyrılarak. sabit bir noktaya bakan gözlerim değildi;beynimdi o düşünceleri projeksiyon makinesi edasıyla seyrettiren. gelecekle ilgili hayaller işte. okul bitiyor, evleniyorum,çocuklar falan, babamı rahat ettiriyorum ,annemi hiç görmediği yerlere zütürüyorum mesela. eşimle aramız çok iyi,ten uyumunu gibtir et,düşüncelerimiz eş gibi.o yüzden eş diyoruz birbirimize. düşünceleri pek önemsemediğinizi biliyorum,o zaman zütüne karanfil takılan bir kuzu cesedini becerin pekala. düşünceleri,hisleri olmadan bir kadın neye yarar.o zaman katılırım 250 gram muhabbetlerine ( bayan arkadaşlardan özür dilerim,dil sizi incitmesin. yazar burda kadını meta olarak gören muallak baykuşlara giydirdi)

bu hayallerin önünü açabilecek en önemli noktalardan biri yıllardır çektiğim bir hastalığa çözüm bulmaktan geçiyordu.kronik parasızlık.onun içinse bir meslek sahibi olmak ve bunun içinse şu lanet okulu bir şekilde bitirmek.ne oldu daha geleli 2-3 hafta olmuş olmamış, hemen okulu lanetlemeler falan ? dersen eğer; lanetim okuldan ziyade kısa süreli yaşananların yarattığı ruh haline diyebilirim.

parayı buluyorum ve onun üzerinden devam ediyorum tatlı hayallere, derken bir anda hepsi suya düşüyolar,ama boğulmuyorlar... çünkü tüm hayallerime yüzme öğretmişim... her kırılan umudun kanadını yeni bir hayalle sarabilmişim ben... hala da farklı birşeyler yapmıyorum ya...

kafamın içinde parçaları birleştirmeye çalışsamda mümkünü yok... doğru bildiklerinin yalan çıkmasının ne kadar derinden yaraladığını ilk kez tattım o an... ulan rüyamda gördüğüm karı bile bir rüya değildi, sanal bebek gibiydim... tamamen başkaları elindeki bir değiş tokuş metası yahut dolandırılmış bir tüccar... tüccar elbette, herkesin pay alacağı bir işe girip aslında görmediğim ortaklardan birine pay olarak ikram edilmiştim. söyleyecekleri daha fazla incitemezdi. yine de aklımda kalan birkaç soru işaretine cevap bulmak ümidi ile kıpırdadı dudaklarım...

peki bu kitabı neden bana verdin ? dedim

ahh o kitap dedi acı bir tebessümle, sana birşeyler vermeliyim ki ,seni ikna edebileyim dedi...

yani bu da mı yalandı ? dedim, cevabının hayır olmasını bekleyerek

''hala o küçük kafan almıyor değil mi ? seni başka nasıl ikna edebilirdim diyorum sana... beni nasıl kandırdılarsa ben de seni öyle tava getirdim. aslında tüm işi bu cinler yapıyor. biraz geniş düşünmeyi öğren artık.o kitap, elindeki gibik yüzük hepsi gereksiz birer ritüel... hepsi sana birşeyler yapılıyor izlenimi vermek adına uğraştırdığımız boş beleş işler.iş ne kadar komplike olursa o kadar çok 'bir mertebe' sahibi sanacaktın kendini... elbet kaçarı yok, birgün öğrenecektin.o da bugünmüş.

onu geçtim bu kitap içindeki onlarca şekil,bir anlam çıkan saçma sapan harfler ? madem ki beni kandıran kişisin ve seni de birisi kandırdı,o halde onu kandıranı kim nasıl kandırdı ?

onu kandıranda süleyman'ın bu harikalar ile insanlara hükmettiğini yayan kişinin zihniyetindeydi... benden pek uzak sayılmazsın hatada, beni suçlamayı kes !

bana 1 bölüm verme amacın ne peki mustafa abi ? madem bir taka yaramayacaktı ve tamamen kendini sıyırmak adına beni belaya bulamak içindi. kalanlarını neden vermedin ?

çektiğim belanın bir bedeli olmalı değil mi ? evlenemediğimi biliyormusun ? heryerde büyücü, şifacı yahut hanzo olarak anılmanın bedelini... 2 kuruş para için kırk adamın ağız kokusunu çekerek taaa suriyelere kaçmayı ? hiç bir tak bilmiyorsun... madem sordun söyleyeyim, birkaç ay daha fazla benim yanımda kalacaktın, palalar ayıkırsa öne seni sürecektim define olayı için... şehir dışına çıkmıştım,her şekilde beni arayacaktın. bulamazsan mekanlarına gidecektin. ayıkırlarsa en fazla kahvenin işletmesini alırlardı bende,ama seni giberlerdi... aslanım kusura bakma fakat ,aslan olacaksan o gibtiğimin vicdanından uzak duracaksın...

her şekilde yannanı yiyeceksin diyorsun dedim ve kendimi tutamadım gülmeye başladım... sinir boşalması

yok,şu saatten sonra yemen gerekmez... akıllı olacaksın... karı kız düdüklemeyiver, ananı babanı görmeyiver... bu hikaye üstünden bak dalgana.. mustafa ol sende, günü gelince bir skortak bulup rahata kavuş.bak benim son bir aşamam kaldı, kızı bafileyip erkekten de kurtulacağım. zaten bir şekilde namım var, insanlar bana inanmış bir kere... gelmeye yine devam ederler, param zaten var... artık bir kahvem var, adı her ne kadar kahve ise de şehrin daşşaklı elemanlarının mekanı


uzun bir süre sessiz kaldık, çaylar tazelendi sigaralar devam. süleyman demirel gibi bir adamdı mustafa. saatlerce konuşup,bir çözümden bahsetmemişti.tek anladığım bu takun içine gayet güzel battığımdı. itiraz hakkım yoktu. mücadele gücüm yoktu. tavsiyelerine açıktım, bilmediğin bir ıssızda kalırsan ilk gördüğüne yol sorarsın seni ölüme bile yollasa başka çaren yok.her şekilde öleceksin zaten.bir an düşündüm ? ya bunlarda yalansa...

hocadan falan yardım alamam mı ? dedim çekinerek... o an tek bir cümle istiyorum ,evetdese inanın ki 1000 km ötede olsa yaya giderim.o umut nedir bilir misiniz ?

içindeki cini giberek öldürecem der zütüne kayar,bir de cebindeki parayı alır'' dedi bir kahkaha patlatıp... bildiğiniz celladımla oturmuş, akibetim hakkında malumat istiyordum...